Voorwaarts liet tegen AZC een uitgelezen kans liggen om het tot dusverre behaalde puntentotaal van zeven wat verder op te vijzelen. De Twellonaren kregen op eigen veld een pijnlijk lesje in effectiviteit.
Na de 1-3 hees Voorwaarts de witte vlag en gingen de koppies omlaag bij de spelers van de thuisploeg. De fraaie boogbal vanaf de rand van het strafschopgebied waarmee AZC-invaller Lucas Knip keeper Yoël Finke het nakijken gaf was er anders wel eentje om in te lijsten. Valt een doelpunt van dergelijke schoonheid in de eredivisie, dan zou analyticus Leonne Stentler er bij Studio Sport ongetwijfeld een lovend betoog aan wijden.
De lamgeslagen spelers van de Twellose tweedeklasser hadden er logischerwijs geen oog voor. Voor hen deed ook niet meer ter zake dat twee minuten later een andere invaller aan Zutphense kant, Luc Wassink, de eindstand op 1-4 bepaalde. Voor de vijfde keer dit seizoen dolven ze het onderspit. De kans om weer voorzichtig wat omhoog te kijken, deed Voorwaarts tegen een dodelijk efficiënt AZC zelf teniet.
Kansen op een goed resultaat kregen ze zondagmiddag op de hobbelige grasmat van De Laene immers volop. In het stralende najaarszonnetje begon Voorwaarts stormachtig. Het drukte het veldoverwicht in het eerste half uur echter slechts uit in één doelpunt, gescoord door Marcus van Geelen in de 25e minuut. AZC pakte het heel wat zakelijker en doeltreffender aan. Uit een feilloos door Raymond Steinvoort verzilverde vrije trap en een knap door Siem Landman afgeronde aanval uit het boekje gingen de gasten zelfs zwaar tegen verhouding in met een 1-2 voorsprong rusten.
Ezra Wattimena kon het na het laatste fluitsignaal moeilijk bevatten hoe het vervolgens in de tweede 45 minuten helemaal misging. “We spelen op dit knollenveld goed voetbal, komen op voorsprong en laten het dan lopen. Het is iets wat we vaker hebben. We zijn dan niet scherp genoeg. We hebben kansen genoeg gehad en geven zelf niet eens zo gek veel weg. Na die derde goal stort het dan helemaal in”, sprak de balansbewaker op het Twellose middenveld mistroostig.
De 21-jarige middenvelder maakt voor het derde jaar deel uit van de selectie van Voorwaarts. Na de roemloze degradatie uit de eerste klasse wil het dit seizoen ook onder Martijn de Vogel nog niet zo vlotten. Wattimena is desondanks goed te spreken over de nieuwe trainer. “Er is een goede match, het klikt. We zijn een proces ingegaan en je merkt ook al dat het voetballend beter wordt. We moeten alleen meer punten gaan pakken”, raakt hij de kern van de zaak.
Ondanks zijn jeugdige leeftijd wil de zoon van assistent-trainer Aaron Wattimena zelf wel wat meer zijn stempel drukken op de ploeg. “Ik moet sowieso meer coachen. Dat zit niet echt in me, maar ik pak het wel steeds meer op. Ik ben sterk aan de bal, goed in het balonderscheppen en heb een redelijk overzicht”, somt hij zijn sterke punten op.
Het meedogenloze dat zijn vader als voetballer wel had, heeft Wattimena junior minder. Senior werd toen hij medio jaren ’90 bij AGOVV zijn opwachting maakte op het hoogste amateurniveau vanwege zijn niets en niemand ontziende speelwijze weleens vergeleken met toenmalig wereldkampioen zwaargewichtboksen Mike Tyson.
“Ik hoor wel vaker dat ik meer als m’n vader moet voetballen”, juicht de zoon de betrokkenheid van zijn vader bij het eerste elftal juicht alleen maar toe. “Ik heb hem in de jeugd al eerder als coach gehad. Ik ben wel gewend dat ik van hem de vollere lading krijg. Hij heeft wel verstand van voetbal en zelf veel meegemaakt. Daar kan ik veel van leren.”
De Stentor maandag 2 december 2024