Vandaag 14 jaar geleden
In de hoofdstad van Andalusië gaat het er vaak verhit aan toe. Aan de oevers van de Guadalquivir bepaalt de flamenco het dagelijkse ritme. De passie en het temperament liggen verankerd in de volksaard. Het vurige karakter van Sevilla zie je terug op het voetbalveld.
Saai is het zelden op de tribunes van het Sánchez Pizjuán of het Benito Villamarin. Ik heb in de loop der jaren heel Spanje wel zo’n beetje door gereisd. De meest warmbloedige en fanatiekste toeschouwers kom je tegen bij FC Sevilla en Betis. Hun zuidelijke temperament doet de aficionados er meer tekeer gaan dan in de overige delen van het land.
Ik zie Real Betis Balompié, zoals de officiële clubnaam luidt, op de tweede speeldag van het seizoen 2004-2005 in eigen huis een gevoelig pak slaag krijgen van Espanyol. Met liefst 1-4 gaan de Beticos over de knie van de bezoekers uit Barcelona.
De toorn van de temperamentvolle aanhang is op zulke momenten genadeloos. De groenwitte vulkaan komt dan tot uitbarsten. Eigen spelers krijgen de volle laag. Van de kalmte van voor aanvang van de wedstrijd blijft weinig over…
12 september 2004 Sevilla