Met de komst van de 28-jarige Nynke Hofstede krijgt de technische staf van Draisma Dynamo er een welkom verlengstuk in het veld bij. De nieuwe aanvoerster van de bekerwinnaar brengt behalve ervaring, power en lengte ook een verfrissend portie winnaarsmentaliteit mee. “Ik ben heel slecht in verliezen”, zegt de Sportvrouw van het jaar 2024 van de Gemeente Steenwijkerland van zichzelf.
De als ambulant begeleider in de gehandicaptenzorg werkzame Hofstede begon op 11-jarige leeftijd in haar woonplaats Vollenhove met volleyballen. Na VVSA, Vovem ’90 uit Emmeloord, SVI, VC Zwolle Topvolleybal, de Belgische topclub Asterix AVO Beveren, opnieuw Zwolle en Friso Sneek, waarmee ze de afgelopen twee seizoenen de landstitel veroverde, verlegde de ervaren volleybalster deze zomer haar sportieve werkterrein naar de Draisma Dynamo Arena.
Haar eerste indrukken zijn ronduit positief. “Er staat een leuke en leergierige groep. Er is een fijne staf. De organisatie is goed. Of er een generatiekloof is? Absoluut wel, ja. Die meiden gooien er soms woorden uit waarvan ik denk: waar hebben jullie het in vredesnaam over…”, hoopt de routinier haar jeugdige teamgenotes bij Draisma Dynamo ondanks de bestaande leeftijdsverschillen aan te sporen tot grootse daden.
De rol van captain, als opvolgster van de gestopte Fleur Kleine Schaars, is haar op het lijf geschreven. “Ik moet de kar trekken, maar ik ben als aanvoerder niet anders dan andere speelsters. Ik ben eerlijk, benoem zaken zoals ze zijn en zeg wat ik vind”, stelt de 1,92 meter lange middenaanvalster dat het teambelang voor haar op de eerste plaats komt. De verantwoording die zij in het groepsproces wil nemen vormt een enorm contrast met hoe ze haar sport beleefde als jong meisje. Toen was ze niet zo bezig met het winnen van wedstrijden, herinnert ze zich lachend. “Ik was lui. Ik was lang. Dus waarom zou je springen?”
Hofstede is sowieso een relatieve laatbloeier. “Ik was al twintig toen ik mijn eredivisiedebuut maakte. Voor hedendaagse begrippen is dat vrij oud. Bij Zwolle was ik destijds één van de jongsten. Wat dat betreft is er wel veel veranderd. Eigenlijk heb ik helemaal nooit de intentie gehad om in de eredivisie te gaan volleyballen. Ik rolde er als het ware vanzelf in en ben het gaandeweg leuk gaan vinden. Als eredivisievolleybalster verandert je leven behoorlijk. Je kan niet meer naar feestjes en zo. Alles staat ineens in het teken van het volleybal”, leerde ze dat eredivisievolleybalsters veel in zichzelf moeten investeren om topprestaties te leveren.
Fulltime met sport bezig zijn maakte haar niet onverdeeld gelukkig, ontdekte Hofstede gedurende het seizoen waarin ze bij het Belgische Asterix AVO Beveren onder contract stond. Haar werk in de zorg zorgde door de jaren heen altijd voor welkome afwisseling en brengt de juiste balans in een druk bestaan. “Ik heb werken en volleybal altijd gecombineerd. Ik ben niet zo’n stilzitter. In België miste ik m’n werk en ben daar daarom ook vrij snel begonnen met het doen van vrijwilligerswerk. Uit die combinatie haal ik gewoon veel voldoening”, geeft ze te kennen.
In coronatijd naar het buitenland verhuizen kostte wel de nodige hoofdbrekens. “Op het moment dat zo’n aanbieding uit België komt, dan ga je er over nadenken. Ik heb uiteindelijk toch de keuze gemaakt om m’n werk op te zeggen. Dat was geen eenvoudige beslissing. Ik vond het moeilijk om te zeggen: ik ga. Ik had inderdaad een beetje het gevoel dat ik op m’n werk mensen in de steek liet. Maar iedereen gunde het me van harte. Ik ging samen met Nova Marring en Laura Overwater. Dat maakte het wat makkelijker.”
Sportief viel ze met de neus in de boter. Hofstede speelde met haar Belgische club zelfs in de kwalificatiefase voor de Champions League. “Daar sta je dan, in een volle hal in Griekenland. Het zag er blauw van de rook. Politieagenten stonden er langs de kant. Het was echt heel bizar. Nee, ik vond het niet intimiderend. Zoiets is juist enorm gaaf om mee te maken”, genoot ze volop van haar avonturen over de grens. Ze kijkt er dan ook al vol verlangen naar uit om eind oktober met Draisma Dynamo naar Tsjechië af te reizen voor het uitduel bij VK Prostejov voor de Challenge Cup. “Zulke wedstrijden zijn heel goed voor het team. Je bent met elkaar op reis en leert elkaar zo ook beter kennen.”
De afgelopen twee seizoenen kroonde de volleybalster uit Vollenhove zich met Friso Sneek twee keer tot ‘s lands beste clubteam. “Ik heb alle finales gespeeld die je in Nederland kan spelen. Daarin heb ik drie keer zilver gehaald en drie keer goud. Ik ben met Sneek twee keer landskampioen geworden en ik heb de Supercup gewonnen. Ik wil altijd winnen. Ik ben een slechte verliezer. Ik vind er niets aan om te verliezen”, waarschuwt ze dat ze dat ze moeilijk kan omgaan met nederlagen.
De bloedstollende confrontaties die ze in de beslissende fase van het afgelopen seizoen in Sneker dienst tégen Draisma Dynamo afwerkte, staan bij Hofstede nog vers in het geheugen gegrift. In de twee duels in de halve finale van de play-offs om de landstitel werkten de ervaren Friezinnen in de Draisma Dynamo Arena een 2-0 achterstand in sets weg en maakten ze de klus een dag later in eigen huis geroutineerd af. Een week later waren de rollen bij de bekerfinale in Den Bosch omgedraaid.
“Van het verlies in die bekerfinale ben ik echt heel verdrietig geweest. Er stond een levensgrote foto van mij in de krant met tranen in de ogen. Dynamo heeft in de bekerfinale supergoed gespeeld en terecht gewonnen. Bij hen draaide het steeds beter, wij misten het vuur. Veel tijd om daar lang in te blijven hangen, hadden we niet. Twee dagen later moesten we alweer de eerste wedstrijd spelen in de play-off finale tegen Sliedrecht. Gelukkig wonnen we die finale wel”, kan ze terugkijken op een succesvol slot van haar verblijf in Friesland.
Met het grondig gerenoveerde team van bekerwinnaar Draisma Dynamo wacht haar komend seizoen een nieuwe, spannende uitdaging. “Ik hou wel van een nieuwe prikkel, een andere omgeving en nieuwe mensen. Met niemand in deze ploeg heb ik eerder samengespeeld. In het begin is het altijd even wennen en schakelen. We moeten gaan bouwen. Dat is superleuk. Als je mij vraagt wat mijn doelstellingen zijn, zeg ik dat ik finales wil spelen en prijzen wil pakken. Of dat realistisch is, dat gaan we zien.”
Magazine Businessclub Dynamo najaar 2025