Achter de bal aan (42): Reus
6 januari 2018
De ticketprijs maakt het de moeite waard om voor dag en dauw uit de veren te komen. Om kwart voor vijf zit ik in de auto richting Eindhoven Airport. Iets voor achten vertrek ik aan boord van een toestel van Ryanair naar Spanje. Even na tienen stap ik uit in Reus (spreek uit Ree-joes). En dat voor welgeteld 9,99 euro. Een enkele reis voor minder dan een tientje! Dat noem ik nou nog eens prijzen.
Dat het vliegveld staat aangegeven als Barcelona-Reus is vrij bedrieglijk. De afstand naar de Catalaanse hoofdstad bedraagt immers zeker honderd kilometers. Maar bij Messi ga ik ook morgen pas kijken. Ik begin mijn zesdaagse voetbaltrip aan de Spaanse oostkust niet in Camp Nou, maar in het gemeentelijk sportstadion van Reus. In het estadi Municipal gaat om 20.00 uur de plaatselijke voetbaltrots het gevecht aan met AD Alcorcon.
De enige keer dat ik er eerder voet zette beleefde de Aeroport de Reus al een uitermate rustige dag. Destijds, in oktober 2014, vertrokken er de hele dag welgeteld drie vluchten. Ditmaal zijn het er nog minder: slechts twee! De Ryanair-vlucht waarmee ik uit Nederland gekomen ben keert linea recta terug naar Eindhoven. Later op de dag staat er nog een vlucht naar London geprogrammeerd. Niet direct topdrukte dus. In de begindagen van een nieuw jaar liggen de stranden van de Costa Daurada er gewoontegetrouw verlaten bij. Het is niet echt het seizoen om bruin te bakken in de zon. De charters boordevol vakantiegangers mel als bestemming Salau, Cambrills of Sittges komen pas in de zomer weer.
De ruim 100.000 inwoners tellende stad bruist evenmin. Ik krijg het idee dat veel Reuzen nog kerstvakantie vieren. In het centrum hebben veel winkels de luiken omlaag. Slechts een enkeling waagt zich rond het middaguur op de smalle straatjes. Het oogt allemaal een beetje doods. Zelfs de vele Catalaanse vlaggen en spandoeken die schreeuwen om vrijlating van de door de Spaanse regering vastgezette leiders van de onafhankelijkheidsbeweging wapperen eenzaam en verlaten op balkons. Alleen de in sommige bomen hangende sinaasappels geven Reus een enigszins fruitige aanblik.
Messi woont hier vlakbij. Gaudi komt hier vandaan. Het Gaudi Centre houdt de herinnering aan de beroemdste zoon van de stad op interactieve wijze levend op de Placa de Mercadal. Er loopt zelfs een wandelroute door de binnenstad. De Ruta del Modernisme. Met fraaie overblijfselen uit Gaudi’s tijd. Terwijl 100 kilometer noordelijker zijn Sagrada Familia waarschijnlijk voor altijd en eeuwig in de steigers blijft staan heeft de vermaarde architect in zijn geboorteplaats het werk naar verluidt wel afgemaakt waar hij ooit aan begon.
Ongetwijfeld hoogst interessant. Ik laat de route voor wat ze is. Nadat ik heb ingecheckt in – hoe kan het ook anders – Hotel Gaudi en een broodje naar binnen heb gewerkt, geef ik me over aan een oud lokaal gebruik: de Siesta. Even wat uurtjes in slaap inhalen die er in de nacht bij ingeschoten zijn. Het is ook niet de bedoeling om tijdens de wedstrijd in slaap te vallen.
Wanneer ik rond half zeven richting het op zo´n twee kilometer van mijn hotel gelegen Estadi Municipal wandel, lijkt Reus zowaar wat meer tot leven gekomen. In het schijnsel van de sfeervolle kerstverlichting hebben zich wat meer Reuzen en Reuzinnen buitenshuis gewaagd. Avondmensen. De temperatuur bedraagt een graad of veertien in de vroege avond. Er waait wel een stevige wind. Gezien de donkere wolken van eerder op de middag heb ik voor de zekerheid de regenjas maar aangetrokken. Lijkt me geen overbodige luxe.
Gelukkig houd ik het droog bij de kraker tussen CF Reus Deportiu en AD Alcorcon. De nummers veertien en twaalf van de Liga 123, de Spaanse Jupiler League. Het is moeilijk voor te stellen dat dit soort clubs in geval van promotie maar zo tegenover Barcelona of Real Madrid kunnen komen te staan. Beide ploegen voetballen even beroerd als Go Ahead Eagles onder Leon Vlemmings. Als kippen zonder kop. Enige wezenlijke verschil met de Nederlandse eerste divisie is dat hier kerels op het veld staan en geen jochies. Maar aan de andere kant komen bij Go Ahead Eagles zeker twee keer zoveel toeschouwers kijken. Ik schat dat hooguit 3000 man Reus en Alcorcon 1-1 zien gelijkspelen. Ik denk zelfs dat ik dat het dan zelfs erg ruim schat.