Harde wind zorgt voor angstige momenten bij landing

By | 1 maart 2018

Achter de bal aan (43/1): Las Palmas

28 februari 2018

In het verleden heb ik weleens ´kanaries´ over een voetbalveld zien fladderen. Zowel in het Engelse Norwich als het Belgische Sint-Truiden zag ik clubs met de vogelsoort als bijnaam tijdens een thuiswedstrijd in actie. De Canarische Eilanden zijn geheel nieuw terrein, daar ben ik nog niet eerder naartoe gevlogen.

Met Las Palmas als een van de twee clubs uit de hoogste Spaanse voetbalklasse waarvan ik tot dusverre geen wedstrijd in eigen stadion heb bezocht, moet het er een keer van komen. Het wordt hoog tijd. En wat is er nou mooier dan Barcelona in het Estadio Gran Canaria te kunnen zien voetballen. Voordat het zover is en ik daadwerkelijk voet zet op tierra insular, moeten er de nodige angstige momenten doorstaan worden.

Leuk en aardig natuurlijk wanneer je bij Transavia (heen) en Ryanair (terug) vluchten boekt om er te komen, stakingsplannen van ontevreden Transavia-piloten dreigen aansluitend roet in het eten te gooien. Heel vervelend wanneer zo’n vliegtuigchauffeur vanwege z’n werk weinig thuis is en geen tijd heeft voor z’n gezin en z’n hobby’s. Van mij hadden ze een ander moment mogen uitkiezen om hun eisen voor een beter rooster en salaris kracht bij te zetten dan uitgerekend deze voorjaarsvakantie… Dat de verwende mannetjes op een eerdere dag actievoeren en duizenden Transavia-passagiers duperen, komt wat mij betreft uiterst gelegen. Een zorg minder.

Dat Nederland uitgerekend in deze dagen gebukt gaat onder een koufront dat z’n weerga niet kent, had ik uiteraard evenmin vooruit kunnen zien. Dat het de middag en avond voor vertrek in Apeldoorn lichtjes begint te sneeuwen komt de gemoedsrust ook niet bepaald ten goede. Als ik rond vier uur ’s ochtends bij een temperatuur van zes graden onder nul (gevoelstemperatuur nog een paar graadjes lager) in de auto stap richting Eindhoven werkt het weer ook niet echt mee. De motsneeuw en kou vormen echter geen negatieve belemmering op de vertrektijd van Transavia-vlucht HV6365. Even na zevenen stijgt de bijna helemaal gevulde Boeing 737 op vanaf Eindhoven Airport. Geheel volgens dienstregeling en plan.

De mededeling van de gezagvoerder dat de reis in plaats van de geplande vier uur en 35 minuten een kwartiertje langer duurt dan gepland neemt ik voor kennisname aan. Er schijnt sprake te zijn van tegenwind. Dit bericht verontrust me in eerste instantie niet. Laat maar lekker waaien. Ik doe de ogen dicht, ga wat slaap inhalen die er vanwege het vroege tijdstip van vertrek bij in zijn geschoten.

Als ik de ogen weer open, is de piloot ondanks alle tegenwind een flink stuk opgeschoten. Naarmate ik weer helemaal bij mijn positieven ben en de landing nadert, realiseer ik me dat het toch wel erg hard waait… Het gaat er nogal turbulent aan toe. Als het sein riemen vast is gegeven en de man achter de stuurknuppel de landing inzet, schudt het vliegtuig aan alle kanten. Iedereen aan boord houdt z’n hart vast en z’n adem in. Angstige momenten. Het kost de crew in de cock-pit moeite om de kist recht te houden. Ik zie mezelf al in gedachten in een toekomstige aflevering van Air Crash Investigation. Gracias a Dios verloopt alles op rolletjes en komen we heelhuids tot stilstand op moeder aarde. Opluchting alom. Een oudere dame enkele rijen voor me gaat van pure blijdschap zelfs spontaan over haar nek. Zo blijkt zo’n kotszak binnen handbereik toch nuttig.

Na de landing kan ik me goed voorstellen waarom afgelopen weekend – toen het er blijkbaar nog onstuimiger aan toeging op las Islas Canareas – een groot aantal vluchten met toeristen moest uitwijken naar Portugal en Marokko. Ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren wanneer Transavia vanwege de acties van piloten uitzendkrachten had moeten inhuren…

Het leven van een groundhopper kent soms angstige momenten. Je moet er wat voor over hebben om Messi ergens in levenden lijve te zien voetballen. Maar goed, de wedstrijd is pas donderdagavond. Ik heb dus nog eventjes om van de schrik te bekomen. Ach, en als je twee uur later over het strand van Playa de las Canteras wandelt, ben je alles zo weer vergeten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *