Achter de bal aan (77): Deventer
Woensdag 11 mei 2022
Na welgeteld 810 dagen afwezigheid eindelijk weer aanwezig zijn bij een thuiswedstrijd van Go Ahead Eagles voelt als thuiskomen. Ik ben niet zo van het sentimentele, maar ik zou liegen als ik zeg dat het me niets doet. Het is vooral leuk om veel bekenden na meer dan twee jaar weer eens te zien en te spreken.
Het is nou niet zo dat ik er emotioneel van word of vol van schiet, een beetje opgewonden ben ik toch wel. Het lijkt al weer een eeuwigheid geleden dat ik live een bal heb zien rollen in de Vetkampstraat. Het overgrote deel van de huidige spelersgroep van Go Ahead Eagles ken ik alleen van de tv. Ik heb ze nog nooit in het echt zien voetballen in dat prachtige roodgele shirt. Eindelijk is het dan zover. Volgens de Futbology groundhopapp mijn 1059e wedstrijd van Go Ahead Eagles en de 648e wedstrijd die ik bijwoon in de Adelaarshorst. Als gevolg van al het coronagedoe en de naweeën daarvan heb ik er meer dan twee jaar en drie maanden op moeten wachten. Nou zijn toeschouwers al weer eventjes welkom in Nederlandse voetbalstadions en mag het publiek weer zonder achterlijke maatregelen wedstrijden gaan kijken, door mijn freelance werkzaamheden voor De Stentor was het er tot dusverre nog niet van gekomen.
Alleen al een kaartje bemachtigen voor de wedstrijd tegen Feyenoord valt allerminst mee. Aan het kopen van tickets voor thuiswedstrijden van Go Ahead Eagles kleeft anno 2020 al bijna een even hoge moeilijkheidsgraad als aan het kopen van een betaalbaar huis voor een Nederlander in eigen land. Het is daarom wel handig dat ik mensen ken die op hun beurt weer mensen kennen die altijd nog wel ergens een kaartje op de kopje weten te tikken. Zelfs als het stadion al lang en breed uitverkocht is.
Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik behoorlijk schrik van de prijs. Ik denk eerst dat degene die mij aan een kaartje helpt er een kleine commissie voor zichzelf bovenop gooit. Maar daar is geen sprake van. Het is nota bene het ‘normale’ tarief: 32,50 euro! Voor op de B-Side! Écht abnormaal zulke prijzen. Ik weet nog wel dat ik voor 100 gulden een seizoenkaart had en zeventien thuiswedstrijden voor omgerekend 45,38 euro zag. In het seizoen 1981-1982 was dat. Veertig jaar geleden! Het seizoen erop was de prijs verhoogd naar 130 gulden. Ook Go Ahead Eagles gaat met de tijd mee. Het dreigt in Nederland langzaam dezelfde kant op te gaan als in Engeland. Volkssport nummer één wordt steeds minder toegankelijk voor het volk. De bedrijfstak betaald voetbal blaast zichzelf vroeg of laat vanzelf van binnenuit op als het op de huidige voet voortgaat.
Tussentijds opgeschroefde verwachtingspatronen lopen niet altijd parallel met de realiteit. Het zegt voldoende over dat die hard Eagles-fans inmiddels zelfs teleurgesteld zijn dat de promovendus uit Deventer plaatsing voor de play-offs om Europees voetbal dreigt mis te lopen. Heerlijk toch. Het valt in alle euforie soms niet mee om realistisch te blijven. Maar ja, aan de andere kant is het wel weer zo dat in België Union SG of in Duitsland Union Berlin Europese tickets kunnen afdwingen. Waarom zou Go Ahead Eagles dat in Nederland dan niet kunnen? De wonderen zijn met Van Wonderen weliswaar de wereld nog niet uit, maar toch.
Je moet er toch niet aan denken dat Hansgoahead, met wie op de dag van de wedstrijd een geweldig interview in De Stentor (online) staat, zich nogmaals in onveilige achterbuurten van een uit de kluiten gewassen Zuid-Franse stad moet wagen om zijn cluppie aan te moedigen. Hans een beetje kennende, zou hij zonder dralen opnieuw in de auto stappen. Het voordeel, nu hij er vorige week al met Feyenoord is geweest, is dat hij in elk geval de weg weet in de banlieus van Marseille. Échte supporters gaan heel ver in de onbegrensde liefde voor hun favoriete club. En al die betweterige Teletekstsupporters, die zelf nooit oog in oog hebben gestaan met een schattig Algerijns knulletje met een machete in de hand noch slachtoffer zijn geweest van buitensporig politiegeweld, maar weer schande spreken van iets dat hun kortzichtigheid ver te boven gaat.
Het gaat er dan eindelijk van komen. Na welgeteld 810 dagen absentie zie ik Go Ahead Eagles weer voor het eerst live voetballen in de Adelaarshorst. Hoewel de wedstrijd tegen Feyenoord pas om 20.00 uur begint, vertrek ik al om kwart over vijf vanuit Apeldoorn naar Deventer. Aangezien de verwachte verkeersdrukte binnen de perken blijft, is er in de Tesschemachterstraat nog volop plek om mijn Focus te parkeren. Bij het stadion is het ruim twee uur voor de aftrap nog tamelijk rustig. Paul Bosvelt komt in z’n clubkostuum aangefietst. Ook clubfotograaf Erik Pasman is zoals te doen gebruikelijk al vroeg van de partij.
Ik wandel eerst even naar de Beestenmarkt om daar bij een cafetaria mijn honger te stillen. Als ik omstreeks half 7 terug ben in het stadion hoop ik de aankomst van de spelersbus van Feyenoord mee te beleven en een glimp op te vangen van de Rotterdamse Europcuphelden. Dat gaat niet door. Bij aankomst kunnen de spelers van de tegenpartij tegenwoordig blijkbaar ergens binnendoor lopen.
Ik zie desondanks tal van bekenden. Door alle coronaheisa heb ik veel van hen al meer dan twee jaar niet meer gesproken. Sommigen zelfs al veel langer. Het is leuk om even kort te babbelen met Alfred Knippenberg, Ugur Yildirim en Edwin Overmars. Jannie is bij de hoofdingang in afwachting van René Hake. Go Ahead’s bekendste supporter vertrouwt me toe dat ze zal worden voorgesteld aan de nieuwe trainer van de Eagles. Ze heeft alleen geen flauw idee hoe Hake er uitziet.
Om iets over zevenen vindt bij Gebouw Larenstein, waarin de kantoorruimten van de club zijn gevestigd, de onthulling van de zogenaamde Wall of Fame plaats. Over de volle breedte van het pand zijn foto’s geplaatst van clubiconen, 42 in getal. Een groot aantal van hen is bij de presentatie aanwezig. Bert van Marwijk, Dick Schneider, Gerard Somer, Marco Heering, Jantje Michels, Marco Parnela, Marnix Kolder én Jannie, om er enkele te noemen. Ze zijn er allemaal. Na het neerlaten van een enorme vlag worden de beeltenissen van de clubhelden zichtbaar. Dit gebeurt onder grote publieke belangstelling op het supportersplein achter de hoofdtribune. Mooi om mee te maken. Naar mijn persoonlijke mening had Richard Thannhauser ook wel een plekje in deze eregalerij verdiend.
Jan, Roy en Alex reageren verbaasd op dat ze mij zien. Hans is in de tussentijd ook gearriveerd. Op minder dan een half uur van de aftrap wandel ik met René de Beer naar de B-Side. Bij de IJsselderby in oktober 2014 heb ik er voor het laatst een keer gestaan. In de jaren ’80 van de vorige eeuw was de overdekte staantribune aan de Brinkgreverwegkant zo’n beetje mijn tweede huis. Veertig jaar geleden alweer! Ik had me al ingesteld op lange wachtrijen voor de tourniquets, maar dat valt mee. In een vloek en een zucht ben ik binnen. Bij het scannen van de code op het A4’tje op min E-ticket slaat er niets op tilt. Bij binnenkomst word ik zelfs niet eens gefouilleerd.
De wedstrijd is feitelijk het enige dat niet aan de verwachtingen voldoet. De sfeer in de Adelaarshorst is zoals top, daar ligt het niet aan. Het heilige moeten is bij beide clubs niet meer zo aanwezig. Go Ahead Eagles is veilig en heeft zich al verzekerd van een nieuw jaar eredivisievoetbal in Deventer. Feyenoord wil in de aanloop naar de finale van de Conference League op 25 mei in Tirana iedereen heel houden en brengt een veredeld B-elftal binnen de lijnen.
Veel Eaglessupporters hebben meer aandacht voor de tussenstanden bij Sparta – PEC Zwolle. Bij verlies degradeert Olle. In Rotterdam-West verloopt alles voorspoedig. Sparta geeft de Zwollenaren het laatste zetje naar de Keuken Kampioen Divisie. Volgend seizoen geen IJsselderby. Het ‘Nooit meer naar Zwolle’ galmt meermaals door de Adelaarshorst. Het vak met de Feyenoord-aanhang doet er vrolijk aan mee. Er bestaat nou eenmaal geen beter vermaak dan leedvermaak.
Dat het na afloop in een inmiddels donker geworden Deventer zachtjes is beginnen te regenen mag de pret niet drukken terwijl ik via de Veenweg en de Brinkgreverweg terugloop naar mijn auto. Het leukste aan dit avondje Adelaarshorst is wel om na al die tijd al die bekenden weer bij leven en welzijn te hebben teruggezien.