Met het bereiken van de halve finale in de play-offs baarden de volleybalsters van Dynamo afgelopen seizoen opzien. De komst van het Zwolse kwartet Sanne Konijnenberg, Veerle Buchwald, Jet Kok en Frederique van Veen gaf de Apeldoornse hemelbestormers een extra kwaliteitsimpuls. Met name Kok geeft Dynamo de extra’s die Zwolle dit seizoen weleens kan missen.
Toch is 3-1 zege in de prestigestrijd tegen de rivaal uit de Overijsselse hoofdstad in dit vroege stadium van het eredivisiejaar hooguit leuk voor de statistieken. Hetzelfde geldt voor Dynamo’s nederlaag van drie dagen eerder bij landskampioen Sneek. Wat beide duels wel duidelijk maakten is dat het talentvolle Apeldoornse gezelschap de concurrentie niet alleen tijdens Halloween schrik kan aanjagen. Er zit ontegenzeggelijk meer in.
Voor Jet Kok was het weerzien met de club waar zij doorbrak op het hoogste niveau extra bijzonder vanwege de aanwezigheid van haar zusje Pip bij de tegenpartij. De meest scorende speelster van het nog prille seizoen reageerde verheugd op de zege, maar vond ondanks haar zestien punten dat het ietwat stroef liep. “Ik geef mezelf een zesje. Zij verdedigden goed. Het is fijn dat we drie punten hebben. Dat is niet anders dan normaal.”
Op haar twee seizoenen in het Landstede Sportcentrum kijkt de 20-jarige Amersfoortse met veel voldoening terug. “Ik ben in Zwolle voor het eerst als passer/loper gaan spelen. Ik ben in die twee jaar echt gegroeid als speler. In mijn eerste seizoen speelde ik niet zo veel, aan het einde was ik meer dragend. Het tweede jaar was heel leuk. Met de bekerfinale en de Europa Cup. Die reis naar Athene was echt een teamweekend. Ik heb nog nooit voor zoveel publiek gespeeld als bij die bekerfinale. Het was jammer dat we van Apollo verloren. Pas achteraf kun je er mooi op terugkijken. Hopelijk mag ik in de toekomst nog vaker zulke finales meemaken.”
Uitgerekend tegen haar huidige club kwam er op 14 april een voortijdig einde aan haar verblijf bij de verliezende bekerfinalist. Hoe Dynamo een abrupt einde maakte aan de Zwolse titelaspiraties betekende een flinke domper. De aansluitende bekendmaking over Koks vertrek naar Apeldoorn hakte er eveneens flink in. Men was er immers bij de Zwolse club vanuit gegaan dat zij één van pijlers zou worden van een kampioenswaardige selectie voor het huidige seizoen.
“Die nederlaag was echt een teleurstelling. Het was eigenlijk op bij ons, terwijl Dynamo juist in een goede flow zat. Het was een beetje een raar einde voor mij. Ik wist al wel dat ik naar Dynamo zou gaan, maar het was nog niet bekend gemaakt. Dat moest ik na die wedstrijd doen. Dat was best wel moeilijk. Achteraf was het misschien niet zo slim zoals ik dat gedaan heb. Een volgende keer zou ik het anders doen. Bij Zwolle waren ze wel teleurgesteld, maar ze gunden het me wel”, zal Kok de bewuste avond niet zo gauw vergeten.
Haar keuze voor een sportieve verhuizing naar Apeldoorn maakte ze vooral gevoelsmatig. “In januari of februari waren de eerste contacten. Hoewel het gevoel bij Dynamo gewoon meteen goed was, heb ik echt lang getwijfeld. Ik kende die meiden van Dynamo al heel goed en misschien was het wel gewoon tijd voor iets anders. Logistiek is het spelen bij Dynamo ook handiger, omdat ik in Wageningen op school zit”, legt ze uit.
“Het gaat dit seizoen in de eredivisie om vier of vijf teams. Wij hebben een heel leuk team. Met veel potentie ook. We hebben wel doelen, maar het is niet zo dat ik zeg dat we wel even kampioen worden. Het gaat nu nog een beetje op en af. Het kan zeker nog beter bij ons. Het zou mij wel teleurstellen als we aan het einde van het seizoen niet om een prijs hebben meegespeeld”, wil de kandidaat-internationaal met haar nieuwe club hoge ogen gooien.
Kok combineert het volleyballen bij Dynamo en haar studie Voeding en Gezondheid met het volgen van het hybride trainingsprogramma van de Nevobo. “Voor het team is het misschien niet zo fijn. Eigenlijk is het een beetje een egoïstische keuze, maar ik kan op Papendal gewoon heel veel trainen. Vooral fysiek ben ik er veel sterker van geworden. Tot mijn zestiende was het volleyballen voor mij vooral een hobby. Opeens is het wel een groot deel van m’n leven geworden. Ik wil wel heel graag bij het Nederlands team komen. Ik heb de hele zomer met de B-groep meegetraind. Ik droom van de A-groep. Als je echt iets wilt bereiken, dan moet je wel naar het buitenland. Naar Duitsland lijkt me wel een mooie stap. Maar ik ga pas als ik ergens een kans heb om te spelen.”
De Stentor maandag 4 november 2024