Vader Rogier Meijer leidde de voetballers van NEC onlangs naar de eindstrijd om de KNVB beker. Dochter Saar, 15 jaar pas, staat op het punt met de volleybalsters van Dynamo door te dringen tot de kwartfinales van de play-offs om de landstitel.
In het voorjaar van 2012 maakte Nederland al kennis met de destijds bijna vierjarige dochter van de huidige trainer van de bekerfinalist uit Nijmegen. Een vertederend moment. Na de degradatie van De Graafschap zat Rogier Meijer, destijds aanvoerder van de Superboeren, op het gras wezenloos voor zich uit te staren. En daar kwam ze aangewandeld. Een klein, blond meisje. In haar blauwwitte De Graafschap-shirt met nummer 13 en de naam Saar op de rug. Doelgericht liep ze op haar verdrietige vader af om hem te troosten. De bewegende beelden van het bewogen moment zijn terug te vinden op het wereldwijde web. Fotograaf Erik Pasman vereeuwigde het aandoenlijke tafereel destijds op de gevoelige plaat.
Bijna twaalf jaar later komt het schattige meisje dat op die bewuste voorjaarsmiddag op de Vijverberg in Doetinchem de harten stal van het grote publiek zelf steeds meer in the picture te staan als aanstormend volleybaltalent. Wat goed is, komt snel. De passer/loper van pré jeugd Oranje maakte aan het begin van het lopende volleybaljaar de overstap van het Doetinchemse Orion naar Apeldoorn met als doel in het tweede team van Dynamo in de Topdivisie ervaring op te doen. Al na korte tijd maakte de Havo-scholiere in Dynamo’s hoofdmacht haar eredivisiedebuut. “Dat begint dan met een servicebeurt en inmiddels ben ik al best wel vaak mee geweest”, zegt de jeugdinternational blij te zijn met alle speeltijd die ze op haar leeftijd al krijgt. In juli wordt ze zestien.
Bij de 3-1 overwinning op Peelpush, die de Dynamovrouwen zondagmiddag weer een stap dichter bij kwalificatie bracht voor de kwartfinales om de play-offs, liet Harry van den Brink het werk opknappen door zijn oude garde. Meijers tijd komt nog wel, liet de coach na afloop weten. “Van Saar gaan ze bij Dynamo nog heel veel genieten. Ze is een groot talent. Ze is heel explosief, ziet het goed en heeft een uniek ruimtelijk gevoel. Ze heeft één nadeel, en dat is dat ze niet de grootste is”, aldus Van den Brink.
Dat ze moet doorgroeien, en dan vooral in figuurlijke zin, weet de 1,79 meter lange Doetinchemse zelf ook. “Mijn doel is om hogerop te komen. Daar ben ik voor naar Dynamo gekomen. Bij Orion was dat niet mogelijk. Apeldoorn is qua reistijd goed te doen. Mama brengt me telkens weg. Ook op school zijn ze heel soepel. Iedereen steunt me. Dat is fijn. Ik ga onbevangen het veld in en zie wel wat het wordt. Elk moment dat ik nu al kan meepakken, is al heel mooi”, oordeelt ze.
Dat er naast school en volleybal weinig tijd overblijft om andere dingen te doen neemt de talentvolle volleybalster op de koop toe. Van visites aan voetbalstadions waar haar vader zijn dagelijkse werkzaamheden verricht, komt daarom tegenwoordig ook weinig meer terecht. “Toen ik kleiner was, ging ik heel vaak mee. Nu is dat vaak onmogelijk, omdat ik zelf moet volleyballen.”
Op de vraag of ze de kans groter acht dat haar vader met NEC de KNVB beker in de wacht sleept of dat zij zelf met Dynamo gaat verrassen in de strijd om de landstitel volleybal bij de vrouwen, schiet ze in de lach. “Ik heb geen idee.”
De Stentor maandag 11 maart 2024 / Foto Erik Pasman