Met de invoering van die nieuwe privacywetgeving gaat de bureaucratische terreur vanuit Brussel een nieuwe fase in. Terwijl sleepwetten zich voortslepen in tegengestelde richting, geeft Big Brother ons democratische Europese paradijs steeds meer dictatoriale trekjes. Censuur in een 21e-eeuws jasje. Stasipraktijken 2.0. Nog eventjes, en iedereen moet in de politiestaat van Timmermans en Juncker notarieel laten vastleggen om zijn eigen naam te mogen noemen.
Ik zal zeker niet de enige zijn die spontaan de hik krijgt van alle mails en brieven met betrekking tot privacy-bepalingen. Wat moet ik ermee? Alsof al die bedrijven, scholen en verenigingen hun tijd niet zinvoller kunnen besteden dan met het rechtstrijken van plooien en puinhopen die overheden zelf creëren. De Brusselse kliek slaat steeds verder door in z’n onstuitbare bemoeizucht.
In verwarrende tijden waarin verwarde personen van dubieuze herkomst al genoeg stampei maken op straat, levert zo’n Algemene Verordening Persoonsgegevens alleen maar nóg meer verwarring op. Ik begrijp wel dat die ophef over meneer Zuckerberg de aandacht mooi afleidt. Maar zou de handel en wandel van overheden ongeruste burgers eigenlijk niet veel meer zorgen moeten baren? Neem nou zo’n DigiD, waarmee elke Nederlander ongevraagd en ongewild mee is opgezadeld. Zo’n dwangmiddel van de overheid lijkt mij vele malen kwetsbaarder en fraudegevoeliger dan alle mails en brieven waarin deze of gene bezweert om netjes om te gaan met mijn persoonlijke data.
Nou kunnen ze iedereen alles wijsmaken, maar alles met betrekking op de vermeende betrouwbaarheid van allerlei publiekrechtelijke organen slaat bij mij al gauw om in wantrouwen. De bedenkelijke staat van de staat verontrust me veel meer dan de vele geweldige aanbiedingen van de ANWB, Centraal Beheer, HEMA foto, Jeans Centre, Zalando, Adidas, TUI Fly of Vueling die ik te pas en te onpas in mijn mailbox aantref. Wie garandeert mij dat mijn hoogstgevoelige persoonlijke gegevens bij overheidsinstanties wél veilig staan geparkeerd? Wie controleert dat? En wie controleert die controleurs?
Laten we elkaar geen mietje noemen, maar er mag onderhand bijna niets meer. Elke wetsovertreder kan zich voortaan verschuilen achter die wet. Het onvolprezen Algemeen Dagblad zal zich voortaan wel drie keer bedenken alvorens het portretjes plaatst van brave medelanders die ergens in het buitenland een kelner kreupel schoppen. En dan praten we nota bene over de krant die een getalenteerde treitervlogger uit Zaandam beloonde met een baan voor zijn artistiek hoogstaande activiteiten. Je moet er niet aan denken dat die nieuwe wet de artistieke vrijheden van zo’n briljante filmpjesmaker aantast. Of blijven voor dit soort wonderkinderen de al langer geldende uitzonderingsposities van kracht?
Ik ben het helemaal eens met dat zichzelf veel te serieus nemende personen meer tegen zichzelf in bescherming moeten worden genomen. De beschamende uitlatingen van een vertrekkend Apeldoorns wethouder in zijn afscheidsinterview in de lokale editie van het AD zijn een schokkend voorbeeld. Die gingen werkelijk alle perken te buiten. Zo’n op alle fronten falende bestuurder die met veel dedain beweert dat het IQ van mensen daalt wanneer hun stressniveau toeneemt.
Blijkbaar mag zo’n dorpsbobo ongestraft anderen schofferen. Bestaat er geen jurisprudentie op dit vlak? Tast zulke vuilspuiterij soms niemands privacy aan? Voor beduidend mínder mínder doen veel Nederlanders al massaal aangifte bij de politie. Helaas wordt zelfs selectieve verontwaardiging almaar selectiever. Iedereen doet er verstandiger aan om zulke patjepeeërs onherkenbaar af te beelden met een balkje voor de ogen. De plaat voor het hoofd zit er immers al. Vastgeroest tot en met!
Eerzame burgers ondervinden dag in dag uit aan den lijve hoe de moraalridders uit Brussel en de loopjongens op het bijkantoor in Den Haag alles en iedereen misleiden. Mensen moeten wel heel naïef zijn om te veronderstellen dat ze nu ineens gevrijwoord blijven van personele narigheid. Slaap lekker verder, zou ik zeggen. Het is een illusie dat een druk op de knop een einde maakt aan misbruik van data, bedreigingen of beledigingen. Zolang een toch al overbelast justitieel apparaat misstanden doodleuk op z’n beloop laat, wie of wat wordt er dan in vredesnaam beschermd?
Alsof onschuldige kiekjes op Facebook iemands privacy schenden of de staatsveiligheid in gevaar brengen. Hou alsjeblieft op zeg. De overtreffende trap van paranoia. In het aantasten van de persoonlijke levenssfeer van miljoenen EU-burgers is nota bene niemand meer bedreven dan onze Godfathers in Brussel en Den Haag zelf! Wanneer vroeg of laat de bom in Nederland barst, verzinnen ze ongetwijfeld weer nieuwe regeltjes en scherpen ze hun heilige privacy-bepalingen tot nóg belachelijkere proporties aan. Het houdt die integere dames en heren van het Europese Parlement tegen exorbitante onkostenvergoedingen weliswaar mooi van de straat, het blijft toch vooral dweilen met de grens open.
© RK
