Vandaag 19 jaar geleden
In Nederland hebben ‘sportfans’ de vreemde gewoonte om zich uit te dossen als wortel of gek te doen met een kaas op hun hoofd. Verkleed als Indiaan, Generaal of Frau Antje geven zij blijk van hun Oranjegevoel.
In Cuba groeit in de jaren ’80 en ’90 een klein mannetje genaamd Armandito ‘el Tintorero’ uit tot een heuse legende. Alleen al de optredens van de superfan maakt van elk bezoek aan het Estadio Latinomericano aan het eind vorige decennium een heel spektakel. Het honkballen neem ik erbij op de koop toe.
De als wasbaas werkzame Armandito hoort helemaal bij de plaatselijke folklore. Door hem te betitelen als dorpsgek, doe je hem tekort. Cuba’s bekendste supporter geldt immers als een heuse autoriteit op honkbalgebied. Wanneer hij zijn mening geeft, luistert men naar hem. Ook als er in de Cubaanse hoofdstad ergens gevolleybald, gebasketbald of gevoetbald wordt is de kans in die dagen groot om Armandito tegen het lijf te lopen.
In de hoofdstedelijke honkbaltempel bezit hij zijn vaste plekje achter de dug-out van de thuisploeg. Mager mannetje. Brilletje op en meestal getooid met een cap. Met zijn schelle stem en zijn fluitje zweept hij zijn mede-supporters op. Wanneer het even niet loopt zoals hij wil, stapt hij pardoes het dak van de dug-out op om spelers en coaches tot de orde te roepen. Humor is zijn wapen. Met zijn doen en laten krijgt hij de lachers op zijn hand.
Negentien jaar geleden ben ik er getuige van hoe Armandito tijdens de topper tussen Industriales en het Pinar del Rio van Omar ‘El Niño’ Linares, ouderwets op dreef is.
De legendarische Tintorero overlijdt in 2004. Als eerbetoon krijgt hij op zijn vaste plek in het stadion een standbeeld. Of misschien beter gezegd een ‘zitbeeld’… Gezeten op zijn stoeltje houdt de gebeeldhouwde versie van Armandito de herinnering aan deze voorbeeldsupporter levend.
https://www.youtube.com/watch?v=Qqq4PzVSHzA
17 januari 1999 Ciudad Habana