Achter de bal aan (97/4): Berlin
Dinsdag 25 juni 2024
In plaats van Groep D af te sluiten als winnaar of nummer twee, moet een flets Oranje genoegen nemen met een beschamende derde plaats. In een bloedheet Berlijn laten de heren vedetten het lelijk afweten tegen Oostenrijk. Zo kan het gebeuren dan een overheerlijke wienerschnitzel het smakelijke hoogtepunt wordt van een teleurstellend EK-middagje in het Olympiastadion.
Voorafgaand aan de laatste groepswedstrijd van Oranje in Berlijn lig ik de halve nacht te snotteren en te blaffen. Heeft de airco op m’n hotelkamer toegeslagen? Of zou het toch komen doordat ik me de afgelopen dagen vanwege de zomerse temperaturen iets te luchtig heb gekleed of teveel op de tocht heb gestaan? Of misschien wel een combinatie van beide. Hoe het ook zij, ik begin alles behalve fit aan het richtingbepalende duel in Groep D. Geluk bij een ongeluk is dat de bondscoach mij toch niet zou hebben opgesteld. Koeman blijft vasthouden aan de man met de witte zweetband. De positie van bepaalde spelers blijkt onaantastbaar. Zelfs al raken ze geen pepernoot.
Nog niet eens zo gek lang geleden zou mijn snotneus reden zijn geweest voor opperste staat van paniek. Gelukkig ligt de coronaparanoia alweer geruime tijd achter ons. Ik denk met gemengde gevoelens terug aan al die testverplichtingen van destijds. Voor mij persoonlijk waren ze wel de voornaamste reden om de naar 2021 verplaatste wedstrijden van EURO2020 te laten voor wat ze waren. Ook voor dat eindtoernooi, dat in verschillende landen werd afgewerkt, was ik in het bezit van tickets voor alle Oranjeduels. Wanneer alle toen geldende restricties voor stadionbezoek en reizen zouden zijn gehandhaafd, dan had ik waarschijnlijk nooit meer een voet in een voetbalstadion gezet.
Het houdt een keertje op. De grenzen van het toelaatbare zijn wat mij betreft al lang en breed overschreden. Al meer dan vier decennia moet ik mij bij het betreden van stadions als een misdadiger laten behandelen. Omdat politie en justitie – en niet enkel in Nederland – het simpelweg verdommen om degenen die er een rotzooitje van maken streng aan te pakken, moet iedereen zich zonder opgaaf van redenen laten fouilleren. Het staat me steeds meer tegen om me voortdurend zonder aanleiding te moeten laten schofferen door beveiligingspersoneel met een schromelijk tekort aan sociale vaardigheden.
Neem daarnaast de volledig doorgeslagen privacywetgeving, die elke doorgewinterde crimineel beschermt, maar blijkbaar niet geldt voor ‘ordinaire’ voetballiefhebbers. Het is toch te bezopen voor woorden dat de KNVB van mij verlangt dat ik bij uitwedstrijden van het Nederlands elftal adressen moet doorgeven van de hotels waar ik verblijf. Niet dat ik wat te verbergen heb of zo, maar het gaat de KNVB helemaal niets aan waar ik overnacht. Al nemen sommigen deze vorm van betutteling ook met humor. Zo gaf het orakel van Oudewater ooit door aan de bemoeials van de voetbalbond dat hij in Buckingham Palace logeerde tijdens een interland in Londen…
Met EURO2024 heb ik in elk geval mijn wens in vervulling laten gaan om nog een keer een EK of WK in levenden lijve mee te maken. Of er na Nederland – Oostenrijk van vandaag nou nog één, twee, drie of zelfs vier wedstrijden als toegift volgen, ik acht de kans nagenoeg uitgesloten dat ik over twee jaar op het WK in de VS, Canada en Mexico nogmaals van de partij ben. Zo’n trip te bekostigen, gaat ‘m waarschijnlijk niet worden. Maar ja, zeg nooit nooit. Ik heb in het verleden al vaker gezegd dat ik nooit meer naar wedstrijden van het Nederlands elftal zou gaan. En met vandaag m’n 229e interland ligt de stap naar de 250 binnen handbereik. Een mooi richtpunt.
Zesendertig jaar nadat ik Gullit en Van Basten in dat andere Olympiastadion, dat van München, Europees kampioen heb zien worden, gaat het vanavond bij het allereerste Oranje-optreden ooit in de Olympische arena uit 1936 helemaal mis. Deze bloedhete dinsdag is zo’n dag dat weinig meezit.
Voor ons begint de ongein al in de ochtend. Wanneer we de RE1 van 11.12 uur vanuit Magdeburg willen nemen, verschijnt een half uurtje voor het geplande vertrek naar de Duitse hoofdstad ineens de mededeling op het grote bord in de stationshal dat de Zug ausfällt. De trein die ons naar Berlijn moet brengen rijdt niet! De eerstvolgende trein vertrekt pas om 12.12 uur. We komen dus pas een uur later op Bahnhof Zoologischer Garten aan dan de bedoeling is. Tegen tweeën. Vier uur voor de aftrap. We zijn weliswaar nog altijd ruimschoots op tijd, van een beetje sightseeing komt weinig meer terecht.
Op Bahnhof Zoo werk ik een heerlijke wienerschnitzel naar binnen. Het wordt het smakelijke hoogtepunt van een qua voetbal teleurstellende Oranjedag. Op de Kurfüstendamm vallen we wel midden in de mars die de Oostenrijkse supporters houden naar het Olympiastadion. Elke supportersgroep moet bij dit EK z’n eigen marsen houden. Anders horen ze er niet bij. Een kwestie van zien en gezien worden. Het zijn er duizenden. In het rood gehuld trekken zij luid zingend door de straten van Berlijn. Het Oranjelegioen houdt elders in de stad, in Charlottenburg, z’n eigen warming-up. En warm is het zeker vandaag. Het kwik stijgt tot om en nabij de 30 graden.
Het is daarom niet zo verwonderlijk in het oud eerwaardige Olympiastadion lange rijen staan voor de verkooppunten van bier en frisdrank. Voor twee bekers Cola moet ik 18 euro betalen! Achttien euro, ja! Bij dat bedrag zit wel 3 euro statiegeld per beker inbegrepen. Dat neemt niet weg dat ik 6 euro voor een halve liter – als dat al in de beker zit – behoorlijk aan de prijs vind. Om het Pfand terug te krijgen, is evenmin eenvoudig. Je zou aparte inleverpunten voor de bekers verwachten, maar wie z’n 3 euro terug wil hebben mag in de brandende zon achteraan gaan staan de almaar langer worden rijen met dorstige voetballiefhebbers. Wie verzint zoiets? Dat is bijna even omslachtig zoals het Nederlands elftal voetbalt.
De wedstrijd zelf wordt een regelrechte afknapper voor de duizenden Oranjefans op de tribunes van de Olympische bakoven die Adolf Hitler voor de Olympische Spelen van 1936 in gebruik nam. Door met 3-2 te verliezen en het gelijke spel van de Fransen in Dortmund tegen Polen, eindigen Koemans elitetroepen slechts als derde in Groep D. We gaan zodoende maandag niet naar Düsseldorf. De falende heren vedetten mogen de borst natmaken. In de achtste finales wacht de winnaar van Groep C (Engeland) of de winnaar van Groep E. Dat zouden maar zo eens de Belgen kunnen worden. Hopelijk hoef ik volgende week niet helemaal naar München.
Al maakt het speeloord niet eens zo gek veel uit. Wanneer de waarde heren Van Dijk en Depay en hun ploeggenoten even belabberd voor de dag komen als vandaag, is het in de komende ronde onherroepelijk einde toernooi. Aan de andere kant kan het de volgende wedstrijd alleen maar beter, zou ik zo denken. Voor Engeland of België (of Roemenië, Slowakije of Oekraïne) hoeven ‘we’ absoluut niet bang te zijn. Op een slechte dag zoals vandaag kan dit Oranje maar zo van Oostenrijk verliezen. Op een goede dag ben ik ervan overtuigd dat het ook toplanden kan verslaan.
De heren miljonairs zullen dan wel wat meer passie aan de dag moeten leggen worden dan vandaag. Met alle respect voor de ijverige leerlingen van Professor Rangnick, maar Oranje beschikt over veel meer kwaliteit. Met kwaliteit alleen win je echter geen wedstrijden.