Achter de bal aan (97/1): Magdeburg
Zaterdag 22 juni 2024
Terwijl veel Oranjesupporters op the day after the night before terugkeren naar huis of alvast verder reizen naar Berlijn voor de afsluitende EK-poulewedstrijd van dinsdag tegen Oostenrijk, verhuis ik voor de komende vier dagen naar Barleben. Uitgerekend op de 50e verjaardag van de legendarische DDR-zege op de Klassenfeind BRD op het WK voetbal van 1974, komt het bij toeval tot een tussenstop in de stad van Jürgen Sparwasser.
1. FC Magdeburg zal tot in lengte van dagen de enige Oost-Duitse voetbalclub blijven die erin slaagde om een Europees bekertoernooi op z’n naam te schrijven. De huidige Tweede Bundesligist veroverde in 1974 in de Rotterdamse Kuip ten koste van AC Milan de niet meer bestaande Europacup voor bekerwinnaars. Een paar maanden later kroont uitgerekend FCM-ster Jürgen Sparwasser zich in Hamburg tot matchwinner bij het enige Duits-Duitse Länderspiel ooit.
Bij de MDCC Arena herinnert een enorme foto van het winnende team aan het Europese succes van destijds. De betonnen pijlers achter de hoofdtribune bevatten foto’s en korte biografieën van alle Blau–Weisse Legenden. 53-voudig DDR-international Sparwasser ontbreekt vanzelfsprekend niet. De overnachtingen in de buurt van Magdeburg waren al enige tijd geleden geboekt. Dat ik uitgerekend 50 jaar na die treffer tegen de latere Weltmeister die Sparwasser wereldberoemd maakte een bezoekje breng aan de thuisbasis van Sparwassers voormalige club berust op toeval. Een leuke en bijzondere toevalligheid, dat dan weer wel.
Sparwasser, goed voor 187 goals in 397 Pflichtspiele voor de club, speelde zelf overigens nooit in de MDCC Arena. Die beleefde namelijk pas in 2006 z’n vuurdoop. In Sparwassers gloriedagen was het Ernst-Grube-Stadion nog de thuishaven van de drievoudige landskampioen van de DDR. De enige keer dat ik daar een wedstrijd heb bezocht, staat me nog helder voor de geest. Ik ben nadien nooit meer ergens geweest met meer skinheads op de tribunes als op die bewuste vrijdagavond in 2002 tegen de Chemnitzer FC. Hedendaagse helden verbergen hun gezicht onder bivakmutsen of capuchonnetjes, in die jaren rond de hereniging van de twee Duitse staten vertoonden de harde kern-supporters uit Magdeburg (en die uit Karl-Marx-Stadt trouwens ook) hun Glatze open en bloot.
Live-voetbal zie ik op deze fraaie zaterdagse junidag trouwens ook nog. Na te hebben ingecheckt in ons hotel, last ik eerst een korte siësta in op mijn kamer. Tegen half vijf appt Erik me wakker uit dromenland met de mededeling dat het tijd is om in de auto te stappen richting Ausleben. Daar gaan we ons uitleven bij het vriendschappelijke potje tussen Oscherslebener SC 1990 en FSV Schöningen, ofwel de nummer twee van de Landesklasse 3 tegen de dertiende van de Oberliga Niedersachsen. Wanneer er dan toch ergens een bal rolt binnen afzienbare afstand van ons logeeradres, dan gaan we er maar eventjes kijken. De hele middag en avond in een hotel rondhangen, is ook tijdverspilling.
Bovendien kom je zo nog eens ergens. Het laatste stuk van het meer dan 40 kilometer lange traject vanaf Barleben voert ons niet bepaald door het meest bruisende en dichtbevolkte deel van de Bondsrepubliek. Het dorpje waar de wedstrijd plaatsvindt ligt niet zo ver verwijderd van de voormalige Transitweg naar Berlijn. Niemandsland…
Het aantal toeschouwers op de Sportplatz am Schlosspark, Heimstatte des SV Ausleben, valt me niet eens tegen. We moeten nota bene 4 euro entree betalen. Voor de kleintjes staat er zelfs een heus springkussen. Voor de lekkerbekken liggen er Bouletten op de gril. Een temperatuurtje van 22 of 23 graden maakt het aangenaam toeven langs de lijn. Als klap op vuurpijl krijgen we ook nog eens negen goals te zien. Eén voor de OSC, acht voor de Oberligaclub. Het klasseverschil is veel te groot. De spelers van de winnende ploegen zijn bovendien een stuk fitter. ‘Bennie’, de spelmaker van Oschersleben, draagt nóg meer gewicht met zich mee dan ik-zei-de-gek! Al na een kwartier kan de gedrongen regisseur met het rugnummer 30 het niet meer belopen. Het getuigt van karakter dat hij toch de volle 90 minuten volmaakt.
Terug in het B&B Hotel in Barleben val ik met de neus in de boter. TV-zender Antenne toont een uitgebreide documentaire over de legendarische DDR-zege van 22 juni 1974 in Hamburg. Prachtig historisch filmmateriaal. De eerste helft van het rechtstreekse verslag van het EK-duel tussen de Belgen en de Roemenen laat ik zodoende aan me voorbijgaan.