Achter de bal aan (110): Essen
Woensdag 23 oktober 2024
Omdat de nieuwe energiemeters in mijn woning al een dag eerder dan gepland geïnstalleerd worden, biedt me dat mooi de gelegenheid voor een bezoek aan Rot Weiss Essen. Bij topwedstrijden aan de Hafenstrasse vliegen de kaarten doorgaans als warme broodjes over de digitale toonbank. Voor een midweeks competitieduel in de Derde Liga tegen Sportclub Verl is het betrekkelijk eenvoudig om vooraf online een kaartje te bemachtigen.
Eigenlijk zou ik nog een keer naar Essen gaan met Redbad Strikwerda, de coach van de volleyballers van Dynamo. Helaas is dat er tot dusverre nog altijd niet van gekomen. Het kost veel moeite een gaatje te vinden in Redbads overvolle agenda. Hij staat namelijk dagelijks in de zaal om zijn spelers beter te maken.
De goedkoopste zitplaatskaart voor de midweekse partij tegen Sportclub Verl kost online 24 euro. Aan de stadionkassa betaalt een RWE-fan zelfs 2 euro meer. Niet echt goedkoop, vind ik. Zelfs op het derde niveau in Duitsland betreft dit tegenwoordig gangbare prijzen. Waarbij het bij Rot Weiss Essen, evenals bij andere profclubs uit het Ruhrgebied, wel zo is dat een freie Hin- und Rückfahrt am Spieltag mit allen VRR- Verkehrsmitteln (DB 2. Klasse) bij de ticketprijs inbegrepen zit. Dat houdt in dat je binnen het reisgebied van het Verkehrsverbund Rhein-Ruhr (VRR) vanaf elk station en elke bus- of tramhalte gratis naar het desgewenste stadion kan reizen. En na afloop van de wedstrijd weer terug.
Ik parkeer mijn Ford Focus dus weer zoals inmiddels bijna gebruikelijk op het station van Emmerich en stap om 15.09 uur op de trein RE19 richting Düsseldorf. Im Revier loopt het wel los met alle treinuitvallen bij de Deutsche Bahn. Wanneer er tussen Oberhausen en Essen elk uur vier treinen uitvallen, dan rijden er altijd wel twee andere treinen. Normaal gesproken hoef je bij het overstappen geen uren te wachten. Ondanks dat ook mijn trein weer enkele minuten te laat arriveert, rest me op Oberhausen Hauptbahnhof voldoende tijd om eerst bij ReWe To Go in de stationshal zo’n overheerlijk schnitzeltje en een blikje Paulaner Spezi aan te schaffen alvorens verder naar Essen te reizen.
Het vervolg van de reis duurt nauwelijks tien minuten. De wandeling vanaf station Essen-Bergeborbeck neemt bijna even weinig tijd in beslag. Hoewel de dag mistig begon, breekt aan het eind van de middag zowaar het zonnetje nog even door. Twee uur voor de aftrap zijn er al behoorlijk wat mensen op de been. Ik ben zeker niet de enige. Voor het Hafenstübchen, een supporterskroeg, staat een aanzienlijke massa in het roodwitte kledij gestoken RWE-sympathisanten. Het bier vloeit er rijkelijk.
De enige keer dat ik het nieuwe RWE-stadion eerder bezocht dateert van een poosje geleden. Dat was in het bouwjaar 2012. De West-tribune, waar de meest fanatieke aanhang staat, stond er toen nog niet. Die moest nog gebouwd worden. Het standbeeld van Helmut Rahn, de all-time grootste Rot-Weisser, heeft achter de tribune passend plekje gevonden. Mijn vader heeft met AGOVV nog wel tegen de man gevoetbald die West-Duitsland in 1954 Weltmeister maakte. In zijn nadagen koos de Boss, zoals Rahns bijnaam luidde, voor het grote geld bij Sportclub Enschede.
Voordat om half zes de hekken opengaan drommen al tientallen supporters er samen. Mijn Schalke 04-sympathiën kan ik hier beter verborgen houden. Ik ben bang dat als de Schalke-ringtoon op mijn telefoon op deze plek begint te loeien, mijn neusbotje weleens in no-time scheef kan staan. Ten opzichte van de mooiste club aus dem Pott zijn ze hier in Essen nogal vijandig gezind. Ik ben er in het verleden meermaals getuige van geweest hoe Essener Jungs hun maatjes uit Dortmund in de frontline ondersteunden bij die altijd beladen Revierderby’s.
Terwijl RWE en S04 misschien wel meer op elkaar lijken dan de wederzijdse supporters durven toe te geven. Evenals in Gelsenkichen heerst ook in Essen nog de oude mijnwerkersmentaliteit. Het malochen zit ook hier in de volksaard opgesloten. Niet lullen, maar poetsen!
Ik bekijk de kraker tegen Sportclub Verl vanaf de overkant. Vanaf de Stadtwerke Essen-Tribüne, zoals de tweede Hintertor-tribune van het Stadion an der Hafenstrasse is omgedoopt. Block G2 bevindt zich naast het uitvak, waar zich een 300-tal aanhangers uit Ostwestfalen verzamelen. De netten aan weerszijden van de vakken, moeten voorkomen dat thuis- en uitsupporters elkaar niet onder vuur nemen met allerhande attributen.
Het mooiste van de avond vindt al voor de aftrap plaats. Het eerbetoon aan Glockenhorst, één van de trouwste aanhangers van Rot Weiss Essen, die drie dagen eerder op 74-jarige leeftijd overleed. Er zijn mooie woorden en een staande ovatie voor de cultsupporter. Over de volle breedte van de stampvolle Westkurve hangt een spandoek met de tekst Ruhe in Frieden Glockenhorst. Rust in vrede. De opbrengst van de statiegeldbekers van de wedstrijd van vanavond komt ten goede aan de begrafeniskosten. Een mooi gebaar van de club.
Vrijwel tegelijkertijd appt m’n neefje Tom mij een foto. Hij staat op het vliegveld in Istanbul, wachtend op zijn aansluitende vlucht naar Bakoe. De mafkees vliegt naar Azerbeidzjan om Ajax in de Europa League aan het werk te zien bij FC Quarabag. De bezetenheid voor het voetbalspelletje zit bij ons in de familie. Ik ben niet de enige die stad en land afreist om ergens een bal te zien rollen.
Horst en Tom zijn in elk geval échte supporters. Dat is wat anders dan aandachtsgeile BN’ers die zo nodig willen scoren als stersupporter van ‘hun’ club. Als het goed gaat met de betreffende club, slaat zelfs een heel peloton ME’ers dit soort types niet voor de camera’s weg. We zien het tegenwoordig zelfs bij Go Ahead Eus. En ongetwijfeld zit er bij de Deutscher Meister van 1955 ook zat van dat soort volk op de eretribune dat zichzelf heel erg belangrijk vindt. Zien en gezien geworden, daar gaat het om bij zulke lui.
Aan de Hafenstrasse is de entourage prima vanavond. De wedstrijd tussen de nummers veertien en achttien van de Derde Liga komt daarentegen niet in de Top-5 van meest legendarische wedstrijden die ik heb bijgewoond. Rot Weiss Essen logenstraft dat Schalke 04 momenteel het meest armoedige voetbal op de mat legt in het Ruhrgebied. Het kan nóg erger! Dit doet bijna pijn aan de ogen. Pas op het moment waarop Essens Eitschberger uit het veld wordt gestuurd, komt er wat vuur en gif in. En dan vooral vanaf de tribunes! We zitten dan al tien minuten voor de Halbzeit. In de eerste 35 minuten van de eerste helft komt de povere thuisploeg nauwelijks in de buurt van het Verler doel.
Gelukkig ligt het nooit aan een scheidsrechter wanneer de gemoederen verhit raken. Toch krijgt Herr Fuchs, de fluitist van dienst, de volle laag van het overgrote deel van de 15.577 toeschouwers. Het thuispubliek is het duidelijk niet eens met de rode kaart en laat dat luidkeels merken. Het Schieber, Schieber klinkt uit duizenden kelen. In het Nederlands vertaald betekent dat oplichter of bedrieger. Nou is het al niet veel wat RWE laat zien, met tien man speelt het helemaal een kansloze wedstrijd. Een 1-3 nederlaag is het even pijnlijke als logische gevolg. De tegengoal valt twintig minuten voor tijd vanaf de penaltystip. Na de derde treffer van Verl is het definitief over en sluiten. De uitsupporters jubelen: Auswärtssieg, Auswärtssieg!
De scherven liggen na afloop op station Bergeborbeck. De vloer bij de trap naar het perron ligt bezaaid met de resten van kapot gegooide bierflesjes. De daders zijn in geen velden of wegen te bekennen. Van het handjevol RW-supporters dat met de trein naar Oberhausen of Duisburg moet, bekommert niemand zich om de rotzooi. Er heerst berusting. Op een muur gespoten graffiti bewijst dat menigeen weinig alternatieven meer ziet voor Duitsland: Alle zusammen gegen rechts, keine Stimme der AFD!
Wanneer ik dagelijks binnen Duitsland met de trein zou moeten reizen, zou ik waarschijnlijk ook moedeloos worden. Terug naar Emmerich tref ik het voor de verandering ook niet. De RE19 van 21.50 uur vanuit Oberhausen is vanavond om voor mij onbekende redenen uit de dienstregeling genomen. Ik moet zodoende wachten tot 22.26 uur alvorens ik weer naar m’n auto terug kan. Met grootschalige werkzaamheden op het spoor tussen Oberhausen en Arnhem vanaf 1 november in het vooruitzicht wordt het wellicht sowieso raadzamer om de Die Bahn op dit traject de komende periode te mijden.