Vandaag 9 jaar geleden
Maastricht geeft mij het gevoel van een stukje buitenland in Nederland. Bourgondië aan de Maas. De hoofdstad van Limburg. André Rieu op een meedeinend Vrijthof. De Mastreechter Staar. Eva van Dongen en Floris Wolfs als Flikken zonder zachte G.
Mestreech is natuurlijk ook MVV. Us MVV’ke. De Sterrendragers. Van alle Limburgse profvoetbalclubs misschien wel de club met de meeste allure. Sleeping giant. Fanatiek publiek. De Geusselt. Met het Maastrichtse volkslied als opwarmer voor elke thuiswedstrijd. Jao, diech höbs us aon ’t hart gelege
Mestreech door alle iewe heer…
Acht jaar geleden moeten ook de spelers van Go Ahead Eagles eraan geloven. Voor de aftrap strak in het gelid voor een stukje onvervalste plaatselijke folklore. Een geheel eigen geluid. Trots op de eigen identiteit. In bijna alles wat ze doen afwijkend van Waar in ’t bronsgroen eikenhout ’t nachtegaaltje zingt zoals in de rest van ’s lands meest zuidelijke provincie.
5 september 2008 Maastricht