Achter de bal aan (104): Garbsen
Zondag 28 juli 2024
Er zijn bij mijn weten niet zoveel spelers meer actief die in de proftijd voor AGOVV hebben gevoetbald. Meer dan elf jaar nadat betaald voetbal in Apeldoorn voor de tweede keer een roemloos einde beleefde, zal Florian Riedel tot de laatste der blauwe Mohikanen behoren. Als spielender Sportdirektor van Regionalligist TSV Havelse bekleedt de voormalige AGOVV-back in zijn vaderland een unieke dubbelrol.
Als ik omstreeks half 8 voorzichtig uit dromenland ontwaak, is het weer droog. Afgelopen nacht heeft het in Hannover behoorlijk geregend. Het kwam met bakken omlaag. Op deze vredige zondagochtend gaan hooguit de klokkenluiders van de vlakbij mijn hotel gelegen Marktkirche als bezetenen tekeer. Om 8 uur wekken ze de hele buurt. Ik lig te schudden in mijn bed! Wie op z’n rust gesteld is doet er verstandig aan om nooit een overnachtingsadres te zoeken naast een actief gebedshuis…
Twee dagen na een gedenkwaardige seizoensopener in Gütersloh in de Regionalliga West woon ik vandaag een seizoensouverture in de Regionalliga Nord bij: TSV Havelse tegen het o23-elftal van Werder Bremen. Met tramlijn 4 kan ik naar het op 13 kilometer afstand van Hannover gelegen Garbsen toe. Vanwege werkzaamheden moeten alle passagiers onderweg wel eventjes overstappen op een bus, maar dat weerhoudt me niet om tegen een uur of een halte Friedhof Auf der Horst te bereiken. Vandaar is het een kilometertje of twee wandelen naar het knusse Wilhelm-Langrehr-Stadion.
Een van de redenen dat ik vanmiddag uitgerekend deze wedstrijd kies is dat er bij de thuisclub een oude bekende onder contract staat: Florian Riedel. In het seizoen 2010-2011 droeg hij een jaar lang het shirt van de profs van AGOVV. In het Fly Brazil stadion bestreek de dynamische back uit Werdau, die afkomstig was uit de jeugd van Hertha BSC, de complete rechter Aussenbahn. Florian bezat een enorm loopvermogen. Hij was nauwelijks bij te houden. Wanneer laatste man Peter Reekers van achteruit een pass wilde versturen, stond Riedel al bijna bij de hoekvlag… Ondanks dat hij weleens afgeremd moest worden, was de Duitser gewoon een prima gozer. Na twee maanden in Apeldoorn sprak hij beter Nederlands dan de prinsen Bernhard en Claus ooit gedaan hebben.
Vierendertig jaar is hij inmiddels en begonnen aan zijn derde seizoen bij de Regionalligist uit Garbsen. Riedel zal één van de laatste voormalige AGOVV-profs zijn die zelf nog steeds wekelijks achter de bal aanholt. Sinds vorig seizoen combineert hij het spelerschap met de baan van Sportdirektor. Goed beschouwd is de rechtsback dus de baas van Cheftrainer Samir Ferchichi. Om zijn basisplek hoeft Florian zich voorlopig geen zorgen te maken, lijkt me daarom…
De donkere wolken die om 14.00 uur bij de aftrap aan de hemel staan, trekken gelukkig over Garbsen heen. Dat is alvast één meevaller. En zoals wel vaker zijn juist wedstrijden waarvan je vooraf niet zo heel veel verwacht vaak de leuksten om te zien. Voor zegge en schrijve 739 toeschouwers ontpopt TSV Havelse tegen Werder Bremen II zich tot een spektakelstukje van jewelste. Halverwege kijken Riedel & Co tegen een ogenschijnlijk kansloze 1-3 achterstand aan. Vooral de derde goal van de beloften uit Bremen is er eentje uit een Bilderbuch. Vanaf eigen helft verschalkt de maker de iets te ver voor zijn goal staande doelman. Een beauty.
Wedstrijd gespeeld, zou je denken bij zo’n ruststand. Maar nee hoor, niets van dit alles. Na een Platzverweis voor een van de bezoekers zetten de mannen in het rood de wedstrijd volledig op de kop. In het slotkwartier buigt een veerkrachtig Havelse de bijna zekere nederlaag om in een 4-3 overwinning. Dat ook een van de rooien in de slotfase rood krijgt, verandert daar niets meer aan. Gekkenhuis in Garbsen zodoende.
Na het laatste fluitsignaal neem ik uiteraard de gelegenheid te baat om der Herr Sportdirektor even de hand te schudden en te feliciteren. Ik hoef me op het krakkemikkige hoofdtribunetje gelukkig niet in allerlei bochten te wringen om in de nabijheid van de spelers te komen. De stewards in het Wilhelm Langrehr Stadion zijn niet de moeilijksten. Hoewel het meer dan dertien jaar geleden is dat we elkaar voor het laatst gezien hebben, herkent Florian mij meteen. “Mensch Rob, was machst denn du hier?”, reageert hij blij verrast.
We kletsen kort wat bij. Hij is uiteraard blij hoe zijn ploeg de wedstrijd na de 1-3 achterstand nog deed kantelen. Hij vertelt me dat het bescheiden clubje best wel ambitieus is. Een klassering bij de eerste vijf moet volgens de technische baas dit seizoen tot de mogelijkheden behoren. Op korte termijn terug te keren in de Derde Liga, waar TSV Havelse het in 2021 één seizoen uithield, acht Riedel zeker niet uitgesloten. Als ik afscheid van hem neem, beloof ik nog een keer terug te komen wanneer TSV in de nabije toekomst naar de Bundesliga promoveert…
Tegen vijven ben ik weer terug in Hannover-City. In de Heinz von Heiden Arena, het voormalige Niedersachsen Stadion, is een half uurtje eerder een heus American Football-spektakel begonnen. De Hamburg Sea Devils stuiten er op Frankfurt Galaxy. Wanneer het aanvangstijdstip wat later zou zijn geweest, was ik er misschien nog wel een kijkje gaan nemen. Aangezien ik nog niets gegeten heb, wordt het de KFC in plaats van het stadion van Hannover 96. Ik kan niet overal tegelijk naartoe.