Vandaag 9 jaar geleden
In de jaren waarin ik met zekere regelmaat overwip naar Cuba, ga ik veelvuldig vreemd. En dan bedoel ik dat vooral in de sportieve zin van het woord, om misverstanden te voorkomen.
Voor fervente voetballiefhebbers zoals ondergetekende is het nogal behelpen in het Caribische arbeidersparadijs van de gebroeders Castro. Niet futbol, maar honkbal is volkssport numero uno. Naast zon, rum en salsa is het pelota volledig ingeburgerd. Een eerste levensbehoefte voor de sportgekke Cubanen. Vandaar dat ik bij gebrek aan voetbalwedstrijden veelvuldig uitwijk naar honkbalstadions.
Ook tijdens een meerdaags verblijf in Santiago de Cuba moet ik er aan geloven… Als de Santiagueros op een woensdagavond voor de Serie Nacional de beisbol in het strijdperk treden tegen Las Tunas, nestel ik me op de tribune van het Estadio Guillermón Moncada. Op een steenworp afstand van de gelijknamige kazerne waar Fidel Castro en zijn kameraden in 1953 een eerste poging ondernamen om dictator Batista uit het zadel te stoten.
De liefde voor het honkbal zit de Cubanen in het bloed. Dat wordt er van kleins af aan met de paplepel ingegoten. En eerlijk is eerlijk, er zijn vervelender zaken denkbaar dan in de avonduren bij een temperatuurtje van ruim boven de twintig graden in T-shirt en korte broek een wedstrijdje te bekijken.
15 april 2009 Santiago de Cuba