Geen beter vermaak dan leedvermaak, zeg ik altijd maar weer. Ik geef eerlijk toe de afgelopen jaren veelvuldig genoten te hebben van het vaak overrompelende voetbal waarmee de Duitse Mannschaft haar tegenstanders onder de voet liep. Toch valt dit in het niet bij het heerlijke gevoel na de uitschakeling van de Weltmeister op het WK in Rusland. Helaas blijft de ultieme Braziliaanse wraakexpeditie voor die smadelijke 7-1 afstraffing van vier jaar geleden in Maracana de voetbalwereld ontzegd. Er gaat toch niets boven een voortijdig afscheid van onze geliefde oosterburen. Schade. Tschüss. Auf Wiedersehen!
Ongekend wat die voortijdige Duitse aftocht losmaakt. Hoe kranten wereldwijd op hun voorpagina’s uitpakten, liet daags na de weinig glorierijke aftocht van onze alom geliefde Duitse vrienden weinig aan duidelijkheid te wensen over. Met name in Engeland weten ze bij zulke speciale gelegenheden wel raad met de slachtoffers. Heerlijk, zo subtiel als de koppensnellers van zowel tabloids als serieuzere kranten iets onder het fileermes kunnen doorhalen. Je moet er oog voor hebben, maar ik zou bijna zeggen dat het aan kunst grenst.
Hoe een ‘kwaliteitskrant’ als The Sun voorpaginagroot de betekenis van het Duitse woord ‘Schadenfreude’ uitlegt. Briljant. Je moet het maar verzinnen. Droge humor van het meest sappige soort. Geïllustreerd met foto’s van treurende Duitse spelers of supporters. Lekker inwrijven. Met een uitsmijter van Gary Lineker als toegift. Om het niet te lang te maken maak ik maar niet te veel woorden vuil aan de vernietigende koppen uit de Heimat zelf. De Zeitungen laten er geen gras over groeien. De grootste WK-blamage aller tijden. Het ontnuchterende einde van wat ooit 2006 begon als een zomers sprookje.
Helaas gebeurt het óp het veld bij de spelers veel te weinig, bij andere creatieve geesten haalt zo’n WK-eindronde het beste boven uit. Moet kunnen, vind ik, om falende voetbalmiljonairs zonder pardon onder het gras te vegen. Opportunisme en chauvinisme kennen geen grenzen. Overschrijden ook vaak grenzen van fatsoen en goede smaak. Maar toch… Om al voor de kwartfinales van een perfect WK te kunnen spreken ontbreekt het er eigenlijk alleen nog aan dat de Japanners het hoogdravende gezelschap van Vlamingen en Walen eventjes uit het toernooi te knikkeren. Ze beginnen steeds meer Nederlandse trekjes te vertonen, die zelfbenoemde Belgische wereldkampioenen. Hoe luidt dat spreekwoord ook al weer? Iets met hoogmoed, geloof ik. En een val.
De Argentijnen overtreffen zelfs de overtreffende trap van opportunisme. In nauwelijks 120 uur tijd veranderde de wereld compleet voor de verliezende WK-finalist van 2014. Na de smadelijke nederlaag tegen Kroatië maakten Argentijnse en Madrileense media la Albiceleste compleet af. Echt smullen geblazen hoe de diverse media hun pennen in vitriool doopten. Genadeloos. Nuance kennen ze niet in Buenos Aires en omgeving. Die op z’n zachtst gezegd fortuinlijke zege tegen Nigeria leidt tot de wederopstanding van de Messias. Meer dan 40 miljoen Gauchos dromen ineens weer van een voetbalwonder.
Nergens liggen de hel en hemel zo dicht bij elkaar als op dit WK voetbal. De Argentijnen zijn nu al de ware wereldkampioen qua dramatiek, tragiek en theater. Met de voormalige succestrainer van het roemruchte Al Fujairah SC uit de Verenigde Arabische Emiraten als schrikbarend boegbeeld. Mocht Messi het knakenelftal waarin hij speelt tegen alle verwachtingen in onverhoopt naar de wereldtitel leiden, vrees ik dat die arme Maradona het niet overleeft.
Een roemloze aftocht voor de beste voetballer van de wereld is uitgesteld. En volgens het spreekwoord komt van uitstel vaak afstel… Of niet soms? Te pas en te onpas lees ik de term GOAT. Greatest Of All Time. De beste voetballer ooit. Om die benaming te verdienen schijnt Lionel Messi eerst het zooitje ongeregeld waarmee hij naar Rusland is afgereisd tot wereldkampioen te moeten maken. Om definitief uit de schaduw stappen van een afgetakeld pluisje. Om het merk CR7 voor eens en altijd op z’n plek te zetten.
Wát een onzin. Ga maar eens na: noeste werkers als Luis Monti, Zózimo, Nobby Stiles, Guido Buchwald, Marco Materazzi, Benedikt Höwedes hebbenin het verleden wél tot wereldkampioen geschopt. Dus ja, wat zegt zo’n wereldtitel dan? Er zijn wel meer supersterren geweest die nooit met die cup in hun handen hebben gestaan. Wat dat betreft verkeert Leo in goed gezelschap. Johan Cruijff en Marco van Basten zijn ook nooit wereldkampioen geworden. Alfredo di Stefano evenmin. Ferenc Puskas ook niet.
En de kans dat Cristiano Ronaldo ooit wereldkampioen wordt, lijkt me ook vrij klein.
© RK