Apeldoorns hoogst spelende clubteams staan zaterdag voor het eerst in competitieverband op een voetbalveld tegenover elkaar. Peter Brouwer scoorde er in het verleden driftig op los voor zowel WSV als CSV Apeldoorn. In 2002 schoot de huidige trainer van WSV’s beloftenelftal CSV naar de Hoofdklasse.
Van een bonter pluimage dan de conciërge van de KSG kom je ze tegenwoordig niet vaak meer tegen. Nadat een beenbreuk de veelbelovende profloopbaan van de spits van Go Ahead Eagles en Jong Oranje in de kiem smoorde, gaf de geboren Deventenaar jaren achtereen op geheel eigen wijze kleur aan het Apeldoornse amateurvoetbal. Scoren was zijn handelsmerk. Altijd en overal liet hij de netten bollen en haalde hij bij zijn tegenstanders het bloed onder de nagels vandaan. Behalve in het zwartwit van WSV en het roodgeel van CSV stelde paradijsvogel Brouwer zijn trefzekerheid in Apeldoorn ook onder bewijs bij AGOVV, Robur et Velocitas en Victoria Boys. “Ik heb doorgevoetbald tot m’n 42e.”
Eind april wordt hij zestig. Hij telt zijn zegeningen dat hij anno 2024 nog altijd op het voetbalveld mag staan. Dat hij als trainer leiding mag geven aan WSV’s o23 is namelijk niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Begin 2019 werd darmkanker bij Brouwer geconstateerd. “Bij de operatie is zeventig centimeter van mijn dikke darm weggehaald. Daarna heb ik vijf chemo’s ondergaan. Ik heb echt zoveel geluk gehad dat ik destijds meedeed aan een bevolkingsonderzoek en het daardoor tijdig is ontdekt. Dat is nu vijf jaar geleden. Ik ben inmiddels helemaal kankervrij”, zegt het voetbaldier door het herstel van zijn ziekte nóg intenser van het spelletje te genieten dan hij voorheen al deed.
“Ik heb gevoetbald tegen Cruijff, Van Basten, Gullit en Koeman. Ik heb vier interlands met Jong Oranje op m’n naam staan. M’n mooiste tijd heb ik toch beleefd bij al die amateurclubs waar ik ben geweest. Dat was geweldig. En overal waar ik gespeeld heb, kan ik nog door de voordeur binnenkomen”, verhaalt Brouwer enthousiast over zijn niet bepaald ongemerkt voorbijgegane rondgang langs de velden. “Spitsen zijn egoïstische klootzakken. Ik noemde mezelf een zigeuner. Veel tegenstanders konden m’n bloed wel drinken. Maar elk jaar maakte ik er wel vijftien of twintig. Daardoor stonden de clubs altijd weer voor me in de rij.”
WSV, begin jaren ’90 zijn eerste halte in Apeldoorn, veroverde voor eeuwig zijn hart. “Ik kwam er voor het eerst op een clubavond op een donderdag. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ze stonden bovenop de bar te dansen. Ik heb er mijn drie mooiste jaren beleefd. Ik kwam in een warm bad terecht. In het eerste seizoen werd ik meteen topscorer van Apeldoorn en promoveerden we naar de eerste klasse. Vergelijk je WSV met CSV, dan praat je over boefjes en straatvechters tegen nette jongens”, stipt Brouwer cultuurverschillen aan tussen de twee plaatselijke grootmachten die dit weekend de strijd aanbinden met elkaar.
Aan die ‘keurige club’ uit het Orderbos bewaart de goalgetter van weleer desondanks ook onvergetelijke herinneringen. Vanaf de strafschopstip schoot hij CSV in 2002 op 38-jarige leeftijd hoogstpersoonlijk naar de Hoofdklasse, destijds nog de hoogste speelklasse bij de amateurs. “Ik stond na afloop van die wedstrijd tegen Lunteren in m’n onderbroek op het veld. Ik vergeet het nooit meer. Vooraf was er nog zo gezegd dat we onze shirts niet mochten weggeven…”
Het komende treffen van zijn voormalige clubs ziet Brouwer met bovengemiddelde interesse tegemoet. “Met de o23 spelen wij om half zes. De eerste helft pak ik dus zeker mee. Bij de Apeldoorn Cup was ik erg onder de indruk van CSV. Mehdi Bouhekan komt van WSV af. Een geweldige voetballer. Jan Kromkamp en Jantje Michels, de trainers, ken ik ook goed. Het wordt een zware dobber voor WSV. Ik twijfel er niet aan dat Richard Karrenbelt ze op scherp zet. Daar is hij een kei in. Een voorspelling? Ik zeg 1-1 of 2-2”, blijft de voormalige WSV’er en CSV’er onpartijdig en gelooft hij dat de lokale rivalen elkaar in evenwicht houden.
De Stentor vrijdag 26 januari 2024 / Foto De Stentor/Maarten Sprangh