De competitieouverture van komend weekend tegen VVOP wordt voor Groen Wit-coach Marcel Vink het begin van het einde. De 53-jarige Apeldoorner, wiens ploeg zaterdag de voorbereiding afsloot met een 3-1 nederlaag in het bekerduel bij plaatsgenoot Columbia, kondigde afgelopen week verrassend aan dat hij aan het eind van het seizoen een punt zet achter zijn trainersloopbaan.
“Ik voel in toenemende mate behoefte aan meer rust en ontspanning. Voetbal is al 45 jaar lang m’n lust en mijn leven, waarvan twintig seizoenen als trainer/coach. Tegelijkertijd is het ook mijn belangrijkste stressfactor. Zoals Peter Wesselink onlangs al opmerkte begint het op werk te lijken. Terwijl ik, in tegenstelling tot de clubs waar Peter trainer was, vanuit de vereniging geen druk ervaar om te moeten presteren”, verklaart de voetballiefhebber pur sang hoe hij desondanks door de jaren heen altijd koste wat kost het beste uit zichzelf en zijn spelers wilde halen.
Voor zijn dwang om zichzelf op het veld te manifesteren moest lange tijd alles wijken, biecht de oud-voetballer van Groen Wit ‘62, Victoria Boys en Eerbeekse Boys eerlijk op. “Ik zal nooit vergeten dat mijn dochter 21 jaar geleden geboren moest worden. Op een zondagochtend braken de vliezen, maar die middag moest ik voetballen en stond ik op het veld bij Eerbeekse Boys. Gelukkig ben ik uiteindelijk wel bij de bevalling aanwezig geweest.”
Vink maakt er geen geheim van dat hij zich niet altijd kan vereenzelvigen met de wijze waarop veel amateurvoetballers hun hobby tegenwoordig beleven. “Qua ambitie en commitment staat het verder af van hoe ik de dingen zie. Ik verwijt niemand iets. Ik begrijp allerlei maatschappelijke ontwikkelingen wel. Alleen kan ik het moeilijk plaatsen. Dat mijn norm niet is veranderd, zegt vooral veel over mij. Daar begon ik last van te krijgen. Die afgelopen twee seizoenen hebben me meer energie gekost dan die achttien ervoor”, verraadt hij.
“Het gaat mij erom wat ik eruit haal voor mezelf. Het is absoluut niet zo dat ik met tegenzin naar de trainingen ga. Als ik op het veld sta, dan heb ik oprecht lol. Wel heb je altijd te maken met veel gedoe en stress. Ik ben er niet zo goed in om dat los te laten. Ik heb het een jaartje of twee weggestopt. Begin dit jaar begon het te borrelen. In de voorbereiding kreeg ik dat gevoel weer. Vooral rond die wedstrijden voor de Apeldoorn Cup speelde het op”, duidt Vink er op dat hij zichzelf tegenkwam doordat hij zijn voetbalbeslommeringen constant mee naar huis nam.
“Ik zat er echt mee om het besluit te nemen. Wanneer je zoiets dan moet vertellen aan het bestuur en aan de spelers, dan is dat best wel beladen. Mijn horizon bestaat nu uit die tien maanden die komen. Dan kan ik het echt loslaten. In die tien maanden gaat de beuk erin, daar hoeft niemand zich zorgen om te maken. Ik ga er alles aan doen om Groen Wit zo goed mogelijk te positioneren voor de toekomst”, streeft hij na om zijn achtste seizoen aan het roer bij zijn club zo goed mogelijk af te sluiten.
Vooral voor zijn eigen gemoedsrust acht hij het verstandig om al dan niet tijdelijk wat afstand nemen. “Ik zeg niet dat ik na dit seizoen nooit meer iets ga doen in de voetballerij. Ik sluit niets uit. Maar ik wil er na dit seizoen eerst minstens een jaar uit. Ook voor m’n gezondheid is dat beter. Voetballen blijft prachtig. Wanneer ik in de toekomst weer wat ga doen, zal ik eerst met mezelf aan de slag moeten en beter leren omgaan met het feit dat de huidige generatie anders in de wedstrijd zit dan wij vroeger.”
De Stentor maandag 15 september 2025/Foto Maarten Sprangh