Vandaag 28 jaar geleden
Wanneer het vrouwenvolleybalteam van Dynamo in Oost-Berlijn deelneemt aan de strijd om de Pokal der Bauarbeiter ben ik als hardcore supporter van de partij. Bijna vier maanden na de Val van de Muur maak ik met Ronald en de Kleef van dichtbij mee hoe twee totaal verschillende werelden eerste pogingen ondernemen om één te worden.
Het begint al goed wanneer we via de transitroute bij Helmstedt naar West-Berlijn willen rijden. Ronald zet zijn Golf netjes achter in de rij voor de nog als vanouds waakzame Oost-Duitse douane. Wanneer we na een aanzienlijke wachttijd eindelijk voor het juiste hokje staan, stuurt de dienstdoende DDR-Grenzpolizist ons zonder pardon weer terug. Dat niemand ons had gezegd dat we ons paspoort op een soort bagageband moesten leggen, macht het onsympathieke heerschap kein Flaus aus. Hij beveelt ons om nogmaals achter in de rij plaats te nemen. En ditmaal onze reisdocumenten wél op de juiste wijze aan te bieden!
Aangekomen in Berlijn treffen we een stad, of eigenlijk tweede steden, in een staat van opwinding. Bij de Muur staan hele volksstammen al sinds die gedenkwaardige 9 november 1989 met hamers en beitels op de vermaledijde scheidingswand tussen West en Oost te beuken. Alvorens we ons via het beroemde en beruchte Checkpoint Charlie aan de Friedrichstrasse toegang verschaffen tot het oostelijk deel van de stad, wisselen we bij Bahnhof Zoo tegen een bijzonder gunstige koers West- tegen Ost-Marken.
De stank van de bruinkool, waarmee de Ossis hun kachels stoken, en de uitlaatgassen van hun Trabantjes heet ons welkom. De hoofdstad van de Deutsche Democratische Republik is eind februari 1990 grijs, grauw en… goedkoop. Voor omgerekend een iets meer dan dubbeltje maken we gebruik van het openbaar vervoer. Het volleybal dat we zien in de TSC-Spielhalle aan de Paul-Heyse-Strasse , vlakbij het Volkspark in Friedrichshain, vormt een leuke afwisseling van alle indrukken die we opdoen.
Het oostelijk stadsdeel binnenkomen is één, er weer uit komen iets anders… ’s Avonds bij terugkeer aan de Friedrichstrasse maken we opnieuw kennis met de Gründlichkeit waarmee de grenspolitie van de DDR ook na de Val van de Muur nog altijd te werk gaat. De boys hebben in de sporthal fraaie handdoeken met het logo van TSC Berlin op de kop getikt voor hun uitzet. Dat blijkt niet helemaal volgens de regels te zijn verlopen. Die handdoeken mogen niet uitgevoerd worden! Staatseigendom! Of we dus maar eventjes willen wachten.
Uiteindelijk loopt het allemaal met een sisser af. Na uitvoerig beraad mogen we terug naar West-Berlijn. Inclusief handdoeken.
25 februari 1990 Berlijn