Vandaag 12 jaar geleden
In het seizoen 2004-2005 verzint de UEFA weer eens wat nieuws. De poules in de groepsfase voor de UEFA Cup worden afgewerkt in een halve competitie. De vijf clubs in de poule moeten elk twee keer thuis en twee keer uit aantreden. Schalke 04 krijgt FC Basel en Ferencváros op bezoek in eigen Arena en mag zelf naar Edinburgh (Hearts) én… Rotterdam. Feyenoord – Schalke 04. Een mooier begin van de decembermaand in het jaar 2004 is nauwelijks denkbaar. Naar de Kuip!
Hans regelt een kaartje voor me. Ik val met de neus in de boter, zit eerste rang. In vak D. Onder in de hoek van de Olympiatribune. Precies naast de vakken waar de Rotterdamse stadiondirectie de Schalke-supporters heeft gestald. Het is een gezellige boel. Van de eerste tot en met de laatste minuut staan ze aan de scheidingshekken te rammen. De verwensingen vliegen over en weer. En nog wel meer. Duitsers aan de ene kant van het hek, Rotterdammers aan de andere kant. Feyenoord en Duitse clubs, dat gaat geloof ik niet zo goed samen.
Ik kan alles heel goed zien. Zit er met de neus bovenop. Alleen niet vanaf het stoeltje waar ik een kaartje voor heb. Daar zit zo’n Rotterdamse mastodont. En die verdomt het om op z’n eigen plek te gaan zitten. Zelfs wanneer een steward zich ermee bemoeit, is het heerschap niet van plan te verkassen. Een knal voor z’n kanis kan de steward krijgen. Ik krijg daarom het vriendelijke doch dringende verzoek ergens anders een plekje te zoeken. Zo gaat dat in de Kuip. Het is maar goed dat ze niet weten naar welke club mijn sympathie uitgaat… Er zit niets anders op dan mezelf een vrij zitje toe te eigenen. Niemand komt het stoeltje opeisen. Ik hoef dus geen ruzie te maken.
Het is een heksenketel. Een ouderwetse Europa Cup-avond. Al blijft de stemming in vak D niet erg vriendelijk. Als Mike Hanke Schalke al na zeven minuten op voorsprong zet, springt een jongen op één van de voorste rijen juichend op. Niet zo verstandig. De knaap heeft meteen vier van die havenarbeiders in de nek hangen. Maatje XXL. Het schuim staat ze op de bek. Toegesnelde stewards moeten de knaap ontzetten. Voor z’n eigen veiligheid moet hij het vak verlaten. Nergens worden supporters van de tegenpartij zó gastvrij onthaald als in de Kuip, zo blijkt maar weer eens.
Salamon Kalou voorkomt verder onheil. Met twee goals draait de Ivoriaan de score al voor rust eigenhandig om in Rotterdams voordeel. Bij die 2-1 voor Feyenoord (toen al met Dirk Kuijt!) blijft het ook. De Kuip ontploft. Hand in hand karbonade. Niets is mooier dan dat ene woord. De noodzaak om meer juichende Schalke-supporters af te tuigen, blijft zodoende achterwege…
1 november 2004 Feyenoord – Schalke 04
I was there…