Veertien jaar lang heb ik mij vol toewijding ontfermd over de redactie van de Recreatiekrant Veluwe. Ik weet nog goed dat ik op kantoor ooit eens een telefoontje kreeg. Een hevig ontstemde mevrouw beklaagde er zich bij mij over dat zij een exemplaar van Mein Kampf had aangetroffen op een rommelmarkt die stond vermeld in de agenda van de krant. Wat ík daar aan ging doen? Blijkbaar was het mijn schuld dat zij ergens in Harderwijk de verderfelijke hersenspinsels van Adolf Hitler in gedrukte vorm had opgedoken.
Toen ik de mevrouw te verstaan gaf dat ze bij mij aan het verkeerde adres was met haar klacht, verweet ze me onverschilligheid. Zo was de Tweede Wereldoorlog ook ooit begonnen, wierp ze me verontwaardigd voor. En zo heeft iedereen wel iets wat hem of haar na aan het hart gaat. Een ander stelde mij hoogstpersoonlijk aansprakelijk voor het ontbreken van een bushalte bij Dierenpark Wissel. Je moet het maar verzinnen. Maar zo ben ik meer dan me lief is ter verantwoording geroepen voor zaken die de wereldgeschiedenis een ander verloop hadden kunnen geven. De lijst met nalatigheden waar ik me aan bezondigd schijn te hebben is met de jaren steeds omvangrijker geworden. Naarmate er steeds meer gestoorden toegang krijgen tot het internet en/of publieke functies bekleden, wordt het almaar doller en dwazer.
Vroeger, toen alles beter was, kon je het weleens oneens zijn met iemand anders. Het waren vreedzamere tijden waarin andersdenkenden niet zoals nu meteen op een digitale brandstapel belanden. Men accepteerde veel meer van elkaar. Mijn mening kan toch zeker met die van iemand anders verschillen. Daar lijkt me niets onmenselijks aan. Of wel? Als je tegenwoordig echter iets doet, zegt of schrijft wat professionele paniekzaaiers of onverdraagzaam activistengepeupel niet zint, gaat je hoofd zonder pardon op het hakblok. Zelf kunnen nadenken levert steeds meer risico’s op.
Ik ga er altijd vanuit dat het verstandiger is om niet in problemen te denken, maar juist in oplossingen. Nu Frans Timmermans carte blanche krijgt om Europa voor eens en altijd naar de gallemiezen te helpen, verbaast het mij dat ervaren trendwatchers de revival van de galeislaaf niet voorzien. In de roetzwarte jaren die Europa voor de boeg heeft wordt dat aloude ambacht in ere hersteld, let maar op mijn woorden. Als vliegtuigen toekomstig aan de grond moeten blijven en autobanen worden beplant met bomen, zal toch iemand Frans en de heilige Greta klimaatneutraal over de woelige baren naar hun vijf-sterren vergaderlocaties moeten roeien.
Milieuvriendelijker dan zo’n ouderwetse galei gaan we het niet krijgen. Daar heeft Frans geen laadpaal voor nodig. In zijn grenzeloze opdringerigheid krijgt de zelfbenoemde redder van Europa het vast en zeker wel door ons aller Europees Parlement gejast om onder Europese vlag een complete vloot op te tuigen. De joviale Limburger kijkt niet op een miljardje meer of minder. De burger draait wel weer op voor de kosten, die wordt meer dan ooit het kind van de rekening.
Het rekruteren van de bemanning levert geen extra kosten op. Nee, geen bemensing. Een vrouwenquotum is niet nodig. In gevoelige Me-Too-tijden hoeven de arme meisjes het zware werk niet op te knappen. Die horen aan het roer. Gewoon verplicht ‘witte’ homofobe racistische mannen tewerkstellen. Het zal ze leren. De zweep erover. Gouden business. Wie dus zo slim is om nu al patent aan te vragen in Brussel, is spekkoper. Dankzij Frans roeit de Europese bevolking zichzelf wel uit.
Onvoorstelbaar waar meneer Timmermans zijn onuitputtelijke energie vandaan haalt. Frans gaat voor het jaar 2050 voor elkaar krijgen dat miljoenen Europeanen hun continent moeten ontvluchten. De waanzin regeert. En dan zijn er nog steeds mensen die bij zo’n dictaat het woord democratie in de mond durven nemen. Dankzij de inspanningen van Frans dreigen Europeanen alles kwijt te raken waar zij een leven lang voor geploeterd hebben. Massale werkloosheid. Armoede. Hongersnood. Oorlog. Alle denkbare ellende brengt de Groene Inquisitie van Frans met zich mee.
Het licht gaat op groen voor een exodus die zijn gelijke niet kent in de geschiedenis van de mensheid. Ontheemde Europeanen hebben vroeg of laat geen andere uitweg meer dan massaal de levensgevaarlijke oversteek te wagen naar Afrika. De schepen van een Brusselse rederij leveren alle Europese klimaatvluchtelingen daar keurig netjes af. En reken maar dat het de EU vast wel lukt om iedereen die door toedoen van Frans huis en haard verliest tot de laatste eurocent uit te knijpen. Enkele reis. All inclusive. Zelf de roeispanen bedienen. Op z’n Frans. Met de Franse slag.
Een blinde kan zien aankomen dat het gruwelijk misloopt. Als het zover is, mag iedereen die Frans en zijn bende nu laat begaan zich op de borst kloppen wegens medeplichtigheid. Voor de lieve vrede laat ik maar achterwege een voorzichtige parallel te trekken met wat de schrijver van het boek dat die klagende mevrouw aantrof op die rommelmarkt in Harderwijk in Europa teweeg bracht. Maar Frans is zeker niet de eerste krankzinnige in de Europese geschiedenis bij wiens idiote en destructieve plannen hele volksstammen lijdzaam toekijken.
Wie wil meevaren op de ark van Noah Timmermans moet overigens wel achter in de rij aansluiten. Om aan boord te worden toegelaten geldt een streng selectiebeleid. Behalve Frans zelf, zijn familie, politieke vrinden en de mascotte, een door Time Magazine gedecoreerd Zweeds braadkuiken, mag er van alle vreemde vogelsoorten slechts één paar mee. Voor zieken, zwakken en ouderen is al bij voorbaat geen plek. Die moeten wijken voor de elektrische auto’s op het parkeerdek.
Goed beschouwd is een Nexit helemaal niet zo’n slecht idee.
© RK