Vandaag 12 jaar geleden
Frequente bezoekers van voetbalwedstrijden zijn er wel aan gewend. Het is niet typisch Nederlands om te proberen argeloze supporters een poot uit te draaien. Om bij buitenlandse topclubs toegangskaartjes te bemachtigen kost behalve de nodige moeite vaak meer geld dan nodig.
Bij Real Madrid heb ik al meermaals aan den lijve ondervonden hoe ‘handige jongens’ misbruik proberen te maken van iemand die eens live zo galactische voorstelling wil meebeleven in het Estadio Santiago Bernabéu. Er valt weinig koninklijks aan te ontdekken hoe de kaartverkoop bij de Koninklijke is geregeld. Alleen entadas verkopen aan socios die op hun beurt de tickets voor het veelvoudige van de normale prijs doorverkopen. Het gebeurt. De club staat het oogluikend toe. Ik heb het zelf meegemaakt.
Om voor de normale prijs een kaartje op de kop te tikken kost hoe dan ook veel geduld. Op goed geluk op de wedstrijddag plaatsnemen in de rij wachtenden voor de taquillas bij de Fondo Sur en maar hopen dat er kaartjes voorradig zijn. Zo niet, dan ben je overgeleverd aan de overal rond het stadion hangende zwarthandelaren. Veelal AOW’ers of keurige jongeheren van Noord-Afrikaanse komaf.
Twaalf jaar geleden kom ik al mijn amigos weer tegen bij mijn zoektocht naar een entreebewijs voor Real – Celta. Rondom de kassahuisjes is het business as usual. De aasgieren cirkelen rond. Op zoek naar hun prooi.
10 september 2005 Madrid