Vandaag 26 jaar geleden
Dynamo Dresden – Chemnitzer FC blijft voor eens en altijd de enige wedstrijd uit de DDR-Oberliga op mijn conduitestaat. Daar komt nooit geen verandering meer in. Iets meer dan tien maanden na de Muurval neem ik met Ronald en de Kleef een kijkje achter het opengeschoven IJzeren Gordijn.
Ronald correspondeert in die dagen met een supporter van Dynamo Dresden. Nu het kan en bestaande reisbeperkingen allengs zijn opgeheven, is de afspraak om naar een thuiswedstrijd van de 6-voudige DDR-Meister te gaan gauw gemaakt. Iedereen kan vrij gaan en staan waar hij wil. Acht dagen voordat de Wiedervereinigung van de beide Duitsland officieel gevierd en bekrachtigd zal worden, is het zover.
Al mogen we het reisgemak in de oude DDR gerust betrekkelijk noemen. Muren vormen weliswaar geen belemmering meer om vrij rond te rijden, de wegen in het oosten van Duitsland verkeren in het najaar van 1990 allesbehalve aangepast aan onze westerse standaard. De introductie van stil asfalt komt pas jaren later. Alle rondpruttelende Trabantjes hebben het zwaar te verduren. Wat de naam snelweg draagt bestaat uit een lange aaneenschakeling van rottende betonplaten. Vrij hobbelig. Dit soort wegen maakt iemand eerder zeeziek dan tien uur lang meedeinen op de golven op de veerboot van Hoek van Holland naar Harwich.
Tegenwoordig – en in de periode voor de ongekende zegeningen van de boeren- en arbeidersstaat – geniet Dresden bekendheid als het Florence aan de Elbe. Zesentwintig jaar geleden biedt de Saksische metropool vooral een grauwe en troosteloze aanblik. Meer dan vier decennia zuchten onder het DDR-juk hebben de schoonheid van de stad behoorlijk aangetast. Bijna alles is ter plekke aan ernstig verval onderhevig.
Het oude Rudolf-Harbig-stadion vormt daarop geen uitzondering. De wedstrijd tegen de kameraden uit het voormalige Karl-Marx-Stadt (1-1) maakt evenmin een onuitwisbare indruk. Wat er na afloop gebeurt des te meer. Dát vergeet ik nooit meer. Wát een ‘feest’! Er is sprake van complete anarchie! Het loopt compleet uit de hand. Tientallen voormalige DDR-burgers willen elkaar te lijf. Het kost de politie de grootst mogelijke moeite om de supportersgroepen van beide clubs van elkaar gescheiden te houden. De ooit gevreesde Volkspolizei heeft behoorlijk aan autoriteit ingeboet, zo wordt wel duidelijk. Pas als er een waterkanon wordt ingezet, keert de rust rondom het stadion enigszins terug.
Zo maak je nog eens wat mee…
15 september 1990 Dynamo Dresden – Chemnitzer FC
I was there…