Vallende ballen

By | 27 maart 2020

Eigenlijk doe ik niet eens zo gek veel anders dan voordat de hele coronashit losbarstte. Het weinige werk dat ik had, deed ik sowieso al van huis uit. Een kuddedier ben ik nooit geweest. Dus die anderhalve meter afstand had van mij zelfs nog wel wat groter mogen zijn. Wel ervaar ik de tijdelijke sluiting van sportaccommodaties als een gemis. Maar ach, die paar weken of maanden zónder voetbal of volleybal overleef ik best. En al die James Bond-films, die RTL7 momenteel maar weer eens uitzendt, blijven ook na de zoveelste keer leuk om te bekijken. De échte ellende begint toch pas nádat de helden in de zorg de epidemie aan banden hebben gelegd, vrees ik.

Desondanks probeer ik elke dag maar weer mijn beste beentje voor te zetten. Wie niet beweegt, staat stil. En zoals het spreekwoord het al zo mooi verwoordt, betekent stilstand achteruitgang. Bij mij vliegen de kilo’s er makkelijk bij aan als ik helemaal niks doe. Het is dus zeker ook uit eigen belang om dagelijks de loopschoenen aan te trekken. Pure noodzaak. Daar zit helemaal niets egoïstisch bij. Om eerdaags hartklachten te krijgen van het thuiszitten, lijkt me ook niet zo bevorderlijk voor mijn lichamelijke gesteldheid. Voorkomen blijft beter dan genezen. Daarom ben ik ook de afgelopen dagen lekker het bos in geweest. Gelukkig voel ik me alweer een stuk fitter dan eind vorige week. De steken in de zij en de maagkrampen van toen zijn verdwenen. Ik mag me dus niet beklagen. Een goede gezondheid is het belangrijkste goed waarover een mens beschikt, wordt dezer dagen pijnlijk duidelijk. Er zijn mensen die er een stuk beroerder aan toe zijn dan ik.

Gisteren ontdekte ik op straat ineens borden van onze plaatselijke schouwburg. Die waren me nog niet eerder opgevallen. ‘Blijf gezond & tot snel’ luidt de boodschap van Orpheus aan de Apeldoornse bevolking. Zal een lieve duit gekost hebben om die boodschappen gemeentebreed te verspreiden. Erg attent. En als de coronacrisis ooit voorbijgaat, staat de directie van Orpheus waarschijnlijk zoals gebruikelijk als eerste bij de gemeente op de stoep voor subsidie om de tent draaiende te houden. Cultuur, hè. Vrijheid van expressie en geest is niet goedkoop. Het blijft vreemd dat het theaters en culturele instellingen nooit lukt om uit zichzelf te overleven. Juist in zo’n sector zou je toch verwachten dat alle verhelderde geesten die er rondlopen wat creatiever zouden zijn met het aanboren van financiële middelen.

In een nagenoeg uitgestorven sportpark Orderbos springen bij het veld van Robur ’58 bordjes die er al veel langer hangen des te meer in het oog. De waarschuwing dat van maart tot en met september parkeren op eigen risico geschiedt vanwege vallende honkballen, zal ongetwijfeld niet aan dovemansoren gericht zijn. Gezien de bittere realiteit kan ik me nauwelijks voorstellen dat er de komende weken en maanden veel auto’s het doelwit zullen worden van uit koers geraakte projectielen. Nu de overheid een verbod heeft ingesteld op samenscholingen van meer dan drie personen, zijn dammen en schaken feitelijk de enige sporten die nog beoefend mogen worden. Mits de kemphanen op anderhalve meter afstand van elkaar zitten. Het schijnt dan wel dat mensen dichter tot elkaar komen in deze moeilijke tijden, maar ook het slaan en matzetten dient natuurlijk wel met de gepaste distantie te gebeuren.

Zelfs voor het ordentelijk verloop van een supermarktbezoek worden noodgedwongen steeds meer strategieën ontwikkeld. Sinds woensdag behoort eventjes snel een mandje volladen met boodschappen tot het verleden bij de Dekamarkt. Alleen met een winkelkarretje mag iemand nog bij onze buurtsuper naar binnen. Er zal ongetwijfeld heel goed over nagedacht zijn door allerlei knappe koppen, erg praktisch vind ik het niet om met zo’n karretje langs schappen en vooral medebezoekers te moeten manoeuvreren. Het bevordert de doorstroming niet bepaald. In tegendeel zelfs.

Die welbespraakte meneer met die bril die eerst de zorgsector in dit land bijna tot aan het bot toe heeft uitgekleed, roept nu al twee weken dat iedereen rekening moet houden met elkaar. Door veel supermarktbezoekers blijkt deze boodschap nog altijd niet goed te zijn begrepen. Die brave burgers zijn alleen maar met zichzelf bezig. Gaan ze gezellig met z’n tweetjes boodschappen doen, nemen ze elk afzonderlijk een karretje mee! En dan voortdurend anderen met die k..karretjes de doorgang beletten. Zij zijn immers alleen op de wereld! Waarom zouden zij zich wat aantrekken van anderen. Laat die anderen maar aan de kant gaan voor hun, lijken veel van deze sufkutten te denken. Overal staat nota bene aangegeven om anderhalve meter afstand van elkaar te houden. Het wordt zelfs omgeroepen. En dan sta je bij de kassa, en dat begint er zo’n oetlul vol ongeduld met z’n karretje van achteren tegen je aan te duwen.

Het is te hopen dat al het theater zich eerdaags weer verplaatst naar Orpheus, dáár waar het thuishoort.

© RK

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *