Vandaag 7 jaar geleden
Hércules kan zich na de promotie niet staande houden in de Primera División. Ondanks (of misschien juist dankzij…) de aanwezigheid van Royston Drenthe en Piet Velthuizen duvelt de voetbaltrots van Alicante in 2011 na slechts één seizoen alweer uit de hoogste Spaanse voetbalklasse. Tot onvrede van de supporters, zo merk ik ter plaatse.
Heerlijk joh, dat Spaanse temperament. Het borrelt behoorlijk op na afloop van de 2-3 nederlaag tegen Racing Santander. Met de niet meer af te wenden degradatie raakt menig Herculés-supporter behoorlijk van de kook. Op de temperaturen in de populaire badplaats aan de Costa Blanca valt sowieso al weinig aan te merken, bij het Estadio José Rico Pérez gaat het er naderhand nóg verhitter aan toe.
Er heerst een gespannen sfeertje. Ik sta er met de neus bovenop. De politie moet de furieuze supporters weghouden bij de spelersuitgang. Het is maar goed dat Royston en zijn matties zich niet laten blikken.
De aanhangers zijn niet zo te spreken over de instelling van het bijeengeraapte zooitje waarmee het clubbestuur een bij voorbaat tot mislukken gedoemde poging onderneemt om Barça en Real Madrid te weerstaan. Ze peperen het de in de catacomben vastzittende spelers in woord en gebaar in.
Er wordt luidkeels gezongen: Herculés somos nosotros! Wij zijn Herculés! Ofwel zíj, de trouwe supporters, zijn de club!
7 mei 2011 Alicante