Voor zover er nog twijfels over bestonden, aan de uitgekooktheid van Mark Rutte hoeft inmiddels geen Nederlander meer te twijfelen. Heel clever zo’n stappenplan ter versoepeling van zijn eigen intelligente lockdown. Door de verantwoording volledig in handen van de burger zelf te leggen blijft meneer Rutte zoals gebruikelijk iedereen een stap voor. Een briljante zet. Gaat het mis en stromen de ziekenhuizen de komende weken weer vol met coronapatiënten, dan ligt het enkel en alleen aan ‘onszelf’. Valt de schade mee, dan mag onze grote leider zich opnieuw verlekkeren aan elke veer die hij in zijn kont gestoken krijgt.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er ooit eerder een jaar is geweest waarin mensen na invoering van de zomertijd wereldwijd zó van slag raakten. Alle paniekzaaierij van de afgelopen twee maanden bewijst hoe makkelijk beïnvloedbaar de volgzame burgerij is. Voor zover ze het al niet waren, laten goedgelovige mensen zich massaal gek maken. Die arme stakkers worden zo bang gemaakt dat ze van gekheid niet meer weten wat ze moeten doen. Er hoeft maar ergens een krankzinnige president te opperen dat desinfecterende troep het virus misschien wel kan doden, en ze zijn in al hun goedgelovigheid in staat om zonder na te denken een fles leeg te drinken. Follow the leader! Baat het niet, dan schaadt het niet. Na ons de zondvloed. Dood gaat iedereen toch wel, daar hoeft niemand aan te twijfelen. Het is zo’n beetje de enige zekerheid waar we ons in deze onzekere tijden aan kunnen vasthouden.
Angst is een slechte raadgever, zo heet het. Toch zit de angst er her en der goed in. Ik ervaar het continu op weg naar de buurtsuper. Ik sluit zeker niet bij voorbaat uit dat het met mij persoonlijk te maken kan hebben. Je moet immers bij alles een voorbehoud plaatsen. Toch vind ik het hoogst opmerkelijk dat argeloze passanten dermate schrikken van tegemoetkomende medetrottoirgebruikers dat ze als een haas oversteken. Elke tv-toespraak van Rutte leidt tot panische reacties. Ik weet niet of ik het treurig of juist lachwekkend moet noemen. Gelukkig maar dat tot dusverre niemand die ik de straat over zag vliegen per ambulance is afgevoerd naar de spoedeisende hulp. Of erger.
Ik schat de kans trouwens groter in dat de overstekende hazen onder een toevallig passerende auto komen dan dat ze er spontaan dood bij neervallen. Er zijn er zowaar die zomaar midden op straat gaan wandelen. Onverantwoord. Levensgevaarlijk. Het is daarom maar goed dat het met de verkeersdrukte op de Mauvestraat en de Rembrandtlaan nogal meevalt. Het betreft vaak exact diezelfde zenuwlijers die in de supermarkt continu voor levensbedreigende situaties zorgen. Ik had nooit verwacht in mijn eigen Orden met zóveel ellende geconfronteerd te worden. Traumatische ervaringen. Ik hoop niet dat ik deze verschrikkingen de rest van mijn leven meedraag en er ’s nachts gillend en badend in het zweet wakker van schrik.
Mijn nieuwste hobby, trendwatchen, maakt me er des te meer van bewust dat velen zich momenteel bezighouden met activiteiten die ze misschien beter achterwege kunnen laten. Zo valt mijn spiedende oog tijdens mijn dagelijkse trimrondjes door het Orderbos veelvuldig op rolschaatsers. Het zijn er dit voorjaar opvallend veel. Je zou denken dat iemand die zich op rollerskates waagt weet hoe hij of zij zich op die dingen moet voortbewegen. Nou, niet dus. Het loopt niet altijd op rolletjes. Een aantal dagen geleden zag ik hoe het mis ging op de parkeerplaats van de Pellikaan. Daar ging zo’n skatende sufferd vol op z’n snufferd. Niet te zuinig. Het zal je maar gebeuren zeg. In coronatijden je nek breken bij het rolschaatsen!
Aangezien ik nu toch bezig ben om met koeien hazen te vangen, lijkt het me een kleine moeite om verdere dwarsverbanden te leggen. Ik zou bij zo’n hypothetisch drama best willen weten of het RIVM het slachtoffer opneemt in haar dagelijkse statistieken. Geldt iemand die van pure ellende vanwege de corona-epidemie besluit om te gaan rolschaatsen en daarbij vervolgens dodelijk verongelukt, als een coronaslachtoffer? Dat is een moeilijke, hè!?!? Wie o wie weet het antwoord?
Voor de goede orde neem ik maar aan dat zoiets onderzocht wordt. Onderzoekers lijken momenteel immers alles te onderzoeken. Zelfs niet-onderzoekers en kruiswoordpuzzelaars zijn als bezetenen aan het onderzoeken geslagen. De hoeveelheid onderzoeken waarmee ik gedurende deze coronacrisis om de oren word geslagen is gewoonweg niet normaal. Het een met nóg verbijsterendere en opzienbarendere resultaten dan het ander. Als dit eveneens tot de vervelende bijwerkingen behoort van het ‘nieuwe normaal’, dan mag van mij alles gauw weer terug worden gedraaid naar zoals het was. Je krijgt haast de indruk dat er meer onderzoeken zijn dan coronapatiënten. Misschien moet er eens een onderzoek komen naar waarom dat zo is…
Op zich zijn zulke bevindingen best interessant. Hartstikke mooi voor wie opgewonden raakt van cijfertjes en tabelletjes. Maar hoe betrouwbaar zijn ze? Bij mij in het dorp gingen in het ‘oude normaal’ leden van een wijkraad ooit zelf met een elektrische tandenborstel en een staafmixer fijnstof meten bij de ingang van een sportpark. De ijverige doe-het-zelvers wilden zo de vermeende vervuiling door bezoekers van de daar gevestigde voetbalvereniging aan de kaak stellen. Ook ben ik weleens gestuit op een verslaggever van de plaatselijke krant die de aantallen auto’s stond te turven die langsreden op een plek waar kort voordien iemand verongelukt was. Van enige wetenschappelijke onderbouwing is bij dit soort ‘uit-de-losse-pols-metingen’ natuurlijk absoluut geen sprake.
Van verhelderende artikelen in de krant over hoeveel moeite Nederlanders ondervinden van de anderhalve-meterterreur word ik ook al niet veel wijzer. Iedereen kan toch zeker op z’n klompen aanvoelen dat onpraktisch geneuzel in de praktijk op de lange termijn nooit en te nimmer kan functioneren. Wat moet ik met uitspraken van een RIVM-onderzoeker die beweert dat het niet nemen van de genomen maatregelen tot 23.000 extra ic-opnames met heel veel andere negatieve gevolgen ‘had kunnen leiden’? Met nadruk op ‘had kunnen leiden’, ja. Misschien had dat inderdaad wel gekund. Misschien ook niet. Het zou zo maar kunnen. Wie zal het zeggen. Het blijft koffiedikkijken. De onderzoeker in kwestie heeft er geen zekerheid over. Ik als leek weet zoiets uiteraard helemaal niet.
Het RIVM en het kabinet kunnen mij van alles op de mouw spelden. Met een mondkapje op moet ik waarschijnlijk nóg meer slikken. Joh, wie zegt mij dat al dat handenwassen geen schadelijke gevolgen voor de gezondheid oplevert. Overdaad schaadt. Misschien krijgt iemand van zoveel opzichtig wriemelen, pielen en boenen wel eczeem tussen de tenen. Of haar op de tanden. Of overal enge rode plekken. Je moet niets uitsluiten. Zolang er geen onomstotelijk wetenschappelijk bewijs voor bestaat, zou het maar zo kunnen. Het blijft toch vooral nattevingerwerk.
Ondanks de aangekondigde versoepelingen blijft er tamelijk veel onduidelijk. Waar veel richtlijnen die elke Nederlander en medelander moet volgen op gebaseerd zijn, kan ik moeilijk volgen. Logica is soms ver te zoeken. Het blijft gissen en gokken naar oplossingen. Ik lees en hoor het alom: iets had ergens toe kunnen leiden, ja. Misschien… Wellicht… Mogelijk… De kans bestaat dat… Vermoedelijk… Aannames… Beweringen… Speculaties… In plaats van mensen dichter bij elkaar te brengen, kan die anderhalve meter afstand de distantie tussen mensen juist weleens vergroten. Een samenleving bouwen op drijfzand leidt nergens toe. Dat gaat onherroepelijk een keer mis.
Ik zal de laatste zijn om te beweren dat politici, wetenschappers, deskundigen, experts, onderzoekers, virologen of wat voor titel ze ook hebben, uit hun nek kletsen. Ik kan me desondanks goed voorstellen dat de overvloed aan vage cijfertjes bij veel Nederlanders de nekharen steeds meer recht overeind doet staan. Het is daarom maar goed dat kappers weer aan de slag mogen en in elk geval dikke nekken van overvloedig haar kunnen ontdoen. Daarmee wordt in elk geval één euvel vakkundig verholpen. Nu de rest nog.
© RK