Achter de bal aan (113/1): Pafos
Vrijdag 13 december 2024
Eigenlijk stonden er voor de eerste week van januari een paar dagen in Cyprus op het programma. Na Gibraltar in 2024 lijkt me het eiland in het oostelijke deel van de Middellandse Zee wel een mooie, nog niet eerder bezochte bestemming om eens een paar voetbalwedstrijdjes te gaan bekijken. Doordat de volleyballers van Dynamo voor de Europa Cup op het Cypriotische Pafiakos Pafos stuiten, schuift de trip ineens drie weken naar voren.
Toeval bestaat hoegenaamd niet, heet het vaak. Nou, het bestaat het wel degelijk. Ik wil namelijk niet zo ver gaan om te beweren dat het samenvallen van Dynamo’s Europese uitstapje voorbestemd was. Ik ga alleen wat eerder dan gepland. Nu kan ik de returnwedstrijd in de zestiende finales van de CEV Cup mooi combineren met enkele voetbalduels in de Cyprus League by Stoiximan, zoals de hoogste speelklasse van het Cypriotische voetbal momenteel sponsorgerelateerd heet. En of dat nou in januari of december gebeurt, macht kein Flaus aus.
Om de komende dagen daadwerkelijk toegang te krijgen tot een of meerdere stadions ter plaatse gaat nog wel wat voeten in de aarde krijgen, vrees ik. Stap 1 heb ik in elk geval een week voor vertrek al genomen. En dat is het aanschaffen van een ouderwetse Fan Card. Zonder zo’n onding komt geen enkele voetballiefhebber op Cyprus een stadion binnen. De card kan online worden aangevraagd bij Cyprus Sports, het overkoepelende sportorgaan van het land. Het KOA, zoals de afkorting luidt. KOA met een K. Die met een C kennen ze niet.
Het kost weliswaar wat moeite, maar uiteindelijk lukt het me om een codenummer te krijgen waarmee ik bevoegd zou moeten zijn om langs de lijn plaats te nemen. Omdat er als adres enkel Cypriotische adressen kunnen worden opgegeven geef ik maar het adres op van een van de drie hotels waar ik de komende week verblijf. Dat wordt geaccepteerd. De vereiste pasfoto vormt het hete hangijzer. Pas na de derde poging komt mijn portret door de ballotage.
Van de eerste foto is de resolutie te laag. Bij foto twee is de achtergrond te donker. Die achtergrond moet wit zijn. Pas wanneer ik een selfie voor een witte muur maak en upload op het aanvraagformulier, is het vreemd genoeg wel in orde. Terwijl de foto van de eerste twee pogingen nota bene dezelfde foto is die op m’n id-card staat. Die deugt naar Cypriotische maatstaven gemeten dus niet. Met de code die ik krijg verschijnt in de PassWallet een digitaal pasje met een foeilelijke foto van een knappe vent… Dat er als vervaldatum 24/07/2023 onder staat vermeld, klopt niet helemaal. Vandaar dat ik toch wel met enigszins gemengde gevoelens richting Cyprus vertrek.
Een blik op de website van Nea Salamina belooft op de avond voor vertrek ook al weinig goeds. Volgens de Nederlandse vertaling van het bericht wordt de wedstrijd van maandagavond tegen koploper Pafos FC, waar ik naartoe wil, ‘achter gesloten deuren gehouden’. Alleen 65+’ers, moeders die kinderen onder 12 jaar begeleiden krijgen naar verluidt toegang. Dat gaat dus nog een hele uitdaging worden om juist daar een plekje op de tribune te bemachtigen. We gaan het zien. Hopelijk gaat het er morgen bij Anortosis Famagusta – Omonia Aradippou en zondag bij AEK Larnaca -Apollon Limassol wat minder omslachtig aan toe.
De vlucht van Eindhoven naar Paphos verloopt in elk geval zonder ongemakken. Dat het vandaag ook heel toevallig vrijdag de dertiende is, heeft geen negatieve invloed op het verloop van de reis. Even na vijven stijgt de fonkelnieuwe Boeing 737-2800 van Ryanair op vanaf een donker en koud Eindhoven Airport. Drie uur en drie kwartier later volgt een zachte landing in een windering Paphos. Omdat het op Cyprus een uur later is dan bij ons, is het op dat moment op de kop af 21.45 uur lokale tijd.
Het idee om via het hotel waar ik vannacht verblijft een transfer te regelen, blijkt een prima keuze. Na goedkeuring van de douane te hebben gekregen om het land te betreden, staat in de aankomsthal al een taxichauffeur op me te wachten. Hij heeft een groot plakkaat met mijn naam erop in zijn handen. Dat mijn achternaam niet helemaal juist gespeld is, ach, een kniesoor die er op let. Erg happig om zichzelf door mij op de foto te laten zetten is de beste man niet, maar ik heb al afgedrukt voordat hij nee kan zeggen.
Dat ze op Cyprus links rijden vergt wel enige gewenning. Wanneer mijn chauffeur vanaf de parkeerplaats bij het vliegveld de bocht omgaat, komt er een bus recht op ons af. Althans dat denk ik. Ik schrik me rot. Gelukkig rijden allebei op de linker baan… Mijn eerste kennismaking met Paphos brengt me tot m’n grote opluchting niet in het plaatselijke ziekenhuis.
Drie kwartier na aankomst check ik in het Axiothea Hotel in. Dat bevindt zich op loopafstand van het Karavella-busstation vanwaar ik zaterdagochtend verder reis naar Larnaka, mijn verblijfplaats voor de komende drie dagen en nachten. Onderweg naar mijn hotel rijdt de taxi ook langs het Pafiako stadion, de thuisbasis van Pafos FC. In het ernaast gelegen Aphrodite sportcentrum mag Dynamo woensdag aan de bak. Volgens overleveringen zag de Godin van de Schoonheid hier in de Griekse Oudheid het levenslicht. Ze zou tevoorschijn zijn gekomen uit de golven van de zee. Ik heb wel ooit het genoegen gehad om de legendarische rolprent Black Aphrodite te mogen aanschouwen. Dat was een film met erg veel diepgang…
De stad van Aphrodite is in elk geval al helemaal in Kerststemming. Gekleurde lampjes en kerstbomen geven een feestelijke gloed aan de donkere avond. Ik hoop dat de komende dagen even feestelijk gaan verlopen.