Achter de bal aan (109/1): Walldorf/Ulm
Zondag 13 oktober 2024
De Nations League brengt me voor de tweede keer in 2024 naar München. Op zaterdag stond ik nog namens De Stentor in Oldebroek langs de lijn bij OWIOS – Robur et Velocitas, twee dagen later ga ik bij Duitsland – Nederland het voetbal in een heel andere dimensie beleven. Met vooraf een bezoek aan Astoria Walldorf als opwarmer.
De uitwedstrijd van het Nederlands elftal tegen Hongarije heb ik twee dagen geleden zowaar en zo maar laten schieten. Het was de eerste Oranje-interland die ik dit jaar gemist heb. In Bosnië-Herzegovina wil ik in november wel van de partij zijn. In dat land ben ik, in tegenstelling tot in Hongarije, nog nooit geweest. Maar eerst naar München. De klassieker Duitsland – Nederland laat ik in geen geval aan me voorbij gaan. Dat is en blijft voor mij de allermooiste interland die er bestaat.
In eerste instantie was ik van plan om met de trein naar de Beierse hoofdstad te reizen. Ik rij uiteindelijk met Erik mee. Hij moet morgenavond voor ProShots in de Allianz Arena foto’s maken. Aangezien het meesjouwen van fotoapparatuur in de trein nogal omslachtig is, is het handiger en verstandiger om met de auto te gaan. Bijkomend voordeel is dat we dan onderweg in Duitsland nog ergens een voetbalwedstrijdje kunnen meepikken. Simpelweg omdat we met de auto wat mobieler zijn dan met Die Bahn..
Het aanbod is op deze zondag echter nogal beperkt. In de drie hoogste Duitse speelklassen wordt dit weekend vanwege alle Nations League-beslommeringen niet gevoetbald. De keuze valt daarom op één van de twee wedstrijden die vandaag op het programma staan in de Regionalliga Südwest: Astoria Walldorf tegen de beloften van SC Freiburg. De nummer zeven van de ranglijst na elf speeldagen tegen de nummer drie.
Rond half tien pikt Erik mij op op het station van Emmerich, waar ik m’n auto heb neergezet. De afstand van daaraf naar Walldorf bedraagt zo’n 390 kilometer, al een aardig eindje op weg naar München. Aangezien het zondag is, hebben we geen last van vrachtverkeer. Wel bevinden zich opvallend veel campers en caravans op de Autobahn. Ondanks dat het met het weer op deze mooie herfstdag niet tegenzit, lijkt het mij nou niet echt de tijd van het jaar om op een camping te bivakkeren. Veel Duitsers denken daar blijkbaar anders over.
Even na enen rijd Erik de parkeerplaats op bij het stadionnetje van het naar Dietmar Hopp vernoemde sportpark. De door veel Duitse voetbalfans verguisde suikeroom van TSG 1899 Hoffenheim heeft ook een link met de voetballers van Astoria. Softwaregigant SAP, waarvan Hopp een van de oprichters was, heeft z’n thuisbasis in Walldorf. De naam van het bedrijf prijkt ook op het shirt van de lokale Regionalligist.
Astoria Walldorf kan vooralsnog bij lange na niet tippen aan het door Hopp naar de subtop van de Bundesliga omhoog gestuwde Hoffenheim. De Walldorfers draaien leuk mee in de op drie na hoogste speelklasse. Dat doen ze in een stadion van Madurodam-formaat dat plaats biedt aan 5.000 toeschouwers. Tegen SC Freiburg II zitten en staan er niet eens 500. Maar om nou te beweren dat die massaal uit hun dak gaan. Nee, niet echt. Slechts een eenzame roepende doet niet in de woestijn maar op het onoverdekte staangedeelte op de lange zijde wel z’n uiterste best om de stemming er in te brengen. Hij brult zich zijn keel schor in een ouderwetse megafoon. Auf geht’s Walldorfer Jungs!
De eenmans harde kern is niet de enige in het sportpark van Dietmar Hopp die hoogst vermakelijk uit de hoek komt. Aan de amusementswaarde van de wedstrijd, dat mag best gezegd worden, mankeert ook weinig. De 12 euro, die we kwijt zijn voor een zitplaats op de tribune, zijn zeker geen weggegooid geld.
De thuisploeg neemt in de eerste helft een 1-0 voorsprong, maar incasseert kort voor de rust een (domme) rode kaart. Met elf tegen tien krijgt SC Freiburg II bijna 50 minuten de tijd om de opgelopen achterstand om te buigen in een beter resultaat. Daarin slagen ze niet. De grootste talenten van de Bundesligaclub uit de Breisgau laten de bal plichtmatig rondgaan, maar lijken er niet van doordrongen dat het de essentie van het spelletje is om meer doelpunten te maken dan de tegenstander. Ze krijgen voor die nalatigheid ondubbelzinnig de rekening gepresenteerd. Het tiental van Astoria Walldorf scoort een tweede keer en krijgt loon naar werken. Tot grote vreugde van de man met de megafoon op de staantribune!
Als de wedstrijd tegen vieren is afgelopen, vervolgen we onze weg naar Ulm. Daar overnachten we, alvorens morgenvroeg verder te reizen naar München. Dat doen we overigens niet in het Waldorf (met een l) Astoria, maar in het mij inmiddels welbekende B&B Hotel. Ik verbleef er in het recente verleden al twee keer eerder. Prima overnachtingsadres.
Om de 190 kilometer naar Ulm te overbruggen kost bijna evenveel tijd als we nodig hadden voor het traject Emmerich – Walldorf. Voordat we de A8 naar Heillbronn bereiken, staat het verkeer al behoorlijk vast. Om en nabij Stuttgart valt het gelukkig nogal mee met de hoeveelheid Stau und stockender Verkehr. Bij Mühlhausen is echter sprake van een Vollsperrung van de snelweg. Met een tamelijk tijdrovende Umleitung via de provinciale weg U29.
Bij het invallen van de duisternis mogen we de toeristische route volgen. Achter een Flixbus en een heel konvooi andere automobilisten moet Erik zich een weg banen door nogal geaccidenteerd terrein. Het gaat er op sommige plekken behoorlijk bergop (en -af). Wanneer we om half 8 eindelijk aankomen in Ulm, is het al donker.