Achter de bal aan 123/4: Warschau
Vrijdag 14 november 2025
Matchday. Door het 1-1 gelijkspel in het PGE Naradowy moet het wel heel gek lopen wil Nederland er volgend jaar niet bij zijn op de eindronde van het WK. Dat het uitstel van vanavond in Warschau maandagavond in de ArenA tegen Litouwen uitloopt op afstel, lijkt mij zeer onwaarschijnlijk. Voor het enige vuurwerk bij een andermaal tegenvallend Oranje-optreden zorgde een protestactie van enkele harde kernen van diverse Poolse clubs tegen hun eigen voetbalbond. Door het vuurwerk dat zij gedurende de tweede helft op het veld gooien moet de wedstrijd zelfs kort onderbroken worden.
Vanwege het feit dat ik me nog in de oriënterende fase bevind in Warschau begin ik de dag met uit te dokteren van waar ik morgenvroeg het beste naar het vliegveld kan vertrekken. Ik ben hier dan wel met de trein naartoe gekomen, uit praktisch oogpunt vlieg ik weer terug naar Nederland. En dan is het altijd wel handig om te weten waar je exact heen moet.
Zolang ik me niet onverhoopt verslaap, moet dat allemaal wel gaan lukken. Twee straten van mijn hotel verwijderd kan ik bij de Universiteit met bus 175 linea recta naar het naar componist Frederic Chopin vernoemde vliegveld. Het is maar 21 haltes ver en zonder bijkomende kosten. De vertrektijd van mijn vlucht met Wizzair naar Eindhoven staat gepland rond het middaguur. Wanneer ik om 8.40 uur bij Uniwersytet in de bus stap kan er weinig misgaan. Onvoorziene omstandigheden daargelaten moet ik de volleybalwedstrijd Dynamo tegen Lycurgus ruimschoots kunnen halen.
In het Stadioni Miejskim Legii Warszawa wil ik in de toekomst ook best eens een wedstrijdje bijwonen. Ditmaal beperk ik me tot een rondgang door het clubmuseum. Alle trofeeën die de voormalige legerclub bijeen heeft geschoten, zijn geheel gratis te bezichtigen. Bijna ongekend in een inhalige wereld waarin voetbalclubs doorgaans geen mogelijkheid onbenut laten om hun trouwe volgers voor het minste of geringste het geld uit de zakken te kloppen.
Kazimierz Deyna, een van de steunpilaren van de Poolse nationale ploeg die het zowel op het wereldkampioenschap van 1974 als 1978 tot het brons schopte, heeft zowaar een eigen standbeeld bij het Legiastadion. De middenvelder overleed in 1989 op slechts 41-jarige leeftijd aan de gevolgen van een auto-ongeluk.
Uiteraard neem ik ook een kijkje bij het stadion van het in de tweede divisie uitkomende Polonia, The second club in town heeft geen clubmuseum. Omdat er ergens een hek openstaat, kan ik er wel kort naar binnen glippen om een paar foto’s te maken. Dat had ik ook graag gedaan bij het voorgenomen bezoek aan het nationale sport- en toerismemuseum (een wat ongewone combinatie), maar daar zie ik bij nader inzien maar vanaf. Het loopt al tegen tweeën en aangezien de toko al om 17.00 uur sluit, laat ik e.e.a. maar voor wat wat het is.
In plaats daarvan neem ik het er goed van bij een van de Warschause filialen van mijn favoriete kippenboer. Voor het originele kolonelsmenu met twee chicken pieces moet ik 26,99 Zloty afrekenen bij de KFC-vestiging op Widok. Omgerekend 6,40 euro volgens de huidige dagkoers. Naar boven afgerond. In het aardse paradijs van onze toekomstige minister-president Jetten – die er voor iedereen zegt te zijn – kost hetzelfde menu me 4 euro meer. En dan krijg ik er hier nog een tweede duze frytki gratis bij en mag ik m’n cola re-fillen. Het is en blijft een bijzonder fenomeen, die Europese eenheid.
O ja, dan is er ook nog die WK-kwalificatiewedstrijd… Uiteindelijk is dat natuurlijk wel de hoofdreden geweest van mijn tweedaagse verblijf in de metropool aan de Wisla. Laat ik het er maar op houden dat ik – en het lijkt me zeer aannemelijk dat hetzelfde geldt voor de overige 56.277 toeschouwers die de tribunes van de fraaie Narodowy arena bevolken – geen toekomstig wereldkampioen kan ontdekken in dit Oranje. Een treffer van all-time topscorer Depay bracht kort na rust dan weliswaar de score na de totaal onnodige achterstand weer in evenwicht. Maar daar lijkt me verder ook wel alles mee gezegd.
Het enige vuur kwam zoals al aangegeven van de Poolse hooligans. Naar wat ik er van begrijp liggen zij overhoop met de Poolse voetbalbond. Dit resulteerde niet lang na de gelijkmaker van Memphis in een waar bombardement van fakkels. Voor de Italiaanse scheidsrechter is dit een aanleiding om het duel kort stil te leggen. Zodra de rookwolken zijn weggetrokken wordt het spel weer hervat. Na het statement houden de pyromaantjes het voor gezien en stroomt het vak achter de goal waarin zij zaten vrijwel meteen leeg.
Het Nederlandse contingent, dat na het laatste fluitsignaal direct de aftocht had willen blazen, moet daarentegen tegen wil en dank nog wat langer blijven. De 1100 aanwezige Oranjesupporters krijgen kort voor het einde van de wedstrijd meegedeeld dat ze na afloop ten minste een half uur in het volle uitvak dienen blijven te zitten. Nou, stiller dan gedurende de wedstrijd zal het er sowieso niet van worden. Bij nader inzien valt de duur van het verlengde verblijf op de tribune te overzien. De wachtende meute komt al betrekkelijk snel in beweging.
Een groot deel van de Nederlanders stapt in bussen die gereedstaan om hen naar het centrum van de stad te brengen. De lucht kleurt helemaal blauw van de zwaailichten van een indrukwekkend konvooi politiebusjes die de supporters gaat escorteren. Nog indrukwekkender is de erehaag van een compleet legioen zwaarbewapende ME’ers die degenen die naar het nabijgelegen metrohalte lopende uitgeleide doet. Over een lengte van misschien wel meer dan 100 meter staan de gehelmde paramilitaire eenheden zij aan zij langs de straatkant. Ik laat het wijselijk na om dit opzichtige staaltje machtsvertoon te filmen of te fotograferen. Ik schat zo in dat de dames en heren met gevechtstenue dat niet zo zullen waarderen.
De aftocht met lijn 2 van de metro verloopt uiterst snel. Binnen tien minuten na vertrek stap ik uit op station Nowi Swiat-Uniwersytet. Voor middernacht ben ik alweer terug in mijn hotel.