Nuchtere Twent Martijn Brilhuis wil altijd belangrijk zijn voor het team

By | 3 januari 2023

Op de diagonaalpositie krijgt Martijn Brilhuis volop gelegenheid om rake klappen uit te delen. Zelf wil de 21-jarige doordouwer uit Denekamp ook niets liever dan zichzelf in de kijker spelen en belangrijk zijn voor het team. Zijn ambities reiken ver. Hij draait er niet omheen dat hij Draisma Dynamo ziet als een springplank richting Oranje en een overstap naar een sterke buitenlandse competitie.
 
In zijn tweede seizoen in Apeldoornse dienst wil Brilhuis eerst verder gaan met het winnen van prijzen. Te beginnen met de Supercup. “De Supercup was vorig jaar de eerste prijs die ik met Draisma Dynamo pakte. Ik vind het jammer dat de wedstrijd nu pas in december is. Die hoort aan het begin van het seizoen te worden gespeeld. Omdat het nu in een gewoon speelweekend valt voelt het een beetje als een gewone competitiewedstrijd. Het neemt niet weg dat ik er wel gebrand op ben om die prijs te pakken. Maar het moet dan wel beter als onlangs tegen Orion. Het moet sowieso beter.”
 
Brilhuis begon met volleyballen bij DeVoKo in Denekamp. In het Talentteam Papendal kreeg hij vervolgens de gelegenheid om kennis te maken met het topsportleven. In de zomer van 2021 maakte de getalenteerde Tukker zijn opwachting in Apeldoorn. Draisma Dynamo zag en ziet hij als de ideale club om zichzelf als volleyballer verder te ontwikkelen. “Na vier jaar vond ik het mooi geweest bij het Talentteam. Ze wilden graag dat ik zou blijven. Ze zeiden dat ik in Nederland nergens betere faciliteiten vind dan op Papendal. Maar ik was voor mezelf toe aan een volgende stap.”
 
Hij zette zijn opleiding tot stedenbouwkundig ontwerper op een laag pitje en richt zich volledig op zijn sport. “Vooral qua intensiteit was het in het begin wel zwaar bij Draisma Dynamo. Je traint met oudere gasten. Je moet jezelf bewijzen. Maar het is alleen maar goed om uit je comfortzone te komen. Sinds ik in Apeldoorn speel, ben ik sowieso al veel beter geworden. Je gaat telkens tot het uiterste. Dat betekent steeds weer een stapje verder. Wil ik ooit het Nederlands team halen, dan moet ik nóg veel beter worden. Op alle facetten die je kunt bedenken. Maar ik heb nog tijd zat.”
 
Naast de Supercup staat er inmiddels ook al een landstitel op zijn cv.  “Omdat Stijn de Ruijter maar niet fit werd, bleef ik als enige diagonaal over en speelde ik in de competitie heel veel. Nadat ik zelf voor het begin van de kampioenspoule ook geblesseerd raakte, heeft bijna iedereen uit het team wel op mijn positie gespeeld. Die finale was helemaal vet. Alleen al om er te staan. Ook hoe we die finale haalden. Wij moesten zelf van Orion winnen, dat nog ongeslagen was. Lycurgus moest van Sliedrecht verliezen. Ik weet nog dat ik voor die wedstrijd tegen Orion in de hal kwam en hoorde dat Adam White z’n vinger had gebroken”, kijkt Brilhuis terug op het misschien wel letterlijke en figuurlijke breekpunt in de titelstrijd van afgelopen seizoen.
 
In het huidige volleybaljaar was Draisma Dynamo’s Europese avontuur dan weliswaar na zes wedstrijden alweer voorbij, voor talenten als Brilhuis zijn de buitenlandse reizen van onschatbare waarde. “Toen wij voor de thuiswedstrijd tegen Benfica krachttraining gingen doen, waren die Portugezen daar ook aan het trainen. Onze krachttrainer Raymond Dirksen zei dat zij exact hetzelfde deden dan wij. Het verschil is dat zij véél meer kilo’s wegdrukken. Die jongens investeren al jarenlang in zichzelf. In die ploeg zat zóveel ervaring. Er zat er eentje bij van 42. Die is dubbel zo oud als ik. Dat had m’n vader kunnen zijn.”
 
De reis naar Belchatow in Polen was een ander hoogtepunt. “Ik dacht Jezus Christus, wat is dit voor iets! Speel je ineens tegen spelers die WK-medailles hebben gewonnen. Zo’n Atanasijevic die kende ik alleen van YouTube. Om tegen zo’n ploeg een kans te maken moet je echt een héél goede dag hebben. Door zulke wedstrijden besef je wel dat het heel vet is wat je met je leven aan het doen bent. Van zulke wedstrijden word ik alleen maar beter. Ik vond dat ik in Polen best goed speelde. Dan laat je toch een visitekaartje achter.”
 
Te worden opgenomen in de voorselectie van het Nederlands team stemt hem weliswaar trots, de veelvoudig jeugdinternational wil in de toekomst ook weleens écht met Nimir Abdel-Aziz en Wouter ter Maat in de trainingszaal staan. “Ik was één van de spelers van Draisma Dynamo op de longlist. Ik sta daar al drie jaar op. Deze zomer hebben echter alleen Ricardo en Joris meegetraind. Ik niet. Dat kwam mede omdat ik me Oranje o22 aan het voorbereiden was op het EK. Op mijn positie heb ik Nimir en Wouter voor me. Toch vind ik het zonde dat ik niet op een training de kans kreeg om te laten zien wat ik kan.”
 
Met Oranje-jeugdteams nam hij deel aan vier EK’s. Zijn ambitie is om in de nabije toekomst met de ‘grote jongens’ mee te mogen doen. “Natuurlijk zou het mooi zijn om met het nationale team mee te trainen. Zo’n EK o22compenseert het wel een klein beetje. Ik wilde dat toernooi in Polen graag spelen. Met die lichting was het ons laatste toernooi. We zijn vijfde geworden. We hebben één wedstrijd gewonnen. Van Montenegro. Italië en Turkije zaten ook bij ons in de poule. Daar zitten spelers bij van Serie A-clubs of topclubs uit Turkije. Die jongens zijn daardoor misschien al wat vaster. Maar het is zeker niet zo dat ze per se hoger springen of harder slaan dan wij. Van Turkije verloren we nipt met 3-2. Dat verschil was niet heel groot.”
 
Het buitenland lonkt nadrukkelijk. “Na zo’n toernooi heb je wel zoiets van wat je moet doen: bij Draisma Dynamo blijven of verder kijken. Voor m’n eigen gevoel was ik nog niet klaar om al naar het buitenland te gaan. Ik heb het idee dat ik nog veel van Redbad Strikwerda kan leren. Toch moet je om bij het nationale team te komen eigenlijk wel naar het buitenland toe. Maar je moet er dan wel klaar voor zijn. Als je ergens in het buitenland zit en je traint daar hele week keihard maar speelt in het weekend niet, ik weet niet of ik dat wel zo leuk zou vinden. Om mezelf te blijven ontwikkelen vind ik heel belangrijk. “
 
Wat de toekomst hem brengt ziet Brilhuis wel. “Ik zit nu op een leeftijd om een stap te maken. Maar het is niet zo dat ik me daar echt druk om maak. Wat dat betreft ben ik misschien wel een nuchtere boer uit Twente. Ik kijk gewoon wat er op mijn pad komt. Al zou ik er nu wel eerder over nadenken dan een half jaar geleden.”
 
Vooralsnog ligt zijn focus volledig op Draisma Dynamo. “Voor mezelf heb ik wel het gevoel dat ik dit seizoen wat meer verantwoordelijkheid moet pakken. Wij kunnen van iedereen winnen. In de wedstrijden die we verloren kwam dat vooral door onszelf. De potentie zit erin. We kunnen hoog pieken, maar hebben ook diepe dalen. We moeten meer naar een ‘flat line’ toe. Ik teken voor zo’n seizoen als vorig jaar. Maar dan wel met de beker erbij. Die heb ik met Draisma Dynamo nog niet gewonnen.”

Draismadynamo.nl vrijdag 16 december 2022

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *