Pakjesavond was al drie dagen eerder. De spelers van Vaassen verkeerden zondag tegen WWNA desondanks nog volledig in Sinterklaasstemming. De vrijgevigheid waarmee ze de goals bij het eclatante 1-10 verlies weggaven maakte vooral duidelijk dat de winterstop voor hen een week te laat begon.
En dan te bedenken dat de Vaassenaren bij winst zelfs naast het vooraf als derde geklasseerde WWNA op de ranglijst van de vijfde klasse F waren gekomen. In het tweede seizoen na de herstart gaat het allerminst slecht. Van de zes gespeelde wedstrijden die het de voorgaande twee maanden afwerkte verloor Vaassen enkel bij titelfavoriet TKA. De overige duels leverden vier zeges en een gelijkspel op. Met die dertien punten hebben de blauwwitten al acht punten meer op hun conto dan ze tijdens het gehele voorgaande voetbaljaar bijeensprokkelden.
In het laatste optreden voor een acht weken durende winterbreak gaf Vaasen evenwel niet thuis. Op het kunstgras bij de buren van VIOS, waar het vanwege de slechte staat van het eigen hoofdveld naar moest uitwijken, beleefde het een complete offday. De aanwezige toeschouwers konden zich gelukkig prijzen dat het ondanks dreigende weersvoorspellingen droog bleef. De thuisploeg hield het niét droog. De vier jochies met een trommel die kort na de aftrap nog luidruchtig ‘Wij zijn Vaassen, wij zijn de besten’ riepen, kwamen bedrogen uit. Liefst tien tegengoals incasseerde de ploeg alvorens Rachid Boughalab in de dying seconds van het schuttersfestijn de spreekwoordelijke eer mocht redden.
“Zij waren scherper. Ze wonnen elke tweede bal. In de tweede helft gaven we het helemaal weg. En dan hebben we ook nog een keeper die niet fit aan de wedstrijd begint en eigenlijk vanwege knieklachten niet kan spelen. Als je niet fit bent, moet je niet eens op de bank gaan zitten. Dat is een stukje volwassenheid. Dat missen we soms. Vandaag moeten we gauw vergeten. Ik hoop dat we het na de winterstop weer oppakken”, besefte Hakan Soykan naderhand dat het weinig zin had om uitgebreid stil te blijven staan bij de zeperd.
De 40-jarige routinier stond mede aan de basis van dat Vaassen in 2023 na een seizoen zonder eerste elftal in een standaardklasse toch weer de stap waagde. “Twee jaar terug hadden we niet eens selectie. Ik was eigenlijk al gestopt, maar heb hier in het verleden van de derde tot en met de eerste klasse alles meegemaakt. Het is mijn club. Vooralsnog zijn we allang blij dat we weer meedoen. Met Rachid Boughalab, Ismar Maglajlic, Mourad Kasrioui en Moreno Schoenmakers zijn er spelers bijgekomen uit mijn netwerk. Er staat nu echt wel weer een leuk team”, wil de liefhebber in de eerste plaats ‘gewoon weer lekker voetballen’.
Soykan vervult zijn rol als verlengstuk in het veld van trainer Willem Spiegelenberg vol plezier. Al was dat zondag dan logischerwijs even iets minder. “Over twee weken word ik 41. Vorig jaar november ben ik er even tussenuit geweest, maar dit seizoen ben ik er weer. We hadden een klushuis gekocht. Door de verbouwing had ik geen tijd om te voetballen. Ik heb ook vier zonen, van wie er drie bij Vitesse zitten. Die moet ik telkens naar Papendal brengen”, legt hij uit dat het vooral van de factor tijd zal afhangen of hij er na dit seizoen nog een jaar aan vastknoopt.
Vooralsnog laat Soykan zich er zelfs door een drukke baan niet van weerhouden om de voetbalschoenen aan te trekken. “Het kost veel tijd. Ik werk in de jeugdzorg en draai onregelmatige diensten. Ik ga zo snel naar huis om even wat te eten en dan moet ik om vijf uur weer beginnen.”
De Stentor maandag 9 december 2024