Pas ver in blessuretijd sleepte een oppermachtig WWNA tegen Activia een punt uit het vuur. Met de goal waarmee de mee opgekomen aanvoerder Jelte Drost de 3-3 bezegelde kreeg de formatie uit Wenum-Wiesel waar het recht op had maar tegelijkertijd veel te weinig.
Voetbal is soms een verdraaid onrechtvaardige sport. Een 90 minuten durende stormloop resulteerde zondagmiddag voor WWNA niet in een dik verdiende overwinning en op grond daarvan ook de tussentijdse koppositie in de vierde klasse E. Met dat dan uitgerekend in een ultiem slotoffensief waarbij naast de aanvoerder zelfs keeper Armend Ademaj aan het front verscheen alsnog de gelijkmaker viel, mocht het zich zelfs nog gelukkig prijzen ook dat het niet verloor.
“Het gebeurt niet zo vaak dat ik scoor. Toch voelt het als een nederlaag. Wij waren duidelijk beter, we hadden 70 procent balbezit”, keek de 25-jarige Drost naderhand met gemengde gevoelens terug op de tamelijk bizarre ontknoping op het Wenumse kunstgras. Dat de thuisploeg nogal slordig met de vele kansen omsprong mag gerust een understatement genoemd worden. De effectiviteit van de tegenstander uit Twello was minstens even opmerkelijk. “We geven drie kansen weg en alle drie vliegen ze erin”, kon trainer Rowdy van der Hoop het nauwelijks bevatten hoe Activia uit bijna niets toch iets maakte.
De teleurstelling over de misgelopen punten maakte zowel bij captain als aanvoerder gauw plaats voor realiteitszin en zelfs enige trots. Ondanks dat ze niet kregen waar ze recht op hadden, kunnen beiden moeilijk ontkennen dat WWNA uitstekend presteert. Wanneer de vergelijking met een achtbaan ter sprake komt, zegt Drost lachend “we zitten nu weer op weg naar boven”.
“Vorig jaar was het heel matig. Dit jaar hebben we een frisse start gemaakt en staan alle koppen dezelfde kant op”, schrijft de verdediger de opleving deels toe aan de komst van de nieuwe trainer. Bijna filosofisch voegt hij eraan toe: “Vorig seizoen dachten we in problemen. Nu zijn er geen problemen. We hoeven dus ook geen oplossingen te bedenken.”
Van der Hoop op zijn beurt roemt zijn spelers. Waar zijn voorgangers Sven Slop en Harold Valkenburg de club via de nooduitgang verlieten, voelde de Deventenaar zich vanaf dag één welkom op sportpark Wiesel. “De jongens zijn er altijd. Ze zijn topfit. De groep is enorm hecht. Toen de moeder van Rowan Hendriks overleed, was de hele selectie aanwezig bij de crematie”, is de trainer onder de indruk van het grote saamhorigheidsgevoel.
Werd afgelopen seizoen degradatie naar de vijfde klasse pas op het nippertje afgewend, slechts enkele maanden later heeft de negatieve stemming van het voorjaar aan de Wieselsedwarsweg plaatsgemaakt voor optimisme. Volgens de trainer en de aanvoerder zijn alle ingrediënten aanwezig om er een succesvol seizoen van te maken. Al nemen ze wijselijk het woord promotie niet in de mond. Met een rol van underdog kunnen de heren goed leven. Dat legt de druk bij de concurrentie.
“Wij horen minimaal in de vierde klasse thuis. Het zou mooi zijn wanneer we een periode kunnen pakken. Niemand had verwacht dat we het zo goed zouden doen, maar iedereen weet ook dat we het kunnen. Winnen is het leukste wat er is. Wat wij moeten doen, is vooral bij onszelf blijven”, meent Drost dat de spelers de sleutel tot succes in eigen hand hebben.
“Diepenveen is voor mij de gedoodverfde kampioen. Wij willen zo snel mogelijk afstand nemen van de onderste plaatsen. Ik denk dat het een realistische ambitie is om in de Top-5 te eindigen. We zijn op de goede weg. Wat misschien wel het grootste winstpunt is, is dat Apeldoorn weer positief praat over WWNA”, besluit Van der Hoop.
De Stentor maandag 6 november 2023