Vandaag 14 jaar geleden
1.FC Köln tegen Schalke 04 behoort in Duitsland tot de hoogste categorie risicowedstrijden. Cologne kan, zoals Engelsen het zo mooi kunnen zeggen, a nasty place to be zijn. In het seizoen 2003-2004 is het als vanouds carnaval in Köln-Müngersdorf.
In de nabije omgeving van het RheinEnergieStadion is zoals altijd opperste waakzaamheid geboden. Op sommige plekken is het verstandiger om je voorkeur voor de tegenpartij niet openlijk te laten blijken. Niet ver van de tramhalte op de Aachener Strasse bevindt zich een kroeg waar de ‘finefleur’ van de Keulse supporters zich verzamelt. Verstandiger om daar niet langs te wandelen met een Schalke-sjaal om de nek. Dat is vragen om moeilijkheden.
Maar afgezien van de gebruikelijke schermutselingen en woordgevechten valt het ditmaal wel mee met de stank van de Scheisse vom Dom. Ik zit gelukkig niet in het uitvak, ben zodoende niet 90 minuten lang mikpunt van rondvliegende projectielen in de stijf uitverkochte Keulse arena.
Schalke wint met 0-2. Op de Oberrang-Ost mag ik die middag twee keer een Königsblau-doelpunt bejubelen. Dat ik dat ingetogen doe, spreekt voor zich. Voor de eigen veiligheid. Op de tribunes in Köln kan het immers bij het minste of geringste té gezellig worden. Kölle Alaaf!
14 februari 2004 Köln