De wetenschap dat Batavia ’90 vorige week bij laagvlieger IJVV voor het eerst dit seizoen niet de volle buit binnenhaalde, sterkte AGOVV in de gedachte dat het de lijstaanvoerder uit Lelystad weleens punten afhandig kon maken. Het bleek niet meer dan ijdele hoop. Op Sportpark Berg en Bos werd zaterdagmiddag alleen gejuicht voor het Nederlands elftal.
Er stonden 86 minuten op het scorebord toen er gejuich weerklonk. De vreugde-uitingen weerklonken echter niet op de tribune of vanaf het terras, maar vanuit de Blauwe Drukte. Niet AGOVV had gescoord, maar Daley Blind. De recentelijk veel bekritiseerde Ajacied had het Nederlands elftal meer dan zesduizend kilometer verderop in de achtste finalewedstrijd op het WK op slag van rust op 2-0 gebracht tegen de VS. Al degenen die zich hadden verdrongen voor het grote scherm in de warme AGOVV-kantine lieten hun blijdschap daarover de vrije loop. ‘Hun’ AGOVV keek op dat moment al tegen een 0-3 achterstand aan, een score die enkele minuten later ook als eindstand in de boeken kon.
Het was wel een vreemde gewaarwording. Toen AGOVV en Batavia ’90 aan hun tweede helft begonnen, bleef het overgrote deel van de bezoekers op het AGOVV-complex binnen achter om de rechtstreekse tv-uitzending van het WK-duel van Oranje te bekijken. Slechts een handjevol doorgewinterde voetbalfans trotseerde na rust nog de bijtende kou om het verdere verloop van de confrontatie in de tweede klasse bij de zaterdagamateurs te vervolgen. Dit handjevol diehards ondervond aan den lijve hoe de gure wind met evenveel venijn door de bomen sneed als de geslepen gasten uit Flevoland dat bij tijd en wijle door de Blauwen-defensie deden.
Een uur lang mocht AGOVV de illusie koesteren dat er misschien wel wat te halen viel tegen de grote titelfavoriet van 2I. Na de 0-2 was wel duidelijk dat een ‘remontada’, zoals recentelijk tegen Be Quick ’28 en VSCO ‘61, er ditmaal niet inzat voor de Berg en Bosbewoners. AGOVV voetbalde lange tijd leuk mee, het creëerde zelf niets. Voor het eerst in negen speelrondes sloten de Apeldoorners een competitieduel af zonder te scoren. Door de absentie van Jesse Hartgers, Jeffrey van Amersfoort en Marco Bosz had Gerrit Brouwer bovendien nauwelijks mogelijkheden om zijn ploeg aanvallend van extra impulsen te voorzien.
Het vertoonde spel van zijn ploeg had de AGOVV-trainer desondanks wel kunnen bekoren. Evenals zeven dagen eerder bij de geflatteerde 4-1 nederlaag bij Unicum vond Brouwer dat zijn manschappen hadden nagelaten om de opponent meer pijn te doen. “Wij speelden een prima wedstrijd. Die spits van hun maakte duidelijk het verschil. Zo’n ploeg straft elk foutje meteen af. Qua voetbal moet ik mijn ploeg een compliment maken. Het was jammer dat we voorin niets konden doen. Met zo’n uitslag lijkt het opnieuw of we volledig kansloos waren, maar ik vond dat we gewoon prima meespeelden. Ik heb gehoord dat IJVV vorige week tegen Batavia in een 8-1-1 systeem speelde. Dat kunnen wij niet. Dat willen wij ook helemaal niet. Wij willen altijd voetballen. Als ik mijn spelers de opdracht zou geven om op zo’n manier te spelen, dan zeggen ze: dag trainer, ik kom hier niet meer terug.”
Brouwer kan tevreden zijn met hoe AGOVV zich tot dusverre na de promotie staande houdt in de tweede klasse. Om de eerste helft van het seizoen helemaal naar volle tevredenheid af te sluiten, zou een driepunter in Zwolle mooi meegenomen zijn. “Volgende week bij ZAC moeten we wel een resultaat neerzetten. Het staat allemaal heel dicht bij elkaar.”
De Stentor maandag 5 december 2022