Achter de bal aan 123/3: Warschau
Donderdag 13 november 2025
Drie dagen na vertrek uit Apeldoorn bereik ik m’n eindbestemming Warschau. Iets meer dan vijf uur duurt de laatste etappe per trein vanuit Berlijn. De Eurocity 45 vertrekt niet alleen op tijd, hij arriveert ook nog eens keurig volgens de vastgestelde dienstregeling in de Poolse hoofdstad.
Alvorens ik wegga uit Berlijn lever ik bij de Kaufland aan de Perleberger Strasse eerst de flesjes en blikjes in die ik de afgelopen twee dagen heb leeggedronken. Met 25 cent statiegeld ligt de beloning daarvoor 10 cent hoger dan bij ons in Nederland. Dit dekt weer mooi een deel van de kosten voor de proviand voor onderweg. Het is alleen een beetje vervelend dat het blok Rittersport Alpenmilch chocolade nagenoeg gesmolten is wanneer ik het uit m’n rugzak haal wanneer de trein 80 minuten na de Abfahrt vanaf het Berlijnse Hauptbahnhof in Rzepin de eerste tussenstop op Pools grondgebied maakt.
De kosten voor de ruim vijf uur durende treinreis vallen te overzien. Mede doordat ik al redelijk vroeg boekte hoefde ik slechts 29 euro voor het Super Sparpreis Euro-ticket neer te tellen. Daar kwam nog 5 euro bovenop voor de verplichte zitplaatsreservering. Een alleszins schappelijk bedrag. Al is het niet echt comfortabel zitten in zo’n coupé met zes zitplaatsen. Voor mensen met lange benen, waarover ikzelf gelukkig niet beschik, is het behoorlijk passen en meten. Aangezien twee van m’n vijf mede-coupégenoten het al in Poznan voor gezien houden, zitten we het tweede gedeelte van de reis wat ruimer.
Uitgerekend in een bitterkoud Poznan was de enige keer dat ik het Nederlands elftal eerder in Polen heb zien voetballen. Op 17 november 1993, bijna op dag af 32 jaar geleden, zag ik samen met 18.000 landgenoten op de tribunes hoe Oranje door doelpunten van Dennis Bergkamp (2) en Ronald de Boer met 3-1 won en zich plaatste voor de WK-eindronde van het jaar erop in de Verenigde Staten. Ik kan me nog goed herinneren hoe de KNVB alle supporters die naar Polen reisden vooraf waarschuwden goed uit te kijken voor de Poolse Maffia. Zelf had ik destijds meer het idee dat de complete Nederlandse onderwereld een uitstapje maakte naar de grauwe West-Poolse stad. Er was sprake van een complete invasie van Nederlandse voetbalsupporters.
Ik zal nooit meer vergeten hoe ik met m’n toenmalige reisgenoten op de avond (en nacht) voor de wedstrijd verzeild raakte in zo’n ouderwets oostblokhotel. Zo’n betonnen blokkendoos van een verdieping of vijftien hoog. Met sterke drank en vrouwvolk van lichte zeden in overvloed. Vanuit alle hoeken en gaten werden de dames aangevoerd. Wie van bil wilde, kon bij de hotelreceptie ‘reserveren’. Heel wat brave Hollandse huisvaders hebben er als warming-up voor de wedstrijd de Pools-Nederlandse betrekkingen verder uitgediept. Ze stonden in de rij.
Ver na middernacht stuitten we in een of andere obscure tent op Rinus Michels. De Generaal zat er met zijn vrouw en enkele andere (KNVB?) personages doodgemoedelijk een hapje te eten. Dat waren nog eens tijden, in het pre-Sociale Media-tijdperk.
Dat het voorlaatste station van de actuele reis Kutno heet roept op de een of andere manier allerlei associaties op met die tamelijk onstuimige nacht van destijds. Je zult er wonen, in een plaats met zo’n naam. Bedenkers van promotiecampagnes om toeristen naar zo’n stad te lokken kunnen hun creativiteit de vrije loop laten. Met een slogan als ‘Tegen Kutno zeg je geen nee’ kan elke afdeling Citymarketing prima voor de dag komen. Moraalridders moeten het me maar niet kwalijk nemen dat ik een beetje doordraaf. Wie al meer dan meer vier uur in een trein zit, wordt vanzelf een beetje balorig.
Ik ben blij dat ik tegen de klok van drieën kan uitstappen op station Warszawa Gdańska. Na aankomst verzeker ik mij eerst van een ov-kaart voor drie dagen. Voor 57 Zloty mag ik mij tot aan mijn vertrek per bus, tram of metro voortbewegen door Warschau en nabije omgeving. Omgerekend volgens de actuele wisselkoers is dat ongeveer 13,50 euro, ofwel 4,50 euro per dag. Voor dat soort bedragen kom je met de ov-tarieven bij ons in Nederland helemaal nergens. Binnenkort gooit ons aller NS de treinprijzen weer doodleuk met een aantal procenten omhoog. En dan verbazen ze zich er ook nog over dat er steeds minder mensen met de trein gaan. Een gewone sterveling kan het zich zo zoetjes aan niet meer veroorloven om in Nederland over het spoor te reizen.
Het 72 uur-ticket dat ik uit een automaat trek op metrostation Dworzec Gdanski is overigens wel wat aan de kleine kant. Van hetzelfde formaat als de metrokaartjes in Parijs voor de Millenniumwisseling. Goed oppassen dus dat ik het ding niet kwijtraak.
M’n eerste indrukken van Warschau zijn niet verkeerd. Met z’n hoge torenflats doet het centrum een beetje Amerikaans aan, vind ik. Het vertoont wel overeenkomsten met Mainhattan, ofwel Frankfurt. Veel bouwwerken daar krabben eveneens de wolken. De tamelijk gure wind maakt het daarentegen wat minder aangenaam om aan het einde van de middag eens uitgebreid rond te koekeloeren ter plaatse.
Daar heb ik morgen alle tijd voor. Ik heb bijna de hele dag om wat meer van de stad te zien. Ik heb al een heel programma samengesteld met wat ik ga doen. Mijn kaartje voor de wedstrijd hoef ik in elk geval niet meer op te halen. Dat heb ik vanavond al gedaan, bij het eerste van de twee door OnsOranje vastgestelde afhaalmomenten.
Erg druk vind ik het niet bij de Ierse pub Molly Malone’s aan de Krakowskie Przedmiescie, het etablissement dat door de KNVB als hoofdkwartier is ingericht. Als ik er rond half 8 m’n toegangsbewijs in ontvangst neem, wordt de pub bevolkt door enkele tientallen Oranjefans. Het overgrote deel van de 1100 Nederlandse supporters die in Warschau verwacht worden, komt naar ik aanneem pas op de dag van de wedstrijd aan. Politie is er al wel volop op de been.
Drie dagen geleden herdachten honderdduizenden Polen tijdens hun Onafhankelijkheidsdag weer dat hun land in 1918 z’n soevereiniteit herwon. Bij dat soort happenings gaat het er traditiegetrouw even gezellig aan toe als bij een hedendaagse Sinterklaastocht. Van die paar Oranjefans die in aantocht zijn zal de politie van Warschau niet zo gauw van slag raken. Ze zijn hier wel wat gewend.