Niemand kan toch zeker na vorige week meer beweren dat het amateurvoetbal bij ons in Apeldorp niet leeft. Goed, het kan natuurlijk niet tippen aan wat zich zoal bij Veluwse voetbalbolwerken in Ermelo, Harderwijk, Putten, Nijkerk of Hulshorst afspeelt, maar toch. Het balletje blijft wél lekker rollen. Al vind ik het diep droevig in wat voor bochten deze en gene zich moet wringen om na de zomerstop een beetje fatsoenlijk tweede elftal bij zijn clubje de wei in te kunnen sturen. Zóveel heisa om een paar spelers die niet goed genoeg zijn voor het eerste. En dan daar bovenop nog eens een gewaardeerde kracht van een eerste elftal de kans ontnemen over te stappen naar een club in de tweede divisie! Zoiets doet gewoon pijn achter de ellenbogen.
Doen die nieuwsjagers van de Apeldoornse editie van het Algemeen Dagblad hun werk eindelijk eens een keer naar behoren, proberen de betrokkenen in een verklaring op de website van de club te ontkrachten wat ze uitgespookt hebben. Doen ze nota bene voorkomen alsof een verslaggever degene is die leugens verkondigt… Ik vind zoiets op z’n zachtst gezegd niet erg netjes. Een lelijk smetje op het blazoen van een over het algemeen gesproken keurige vereniging. Maar ja, de media heeft tegenwoordig nou eenmaal aan alles schuld.
Transparantie. Communicatie. Normen. Waarden. Joh, we worden doodgegooid met dit soort kreten. Ik krijg er een punthoofd van. Loze kreten vooral. Marketingtaal. Binnen ons kleine Apeldoornse voetbalwereldje doet niemand er aan. Nooit gedaan ook. Bij elke vergadering van de plaatselijke voetbalfederatie beloven clubbestuurders plechtig beterschap. Woorden worden helaas slechts zelden gevolgd door daden. Afgunst blijft aan de orde van de dag. Altijd met het beschuldigende vingertje naar anderen wijzen. Maar zelf geen haar beter zijn. Zichzelf schaamteloos bezondigen aan dezelfde praktijken.
Toegegeven, het valt niet mee om anno 2017 een club te runnen. Samen staan ze weliswaar sterker en kunnen ze beter een vuist maken richting lokale overheid, het blijft een keihard gegeven dat elke club wél zelfstandig zijn broek moet ophouden. Juist dat wordt ze er vandaag de dag niet makkelijker op gemaakt. Van het beleid van veel gemeenten zakt de broek in veel gevallen inderdaad behoorlijk af. Wanneer het zo doorgaat leidt alle onsportieve regelgeving in ons land ertoe dat binnen een x-aantal jaren alleen rijken en welgestelden zich het lidmaatschap van een sportvereniging nog kunnen permitteren. Dan wordt voetballen in clubverband weer een tijdverdrijf voor de elite. Precies zoals het aan het einde van de negentiende eeuw ooit begon.
Clubtrouw bestaat anno 2017 sowieso niet meer. Het verloop van leden is enorm. Enkel wanneer er een paar euro’s in het spel komen, wil het aanwezige talent in beweging komen. Clubbesturen zitten met de gebakken peren. Op spelers die net zo gemakkelijk van club veranderen als van sokken, kan geen enkele vereniging bouwen. Voor een tientje meer hoppen ‘broodvoetballers ‘op vierde klasse-niveau van de ene naar de andere club. Vaak komen zulke geldstromen(in Apeldoornse gevallen ‘stroompjes’) van buiten de club. Aan de andere kant doen bestuurders er zelf even hard aan mee. Gelukkig maar dat al die boter op het hoofd vanzelf smelt.
Het hebben van teams in de verschillende leeftijdscategorieën geldt tegenwoordig voor tal van clubs al als een ongekende luxe. Zoiets is al lang geen vanzelfsprekendheid meer. Zelfs gerenommeerde clubs die prat gaan op hun florerende jeugdafdeling kampen met problemen. Spelers uit het tweede of de ‘onder 19’, zoals dat tegenwoordig genoemd moet worden, van de hoogst spelende clubs vormen een gewilde prooi voor de mindere goden. Ik vind het helemaal niet vreemd dat bestuurders met de handen in het haar zitten wanneer complete elftallen de wijk nemen naar elders.
Tsja, en wanneer je een tweede elftal dan niet kunt aanvullen met talenten uit de alom geprezen eigen opleiding, moet je wat anders verzinnen om spelers te binden. Het is niet verboden dat menigeen zich in zulke situaties genoodzaakt ziet nieuwe spelers lokken met allerlei douceurtjes. Toezeggingen doen die een benaderde speler vrijstelling van contributie in het vooruitzicht stelt of premies beloven van 75 euro bij een overwinning en 50 euro bij een gelijkspel. Van jongens die het niet zo breed hebben, valt zowaar te begrijpen dat ze bij zulke aanbiedingen toehappen. Ik kan ze geen ongelijk geven.
Jammer alleen dat de handelswijze van de degenen die het ronselen in de praktijk brengen nogal sneaky gebeurt. En dan naderhand terugkrabbelen wanneer alles open en bloot op straat ligt. Zo’n houding getuigt niet van een sterke persoonlijkheid. Sta dan voor je daden. Wees dan zo flink om toe te geven wat je gedaan hebt. Wat helemaal te ongelooflijk voor woorden is, is hoe een kaderlid een mooie vervolgstap voor een speler van zijn eigen club durft te dwarsbomen. Contract of geen contract. Doet niet ter zake. Het beginsel gelijke monniken gelijke kappen blijkt in de praktijk niet voor iedereen gelijk. Zodra iedereen instemt met de hoogte van de bedragen, is voor geld is alles te koop. Joh, afkoopsommen bij amateurclubs. Waar praten we over!
Zodra mensen bij een sportvereniging een functie aanvaarden raken ze vaak bij het minste of geringste helemaal van het padje. Abromovichje spelen. Beloftes doen. Geld uitgeven van anderen. Of geld dat vaak helemaal niet in kas zit. Blijkbaar verschaft zo’n vrijwilligersbaantje status. Macht. Zoiets geeft kennelijk een kick. Vooral wanneer individuen zich groter wanen dan hun vereniging en eigenmachtig beslissingen nemen, wordt het gevaarlijk. Mensen die schaamteloos een loopje nemen met de waarheid om hun eigen straatje schoon te vegen wanneer ze verantwoording moeten afleggen. Mensen nota bene die in het dagelijkse leven werkzaam zijn in het onderwijs. Geen wonder dat de mentaliteit bij de Nederlandse jeugd nogal te wensen over laat.
Het bestuur van de Apeldoornse Voetbalfederatie wacht ongetwijfeld een hete nazomer. Dit soort praktijken komt de al zo wankele eenheid en eensgezindheid niet bepaald ten goede. Het gladstrijken van plooien staat op de komende vergadering vast en zeker hoog op de agenda. Het wordt een hele klus om de bestaande verdeeldheid weg te nemen en alle neuzen weer enigszins dezelfde kant op te krijgen.
Met de kwaliteit van het Apeldoornse voetbal is het al vrij droevig gesteld. Doodzonde dat het er qua omgangsvormen ook al niet beter op wordt.
© RK
