Vandaag 27 jaar geleden
De enige keer dat ik Diego Armando Maradona in levende lijve heb mogen bewonderen, eist Pluisje geen hoofdrol op. De openingswedstrijd van het WK voetbal van 1990 gaat vooral de geschiedenis is als dé doorbraak van het Afrikaanse voetbal op mondiaal niveau.
Hoog vanuit de nok van het Milanese San Siro stadion zie ik hoe zich een van de allergrootste sensaties uit de WK-historie voltrekt. Kameroen zet wereldkampioen Argentinië te kijk. Door rode kaarten van Kana-Biyik en Massing beëindigen de Afrikanen het historische duel met slechts negen man. De ontembare leeuwen temmen Maradona & Co toch maar mooi. Ongelooflijk. Onvergetelijk.
De bustocht met Gebo Tours naar Milaan blijft eveneens voor altijd en eeuwig in mijn geheugen gegrift. Er aan terugdenkend doet mijn hele lichaam opnieuw pijn. Donderdagavond vertrek vanuit Arnhem. Vrijdagavond na afloop van de wedstrijd meteen weer weg. Weinig slaap. Urenlang opgevouwen in zo’n rotbus zitten. Nou, dan lig je bij terugkeer in Nederland behoorlijk in de kreukels, kan ik wel vertellen. Comfortabel voelt anders aan. Al kan ik wel mooi zeggen dat ik Maradona heb zien voetballen!
8 juni 1990 Milaan