Achter de bal aan (35): Halle an der Saale
1 augustus 2017
Om vanuit Apeldoorn in Halle an der Saale te geraken doorbreek ik de 500 kilometer-grens. Ook de voormalige innerdeutsche Grenze bij Helmstedt-Marienborn moet er aan geloven. Gelukkig kleuren dinsdagen in de zomervakantieperiode niet zo zwart als de zaterdagen. De rit verloopt zodoende zonder al te veel oponthoud.
Ik moet natuurlijk wel door Bad Oeynhausen om op de A2 richting Hannover te komen. Die doortocht kost zoals als altijd tijd. Bij de Niedersachsische Landeshaupstadt werkt een hardnekkige plensbui ook niet echt doorstromingsbevorderend. En dan heb je op doordeweekse dagen natuurlijk altijd te maken met allerlei Oost-Europese cowboys in vrachtwagens en de onvermijdelijke Baustellen. Het lijkt wel of er in Duitsland in vakantietijd altijd nog meer aan de weg gewerkt wordt dan gebruikelijk. Maar al met al liggen er weinig hobbels op weg naar de grootste stad van Sachsen-Anhalt. Ik kan redelijk doorrijden.
Als ik mijn Focus rond de klok van drie uur langs het Hauptbahnhof stuur, staat de politie al in groten getale paraat. Zoals meestal wanneer twee clubs uit de voormalige DDR op een voetbalveld tegenover elkaar staan, is er sprake van een Grossaufgebot van de Polizei. Hallescher FC tegen het naar de Derde Liga gepromoveerde Carl Zeiss Jena vormt geen uitzondering op die regel, zo merk ik al bij aankomst. De hoeveelheid busjes en overvalwagens bij het station verraadt dat de plaatselijke veldwachterij met man en macht zal voorkomen dat supporters van beide clubs iets te innig met elkaar in contact komen.
Ik verblijf in een hotel om de hoek. Ik laat de auto daarom in de parkeergarage bijkomen van de lange reis en neem iets voor zessen de tram naar het Erdgas Sportpark, het stadion van de voetbaltrots van Halle. De aftrap staat gepland om zeven uur. Ruim een half uur voordat de strijd losbarst neem ik plaats in de rij om naar binnen te mogen. Ook rondom het Sportpark maakt de politie de dienst uit. Het heeft alle schijn dat alle verloven zijn ingetrokken, zoveel agenten zijn er op de been. De straat bij het uitvak is zelfs helemaal afgezet. Met bussen wordt de aanhang uit het ruim 100 kilometer zuidelijker gelegen Jena aangevoerd. `
De sfeer op de tribunes is top. De kwaliteit van het gebodene op het veld laat enigszins te wensen over. De intensiteit waarmee beide ploegen elkaar bestrijden ligt nochtans beduidend hoger dan in Nederland. De acteurs lopen zich het vuur uit de sloffen. Er wordt 90 minuten met alle middelen en beperkingen gekämpft. Het toeschouwersaantal spreekt misschien wel het meest tot de verbeelding. Van meer dan 10.000 bezoekers bij een dinsdagavondpotje in de op twee na hoogste speelklasse, kunnen tweededivisionisten bij ons slechts dromen. Zelfs een Spakenburgse derby komt niet in de buurt van dergelijke aantallen.
‘Chemie’, zoals de thuissupporters hun club vol Ostalgie noemen, blameert zich behoorlijk. Het delft met 0-2 het onderspit en eindigt de wedstrijd met tien man. Aufsteiger Jena pakt op de derde speeldag zijn eerste punten van het pas begonnen voetbaljaar. Tot grote vreugde van de meegereisde supporters. Een mannetje of 500 staat er wel in het uitvak.
Grote winnaar van de avond is de politie. Als iemand de wedstrijd domineert, zijn zij het! Het afzetten van straten in aansluiting op het laatste fluitsignaal gebeurt nóg grondiger dan voor aanvang. Ik kan zelfs niet eens bij de tramhalte komen. Op zoek naar een andere vertrekplaats zie ik de bussen met Jena-fans, ingekapseld door voertuigen met blauw zwaailicht, voorbijkomen.