
Achter de bal aan (100/1): Magdeburg
Vrijdag 5 juli 2024
Daags voor de kwartfinalewedstrijd van het Nederlands elftal tegen Turkije begeef ik me alvast op weg. Evenals eerder in het toernooi strijk ik neer in Magdeburg. De uitschakeling van het thuisland, die ik er meemaak, komt hard aan. Vooral bij de commentator van de ARD. De arme man spreekt van ‘ein Schockmoment für die ganze Fussballnation‘.
Omdat Erik, de mazzelpik, tot de bevoorrechten behoort die een kaartje hebben weten te bemachtigen voor de kwartfinalewedstrijd in Hamburg tussen Mbappé en Cristiano Ronaldo, stap ik in de vroege ochtend al in Emmerich op de trein met bestemming Magdeburg. Ik had misschien wel mee kunnen gaan Hamburg. Maar dan loop je daar weer de kans om in een buurt verzeild te raken, waar je beter maar niet terecht kan komen. Vandaar dat ik maar vast richting Berlijn verkas voor de kraker van zaterdag. Ik heb natuurlijk niet voor niets zo’n handig Deutschland Ticket aangeschaft.
Een geweldige uitvinding, dat Deutschland Ticket. Het doet me een beetje denken aan de zomers waarin ik als ondernemend ventje Nederland ontdekte met een Tienertoerkaart. Voor een paar tientjes (in guldens!) toerde deze tiener al begin jaren ’80 alle voetbalstadions in het land af. Met m’n Deutschland Ticket kan ik voor 49 euro een hele maand onbeperkt met de trein door Duitsland reizen. Heel relaxt, kan ik wel zeggen. Doordat je geen gebruik mag maken van IC’s en EC’s, moet je er alleen wel wat meer tijd voor uittrekken om het punt van bestemming te bereiken. Verder is die kaart z’n geld dubbel en dwars waard.
Je moet er wat voor over hebben om het Nederlands elftal evenals in 1988 Europees kampioen te zien worden. Je moet overal rekening mee houden. Zelfs met grenscontroles. Vandaar dat ik omstreeks half zes al in de auto zit op weg naar Emmerich. Drie kwartier later kan ik bij Zevenaar echter ‘gewoon’ doorrijden. In tegenstelling tot bij onze reis naar München, vier dagen geleden alweer, is de Duitse douane vandaag op dit vroege tijdstip (nog) niet bezig met het veroorzaken van files.
Ik parkeer mijn Focus zodoende al zo’n twintig minuten voor vertrek van de RE19 van 6.52 uur met als eindbestemming Düsseldorf bij het Emmericher Bahnhof. Het is weliswaar een hele zit tot aan Magdeburg, maar de reis verloopt als een tierelier. Ik moet onderweg drie keer overstappen – in Duisburg, Bielefeld en Braunschweig -, maar alles zit voor de verandering eens mee. Zelfs de Wifi werkt aan boord van de diverse treinen. Ongekend! Welgeteld zeven uur en 40 minuten na vertrek uit Emmerich, arriveer ik in de plaats die de komende twee nachten als tussenstop fungeert op weg naar de halve finale van het EK!
In de vier nachten waarop ik eerder tijdens het toernooi in Barleben verbleef, heb ik van Magdeburg enkel het centraal station en de Burger King tegenover het station gezien. Nu kan ik ook nog een beetje rondkoekeloeren. Je kijkt er je ogen uit. Fotograferen in de Magdeburger Dom mag enkel ter betaling! Degene die in de meest prominente gebedshuis ter plaatse een kiekje wil maken, is gebührenpflichtig. Een beetje dom…
Op mijn kamer in het Intercity Hotel hoef ik niets te missen van de twee vandaag gespeelde kwartfinalewedstrijden. De uitschakeling van de Mannschaft tegen Spanje doet pijn. De verbouwereerde ARD-commentator spreekt van een shock voor de hele voetbalnatie als de DFB-Elf er na verlenging uitvliegt. Schade dat alles vorbei ist, geen Endspiel Duitsland – Nederland volgende week. Doodzonde.