Ik heb donderdagmiddag genoten van hoe het Nederlands vrouwenvolleybalteam voor de Volleyball Nations League de Russinnen in eigen huis in de pan hakte. Daarna mezelf ertoe bewegen om 90 minuten onafgebroken te kijken naar het WK-duel ons aller Oranje Leeuwinnen tegen Canada, kostte me meer moeite. Ik hoop maar dat niemand het mij kwalijk neemt, het blijft een persoonlijke voorkeur, maar als kijksport blijf ik vrouwenvolleybal aanzienlijk aantrekkelijker vinden dan vrouwenvoetbal.
Het is inmiddels bijna vloeken in de kerk, hè. Het lijkt haast wel een misdaad als je niet mee host met onze onvolprezen Oranje Leeuwinnen. Supporters noemen ze de hordes clowns en gelegenheidsfans die het Oranje-circus achterna reizen. Met duizenden tegelijk zorgen ze voor beschamende taferelen in diverse Franse steden. Als Harry Tiet – wie kent hem niet – van de partij is, weet je al bij voorbaat hoe gezellig het wordt. Van voor naar achteren, van links naar rechts! Klef gedoe. Wie niet braaf in de polonaise meeloopt, hoort er niet bij. Ontelbare échte voetbalsupporters krijgen in Nederland voor beduidend minder aanstootgevend gedrag ellenlange stadionverboden opgelegd, maar dat terzijde.
Het wordt allemaal behoorlijk overgewaardeerd. Overrated. Mooier gemaakt dan het is. Marketingtechnisch valt er inderdaad weinig op aan te merken. Het bedrijfsleven springt er uitermate tactisch op in. Zelfs potten pindakaas dragen de beeltenis van Lieke Martens. En wie verzamelt de poppetjes nou niet waarmee Blokker zijn klanten voor het blok zet? Iedereen moet het maar lekker en leuk vinden.
Maar nee, sorry. Ik kan moeilijk van mezelf beweren dat ik niét voetbalminded ben. Toch kan ik met de beste wil van de wereld niet opgewonden van raken van het Nederlands vrouwenelftal en dat hele WK in Frankrijk. Misschien kan ik als excuus aanvoeren dat ik de verrichtingen van het Nederlands korfbalteam ook niet op de voet volg. Nee, het is eenvoudigweg niet mijn pakkie an. Mag dat? Neem nou alleen al die twee Nederlandse backs. Jongens nog aan toe. Als ik vroeger tijdens mijn hoogtijdagen in het zevende elftal van AGOVV zo vaak de bal had ingeleverd bij een tegenstander, dan was ik waarschijnlijk nooit meer opgesteld.
Jammer vooral dat bij zo’n toernooi het spelletje waar het om hoort te draaien een beetje ondersneeuwt. Het voetbal wordt slechts bijzaak. TV-zenders halen allerlei Kenaus uit de kast om voor de camera hun ongezouten mening te spuien. Girls power! In hun onstuitbare drang naar erkenning nemen veel van die hittepetitten zichzelf wel heel erg serieus. Het gaat veel te ver. Het gaat nergens over. De dames schieten hun doel steeds vaker voorbij. De TU Eindhoven gaat zelfs al zover om openstaande vacatures voortaan alleen maar met vrouwen op te vullen. Niet om wat ze kunnen dus, maar vanwege het genetisch bepaalde feit dat ze geen kloten hebben. Zelfs dames die helemaal niets kunnen, hoeven niet meer te wanhopen. Zelfs zij maken tegenwoordig altijd nog kans om burgemeester in Amsterdam te worden. Presteren hoeft niet meer. Alleen vrouw zijn volstaat al.
Tal van interessante onderwerpen blijven helaas onbesproken. Over de opvallende absentie van Arabische of Noord-Afrikaanse landen op het WK zwijgt iedereen in alle talen. Met gevoelige issues als vrouwengelijkheid en homo-emancipatie wordt wél gretig gescoord. Zo hekelde een voormalig bondscoach in VI uitgebreid het seksisme in de voetbalwereld. In een ander interview rolde een van de Oranjespeelsters vol verve de regenboogvlag uit. Mooi hoor. Het zal wel. Wat zo’n meisje buiten het veld uitspookt, en met wie, moet ze helemaal zelf weten. Ik kan me in al mijn onbenulligheid niet voorstellen dat iemand daar wakker van ligt. Iedereen moet doen wat hij of zij niet laten kan. Zolang het onbeduidende backje haar taken maar uitvoert wanneer ze binnen de lijnen staat. Daarvoor heeft de bondscoach haar toch geselecteerd, lijkt me. Om te voetballen!
Nou geldt zeuren sowieso als een typisch Nederlandse karaktertrek. Maar eerlijk gezegd begrijp ik dat miskende nooit zo. Vergelijkingen met mannenvoetbal zijn voor voetballende meisjes hoegenaamd uit den boze. Toch laten velen geen scoringskans onbenut om na te trappen. De afgunst en frustratie ten opzichte van de man zit kennelijk diep. Het heeft mij allemaal een net iets te hoog de pot verwijt de ketel-gehalte. Ga gewoon lekker voetballen denk ik, maak je niet zo druk. Zelfs wanneer ze omgebouwd worden, zal er nooit en nimmer een voetbalster komen die ook maar in de verste verte kan tippen aan wat Lionel Messi met een bal kan. Een schande? Nee, toch zeker. Ik acht de kans ook bijzonder klein dat er ooit nog een andere man het levenslicht ziet met meer kwaliteiten dan de meest begaafde voetballer aller tijden.
Schattig hoe verongelijkte topspeelsters hetzelfde willen verdienen als hun mannelijke collega’s. Als ik de kwaliteiten van zo’n Shanice van de Zanden inschat, dan denk ik dat het niveau van de mannen van csv Apeldoorn al veel te hoog gegrepen zou zijn. Toch levert haar gedraaf bij haar Franse werkgever meer op dan alle onkostenvergoedingen van de selectiespelers van de onlangs gedegradeerde Apeldoornse zaterdaghoofdklasser bij elkaar opgeteld. Goed beschouwd krijgt Sjaan dus al veel te veel.
Over een gebrek aan aandacht hebben het vrouwenvoetbal in het algemeen en de sterren van ons nationale elftal weinig te klagen, dunkt me. Collega-vrouwen in andere takken van sport kunnen alleen maar dromen van zoveel media-aandacht. De Nederlandse hockeysters staan al sinds mensenheugenis aan de wereldtop. ‘Onze’ handbalsters en volleybalsters timmeren op mondiaal vlak ook behoorlijk aan de weg. Zij leggen het qua zendtijd duidelijk af tegen de brullende leeuwinnen. Klootschietsters, vrouwelijke kleiduivenschutters, korfbalsters zie ik al helemaal nooit op tv hun kunsten vertonen. Zelfs de West-Veluwe editie van De Stentor zwijgt deze ondergewaardeerde klasbakken categorisch dood. Laat staan dat zulke kanjers het ooit tot op een potje pindakaas schoppen.
Gelukkig loopt de zomerstop voor veel mannen al weer ten einde. De meeste profclubs beginnen eerdaags aan hun voorbereidingen op het nieuwe voetbalseizoen. Heerlijk, lekker onbekommerd in het zonnetje in Terwolde of Garderen langs de lijn staan. Er bestaat toch weinig mooiers dan je uitgebreid te ergeren over zaken die er écht toe doen.
Altijd fijn als de komkommertijd voorbij is. Dit jaar misschien wel meer dan ooit.
© RK