Vandaag 15 jaar geleden
Zelfs als seizoenkaarthouder van Schalke 04 kost het me nogal wat moeite om kaarten te kopen voor de vriendschappelijk interland Duitsland – Nederland in de Arena auf Schalke. Hoewel ik de jongedame in het Ticketcenter persoonlijk ken – en zij mij – mag ze mij als Nederlands staatsburger niet zomaar de acht kaarten verkopen die ik graag wil hebben.
Voorschriften, hè! Moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Wat dat betreft vertonen Duitsers en Nederlanders meer overeenkomsten dan ze zelf ooit zullen toegeven. Ik moet flink zeuren om de tickets te mogen kopen. Meine Dauertkarte geeft uiteindelijk de doorslag. Al noteert ze voor de zekerheid wel mijn paspoortnummer.
Niemand hoeft zich trouwens zorgen te maken dat ik op de wedstrijddag met ongewenst volk Duitsland binnenval. Al moet je bij mijn toenmalige GOBT-collega’s Gert-Jan en Peter, die ook van de partij zijn, altijd een slag om de arm houden. Zelfs de fervente Borussia Dortmund-supporter in ons gezelschap gedraagt zich voorbeeldig. Bij zijn eerste bezoek aan een écht stadion is hij danig onder de indruk.
Bij de wedstrijd zit de stemming er sowieso lekker in. Anno 2002 raken de scherpe kantjes tussen Duitsers en Nederlanders er steeds meer af. Het is zelfs reuzegezellig als piepkleine Nederlandse enclave in een ‘Duits vak’. De Duitsers om ons heen vinden het ook best vermakelijk, zo’n stelletje van die Hollandse druktemakers.
Wij lachen het laatst. En dan lach je zoals bekend het best. Want ondanks dat iedereen Auf Schalke lief voor elkaar is smaakt de 1-3 overwinning van Dickie Advocaats Mannschaft op unsere Deutsche Freunde toch net iets lekkerder dan tegen een andere tegenstander…
20 november 2002 Gelsenkirchen