Kleuters met een burn-out. Ontspoord treinverkeer. Geen Elfstedentocht. Datalekken. Het uitgebuite hondje van Gordon. De prik- en testheisa. Verlenging van de avondklok. Vastgevroren mondkapjes. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg is las ik deze week in de krant tot overmaat van ramp dat mijn eigen dorp geen regenboogstad is. Hoeveel rampspoed kunnen Nederlanders en medelanders verdragen? Als 2020 al een k..jaar was, wat wordt 2021 dan wel niet! Ik leef oprecht met alle slachtoffers mee. Maar als iedereen echt wakker moet liggen van alle ellende die de geplaagde medemens moet doorstaan, dan vrees ik dat we met z’n allen nooit meer een oog dicht doen.
Neem de gestrande treinreizigers. Er hoeft ergens in Nederland maar één sneeuwvlokje op de rails te vallen of alle seinen gaan op rood bij ons aller NS. Hoe zou het management van de Transsiberië Express futiliteiten van soortgelijke orde te lijf gaan? Ik heb te doen met al die stakkers die de afgelopen dagen het spoor volledig bijster raakten. De beelden gaan door merg en been. Stonden ze daar op zo’n tochtig perron met hun mondkapje op te blauwbekken omdat hun trein was vertraagd of uitgevallen. Zelfs tegen de kou helpen die huis- tuin- en keukenkapjes voor geen meter. Geen wonder dat mensen ziek worden. Maar wee degene die zichzelf ontmaskert. Ik krijg sterk de indruk dat er in deze barre tijden meer met boetes wordt gestrooid dan met strooizout.
De krant kon aan het begin van de week ook al niet worden bezorgd. Het leverde teveel risico’s op voor de helden die elke ochtend voor dag en dauw de Stentor rondbrengen. Voor zo’n besluit moet elke abonnee maar begrip opbrengen. Kijk, mij persoonlijk zal het een zorg zijn. Voor mijn part bezorgen ze die krant nooit meer. Mijn moeder van 84 op haar beurt koopt er helemaal niets voor. Die digitale versie is aan haar niet besteed. Maar compensatie? No way. Daar doet de Stentor niet aan. Terwijl een los nummer van de Apeldoornse editie van het AD anno 2021 zegge en schrijve € 2,85 kost! Reken voor de gein maar eens uit hoeveel gedupeerde lezers op jaarbasis wél moeten betalen voor niét geleverde kranten. En dat wij vanochtend abusievelijk een Telegraaf in de bus kregen, betekent dat degene voor wie die krant wél bestemd was ‘m niét ontvangen heeft. Het is wel duidelijk dat niet alleen de GGD kampt met het probleem om bekwaam personeel te vinden.
Opmerkelijk genoeg kwamen de bikkels van Vérian wél ‘gewoon’ aan huis om mijn moeder de zorg te verlenen die zij nodig heeft. Aan zoveel service en opofferingsgezindheid kunnen ingesneeuwde krantenbezorgers een voorbeeld nemen. Het wordt nog wat als de dames van de thuiszorg bij een volgende verscherping van de coronamaatregelen ook worden verplicht om thuis te werken. Als dat gebeurt, zijn behoeftige ouderen nóg veel verder van huis. Het is maar goed dat mijn moeder haar twintig maanden oude achterkleindochter af en toe nog eens in de armen mag sluiten. Van die sporadische bezoekjes leeft ze helemaal op. Het zorgt voor welkome afleiding. Het arme mens raakt steeds meer van slag van alle onoverzichtelijke regels die Rutte en zijn OMT-souffleurs voortdurend bedenken.
Op basis van haar leeftijd komt m’n moeder in aanmerking om zich eerdaags te laten inspuiten met zo’n wondervloeistof die dat k..virus de wereld uit moet helpen. Je zou denken kwestie van een naald in een arm drukken en klaar is Dinie. Nee, dat is een misrekening. Dan gaan we voor het gemak voorbij aan de ongeëvenaarde Nederlandse bureaucratie, dat hele bataljon langs elkaar heen werkende instanties dat zo’n proces soepel moet laten verlopen. Niks geen fluitje van een cent. Die arme bejaarden moeten zoveel goochelen met Burgerservicenummers dat alleen het registreren hen vermoedelijk al voor eens en altijd geneest. Ach, en dat als vervelende bijwerking de handel in persoonsgegevens bloeit als nooit tevoren, valt het Ministerie van Volksgezondheid, de GGD en het RIVM uiteraard niet aan te rekenen.
Het wordt echt steeds gekker, maar ik moet alles wat abnormaal is maar normaal vinden. Wanneer bij ons in het dorp een demonstratie wordt gehouden, tovert de burgemeester zoveel politieagenten uit de hoge hoed dat je er ter plaatse elke straathoek mee kunt vullen. Om wegen en fietspaden sneeuwvrij te maken, zoals aan het begin van deze week op veel plekken geen overbodige luxe was geweest, daarvoor ontbrak het kennelijk aan de mankracht. Bij het nabijgelegen bejaardencentrum moest ik dinsdag tijdens mijn rondje Orden zelfs een oud vrouwtje vlot trekken, wier rollator in de sneeuw vastzat. Waar kruipen die boa’s rond wanneer ze zich voor de verandering eens nuttig kunnen maken?
Ik sluit absoluut mijn ogen niet voor wat onze bestuurlijke zwaargewichten alsmede de superzwaargewichten van het Veiligheidsberaad voor de kiezen krijgen. Ik geloof best dat het niet meevalt om in tijden van oorlog, natuurrampen of rondwarende virussen continu verregaande beslissingen te moeten nemen. Ik zou niet graag in hun schoenen willen staan. Zeker niet in die van de minister van Volksgezondheid, al heeft dat meer te maken met het soort schoeisel. Wie gedwongen wordt constant keuzes te maken tussen slecht en kwaad, kan logischerwijs niet iedereen te vriend houden. Ik twijfel er niet aan dat bestuurders en hun adviseurs bij alles wat ze doen hun uiterste best doen. Maar dat neemt niet weg dat als het niet goed genoeg is, dat het dan beter moet!
Het werkt sowieso niet bepaald mee dat bewoners van ons polderparadijs bij alles een scheve schaats rijden. Nederlanders en medelanders zijn heel bedreven om iets in het extreme te trekken. Bij wat ‘ons’ en met name onze getraumatiseerde kids dezer dagen overkomt, daar kan geen oorlog of hongersnood tegenop. Alle ijsberen in Alaska zouden spontaan kippenvel krijgen van het barre winterweer waarin ‘wij’ misschien wel twee hele weken bij de warme kachel moeten overleven. Wanneer de smeltende sneeuw over een aantal dagen her en der wat kelders blank zet, gaan er vast en zeker vergelijkingen met de Watersnoodramp van 1953 getrokken worden. En laat de wereld vooral bespaard blijven van dat meneer Van Dissel en die twee kornuiten van het Erasmus MC ooit een Nederlandse coronavariant ontdekken. Die vierde golf komt waarschijnlijk zelfs eerder dan de derde nu Nederland de afgelopen dagen massaal de ijzers heeft ondergebonden!
Het is momenteel even niet anders, hè. Doorbijten. Alles voor zoete koek slikken. En nog veel meer van dat soort on(dubbel)zinnige kretologieën en tegeltjeswijsheden. Maar na inmiddels elf maanden te worden beperkt in mijn bewegingsvrijheid neemt mijn begrip om overal begrip voor te moeten hebben langzaam af. Loyaliteit is een prachtige eigenschap, laat daar geen misverstand over bestaan. Toch krijg ik sterk de indruk dat veel mensen doorslaan in hun toewijding. Wanneer ons gebrilde opperhoofd de huidige lockdown doodleuk tot 2026 verlengt en een oproep doet om de komende vijf jaar alle ramen en deuren gesloten te houden, doen veel brave burgers dat zonder morren. Je wordt er toch helemaal gek van! Duitsers zwoeren 88 jaar geleden ook eeuwige trouw aan een leider die langs democratische weg aan de macht kwam. Iedereen met een beetje historische kennis weet dat dat ook helemaal verkeerd afliep.
Het is derhalve een regelrechte verademing om tussen alle hele- en halve waarheden op Facebook een reactie van iemand te lezen die schrijft dat hij langzamerhand een fobie krijgt van alle lulkoek die we dagelijks over ons uitgestort krijgen. Wijze woorden. Ik sluit me er volmondig bij aan. Het doet me deugd dat er gelukkig nog altijd mensen bestaan die weinig woorden nodig hebben om veel te zeggen…
© RK