Achter de bal aan (96/2): Leipzig
Vrijdag 21 juni 2024
De VAR houdt het Nederlands elftal in de tweede groepwedstrijd op EURO2024 van de overwinning af. Het doelpuntloze gelijkspel in Leipzig brengt de tweede ronde voor beide landen in zicht. Het vooraf aangekondigde noodweer blijft gelukkig achterwege op de wedstrijddag.
Kort na het mddaguur stap ik met Erik op de trein van Halle naar Leipzig. Dat de circa 40 kilometer reis over het spoor bijna drie kwartier duurt komt vooral doordat de machinist op bijna elk tussengelegen station stopt. Er lijkt geen einde aan te komen. We zijn overigens niet de enige Oranjesupporters aan boord. Er zijn er meer die voor de beduidend goedkopere overnachtingsopties buiten Leipzig hebben gekozen.
Het is broeierig. Een graadje of 25. Ik heb de korte broek erbij aangetrokken. Volgens de weersvoorspellingen wordt het in de loop van de middag zelfs nóg warmer. Dat voor de grootste stad van de deelstaat Sachsen Code Oranje is afgegeven, heeft niet echter zozeer met te maken met de 40.000 Oranjesupporters die worden verwacht voor de wedstrijd tegen vize–Weltmeister Frankrijk, maar met noodweer dat in aantocht is. Regen, wind, onweer, hagel. Er schijnt ons de komende uren van alles boven het hoofd te hangen.
Wanneer we ons omstreeks tien over een vanuit de grootste stationshal van Duitsland in de buitenlucht wagen, is het droog. Tussen het Hauptbahnhof en de binnenstad zijn beduidend meer mensen in het oranje op de been dan Fransen. Politieagenten zijn evenals vijf dagen eerder bij de EK-ouverture van het Nederlands elftal in Hamburg ook weer massaal uitgerukt.
We wandelen naar de voormalige Bezirksverwaltung für Staatssicherheit. Vanuit het Runde Eck aan de Dittrichring regisseert de Stasi van het rayon Leipzig tussen 1945 en 1989 regisseert het repressieve en rigide controleapparaat om hun kameraden en Volksgenossen volgens de richtlijnen van de SED, de socialistische eenheidspartij van Duitsland, in het gareel te houden. Van de audiotour die we er volgen gaan me de oren spontaan klapperen.
Het geeft wel te denken hoe de schizofrene leiders van het boeren- en arbeidersparadijs de bewoners in het oosten van Duitsland meer dan vier decennia probeerden te controleren en staatsvijandelijke activiteiten in de kiem trachtte te smoren. Het is maar goed dat ik als onwetende blanke man tegenwoordig te pas en te onpas ingepeperd krijg hoe hoe negerslaven in de VS en lieden met diverse seksuele voorkeuren het alleenrecht opeisen om zich onderdrukt te voelen. Wat hun voorvaderen en zijzelf moe(s)ten ervaren, is natuurlijk veel erger dan hoe argeloze burgers van de Deutsche Demokratische Republik bij alles wat zij deden rekening moesten houden met vervolging en/of uitsluiting.
Tijdens een eerder bezoek aan Leipzig heb ik de Gedenkstätte al eerder bezocht, maar het blijft indrukwekkend. Ook Diarmud, onze Ierse Oranjevriend, komt het oude Stasi-hoofdkantoor binnengewandeld. Niet iedere volger van het Nederlands elftal besteedt de aanloop naar de wedstrijden met bier en dom gelal. Vanuit Nederland krijg ik een appje dat de speciaal voor de naar Leipzig komende Oranje-fans ingerichte fanzone vanwege de dreigende storm pas later dan gepland zal opengaan.
Wanneer we het educatieve gedeelte van de wedstrijddag omstreeks kwart voor drie afsluiten, lijkt het toch alleszins mee te vallen met de dreiging van tornado’s en verderf. Ondanks een dik grijs wolkenpak dat boven de stad hangt, blijft het op straat vooral een kwestie van zweten vanwege de warmte. We hoeven voorlopig de schuilkelders niet in. Wanneer we na een gezonde en vitaminerijke kipmaaltijd bij de KFC op het Centraal Station overwegen de tram te pakken naar het stadion van Lokomotive Leipzig, barst de hemel alsnog open. Evenals tientallen anderen zoeken we een droog heenkomen in de stationshal. Na enkele minuten is de bui alweer voorbij.
Vanwege we de aanhoudende dreiging van nog meer regen laten we het Bruno-Plache-Stadion voor wat het is en wandelen we het centrum in. We komen er langs de Nikolaikirche, waar het ontevreden volk in 1989 de demonstraties startten die uiteindelijk het einde van de DDR en de val van de Berlijnse Muur inluidden. De twee grote fanzones in de binnenstad zijn inmiddels opengegaan. Op het centrale plein aan de Augustusplatz staat een handjevol voetballiefhebbers te kijken naar de beelden van Slowakije tegen Oekraïne in Düsseldorf die op het enorme scherm te zien zijn. Enkele honderden meters verderop is het een stuk drukker. Op de Oranje fanzone aan de Wilhelm-Leuschner-Platz is het dringen geblazen voor de Snollebollekes. Het gaat van rechts naar links. Duizenden Nederlanders, die zich er hebben verzameld, doen weer braaf mee.
Er lopen ook tal van Nederlandse politieagenten rond. Samen met Duitse collega’s houden zij een oogje in het zeil. Wel constant zeuren dat zij door de enorme werkdruk tijdens voetbalwedstrijden niet toekomen aan andere werkzaamheden, maar wel mooi drie weken – of misschien zelfs nog wel langer – op kosten van de belastingbetaler naar Duitsland! En nou hoor je ze niet. Mag ik dat een tikkeltje hypocriet noemen?
Ruim voordat het hele gezelschap in parade naar de Red Bull Arena vertrekt, zijn wij alweer vertrokken. Onderweg naar het stadion stuiten we op de harde kern van Roda JC. Dave en Jerome doen zich bij een van de vele plaatselijke dönerrestaurants tegoed aan een voedzaam diner. Even na zessen gaan we samen met de heren uit Kerkrade per tram naar het stadion.
Bij aankomst bij de Red Bull Arena breekt zowaar de zon door. Die had zich de voorgaande uren goed verborgen weten te houden. Al met al blijft ons het vooraf met veel tamtam aangekondigde natuurgeweld ook tijdens de wedstrijd bespaard. Van een Franse storm is evenmin sprake. Het scheelt natuurlijk wel een slok op een borrel dat Mbappe niet meedoet. Misschien dat wat mensen die zichzelf veel te serieus te nemen in de komende dagen weer een mini-orkaan doen aanwakkeren vanwege Ruud Gullit-klonen die het net als bij de eerste groepswedstrijd in Hamburg wagen om compleet met rastapruiken en schoensmeer op de tribune plaats te nemen. Dergelijke beroepsklagers moeten tenslotte wat te zeuren hebben. En waarbij kunnen ze dan beter scoren dan bij een voetbalwedstrijd?
Dat de treffer van de opnieuw tegenvallende Xavi Simons in de tweede helft vanwege vermeend buitenspel van Denzel Dumfries op last van de VAR wordt geannuleerd, betekent slechts een klein dompertje. Een Nederlandse zege was waarschijnlijk ook iets te veel van het goede geweest. Met een gelijkspel kunnen beide ploegen prima leven, lijkt me zo. Het houdt zowel Oranje als les Bleus op koers voor een plekje in de achtste finales.
Na afloop van de wedstrijd keren we te voet terug naar het station. Dertien minuten na middernacht vertrekken we weer naar Halle. De trein zit afgeladen vol. Bijna zonder uitzondering betreft het Oranjesupporters. Het gaat er uitgelaten aan toe. Aan de ene kant schaam je je diep dat je Nederlander bent bij wat menig landgenoot zoal uitkraamt. Aan de andere kant is het ook best wel weer vermakelijk hoe de boys tekeergaan. Het blijft vreedzaam. Er wordt niets gesloopt. De inhoud van het zoveelste blik agenten, dat ook op het station van Halle weer achteloos lijkt opengetrokken, hoeft bij aankomst van de trein niet handelend op te treden.
Over vier dagen trekt de Oranje-karavaan verder naar Berlijn.
Hoi Rob, wat kan je toch mooie verhalen schrijven. Ik geniet er van.
Geniet jij maar lekker van het EK.
Groeten van Remco Nijenhuis