Vandaag 27 jaar geleden
Op het plein voor de Dom van Milaan gaat het er ’s ochtends nog vreedzaam aan toe. In het zomerzonnetje zien de carabinieri werkeloos toe. De Italiaanse ordebewaarders hoeven niet in actie te komen om de orde te bewaren en Nederlandse en Duitse voetbalfans uit elkaar te houden voorafgaand het beladen WK-duel tussen beide landen.
Samen met Ronald ben ik met de bus naar Noord-Italië gereisd. Met Gebo-tours. Een hele zit, mag ik wel zeggen. Vertrek vanuit Arnhem. Vervolgens de hele nacht doorgereden. Alhoewel, dat is niet helemaal correct. Ergens op de Duitse Autobahn komt de reisleiding er namelijk achter dat ze de wedstrijdkaarten in Nieuwleusen heeft laten liggen! Altijd wel handig om die mee te nemen wanneer je naar het voetballen gaat. Na druk heen en weer gebel worden de tickets vanuit Nederland nagebracht. Dit zorgt voor pak ‘m beet vier uur oponthoud. Dolle pret. Altijd leuk, zo’n georganiseerde supportersreis. Erg sfeervol, gezellig en bruisend, zo’n verlaten parkeerplaats bij een wegrestaurant in Limburg a.d. Lahn by night…
Enfin, eind goed al goed. Al kan dat van het verloop van de wedstrijd niet gezegd worden. Gedurende een verhit avondje in San Siro maakt de latere Weltmeister een einde aan de WK-dromen van de Europameister. Een échte Nederland – (West-)Duitsland. Met alles erop en eraan. Oranje, dat nota bene z’n beste wedstrijd speelt, spuugt zichzelf uit het toernooi. Die lama-imitatie van Frank Rijkaard betekent het begin van het einde. Geen bijster slimme actie.
Gelukkig hoeven we op de weg terug niet meer ergens op een donkere parkeerplaats op kaarten te wachten. Dat scheelt. Geluk bij het ongeluk van de pijnlijke uitschakeling is bovendien dat ónze bus wel heel blijft. Een groot aantal andere Nederlandse bussen wordt voor vertrek door zegevierende Duitsers onder vuur genomen met bakstenen. Bij deze laffe actie sneuvelt het nodige glas.
24 juni 1990 Milaan