Voor SV Twello betekent de nacompetitie om handhaving in de derde klasse de ultieme ontsnappingsroute. Groen Wit doet er juist alles aan om overwerk te ontlopen. Voor de hekkensluiter uit Twello volstond een 3-0 voorsprong zaterdag niet voor drie uiterst belangrijke punten, terwijl de Apeldoorners ook nog steeds niet helemaal veilig zijn.
Dat de luidruchtige jubelkreet van Kevin Oude Kotte na het laatste fluitsignaal enigszins misplaatst was, zag de uitgelaten Groenwitter zelf ook wel in. Dat een aantal Twellose spelers de vreugde-uiting opvatten als een provocatie en het doelpuntrijke duel voor de ingang naar de kleedkamer met veel misbaar wilden verlengen, was ook niet bepaald de meest elegante reactie. Goed beschouwd hadden zij beter boos op zichzelf kunnen zijn. Over hoe zij een comfortabele 3-0 voorsprong in de laatste twintig minuten uit handen gaven.
Bij winst waren de Twellonaren (22-15) Be Quick Zutphen en Swift ’64 (allebei 22-16) in de staart van de ranglijst gepasseerd en van een klassering die directe degradatie betekent geklommen naar een nacompetitieplek. Tegenstander Groen Wit (22-26) vergrootte dankzij de late gelijkmaker aan de Zuiderlaan weliswaar de voorsprong op het als elfde geklasseerde Hattem (22-19) tot zeven punten,n een eenvoudig rekensommetje leert dat dat verschil met vier duels te gaan nog niet volstaat voor een verlenging van het verblijf in de derde klasse.
Marcel Vink becommentarieerde de ontsnapping van zijn Groen Wit in Twello dan ook met gemengde gevoelens. Hoewel het ene punt weliswaar beter was dan helemaal niets, wist de trainer dat zijn ploeg een enorme kans had laten liggen om een stap te zetten naar rechtstreekse handhaving. . “Bij winst waren we nagenoeg veilig geweest. Nu kan ik alleen maar zeggen dat het verlies beperkt is gebleven en Twello niet dichterbij is gekomen”, reageerde Vink met het nodige chagrijn in z’n lijf.
De positie van collega Harold Dengerink met SV Twello is beduidend penibeler. Al verweet de naar Columbia vertrekkende trainer zijn jeugdige team niets. De drie goals van Stefan Hulsebos, normaliter centrale verdediger, waren zaterdagmiddag niet beslissend. Na het moment waarop Pascal Klein Velderman zijn tweede gele kaart ontving en mocht gaan douchen, ging het mis voor Dengerinks manschappen. “Die jongens hebben zich het snot voor de ogen gewerkt. Die rode kaart was het kantelpunt”, meende de Apeldoorner.
Dengerink is zich bewust dat SV Twello een pittig competitieslot wacht. De kans op handhaving lijkt even ongewis als zijn eigen opvolging aan de Zuiderlaan. Hij blijft desondanks strijdbaar tot het bittere einde “Nacompetitie is het maximaal haalbare voor ons. Al ben ik bang dat het resultaat van vandaag wel wat met het vertrouwen doet.”
De trainer vindt het moeilijk om te zeggen of hij wellicht een jaar te lang bij de Twellose club is gebleven. “Dit is mijn vijfde seizoen. Ik wilde het wel goed achterlaten. Er zijn negen jongens weggegaan. We wisten dat we een zwaar jaar zouden krijgen. Toen ik bijtekende, had ik verwacht dat die spelers zouden blijven. Volgend jaar bij Columbia wacht me een nieuwe uitdaging. Het is al het tweede jaar dat ze bij me kwamen. Ik kom zelf uit Apeldoorn. Ik ben elf jaar weggeweest. Het is altijd mooi om trainer te zijn in het dorp waar je vandaan komt”, is het mooiste scenario dat Dengerink zich kan bedenken om komend seizoen met het naar de zaterdag overstappende Columbia tegen zijn huidige club te mogen voetballen. “Dat zou helemaal fantastisch zijn.”
De Stentor dinsdag 22 april 2025