Het kan niet waar zijn! Nou, het is echt waar hoor. Ik heb op 29 oktober bij Omnisport zeker een half uur voor de camera gestaan om mijn ‘deskundige’ mening te geven over de zegeningen van ons plaatselijke Apeldoornse sportpaleis. En wat zendt de VARA er van uit? Helemaal niks! Niente, nada, nothing.
Eerlijk gezegd hoefde die hele poppenkast voor mij persoonlijk niet zo nodig. Er lopen bij ons in het dorp meer dan genoeg andere capabele mensen rond die de hele toko vakkundig met de grond gelijk kunnen maken. Maar aangezien die knaap van de redactie van Kanniewaarzijn die mij belde zo bleef aandringen, ben ik er die bewuste donderdag rond het middaguur maar naartoe gereden. Mijn column op de website apeldoorn.nieuws.nl had blijkbaar zo’n indruk gemaakt dat de redactie het nodig achtte dat ik, als – ja, alleen het idee al – alom gerespecteerd lokaal columnist mijn zegje moest doen over het gedrocht aan de Voorwaarts. Vooruit dan maar. Zo gezegd zo gedaan. Naar eer en geweten heb ik verteld in wat voor uitzonderlijk dorp ik woon. Dat er ter plaatse blijkbaar géén draagvlak bestaat voor betaald voetbal, maar wél voor een splinternieuwe, peperdure baan voor een handjevol wielrenners.
Afgelopen dinsdag, dik twee maanden na de opnames, volgde eindelijk de uitzending. Een prachtig item. Liefst 3 minuten en 58 seconden lang. Leuk aan elkaar gepraat door een vakvrouw als Astrid Joosten. Adelaar-voorzitter Marcel Kranenburg, SGP-raadslid Henk van den Berge en atleet Dennis Spillekom kwamen eveneens aan het woord. Mark Sandmann, de wethouder die namens de gemeente de splinters moet opruimen, en architect Sander (‘ongelukken zijn inherent aan de sport’) Douma mochten op hun beurt een poging ondernemen om de 83 miljoen euro te rechtvaardigen die het gemeentebestuur aan het prestigieuze paleis verspilde.
Zij wel, ja. Die spraakmakende columnist die de Kanniewaarzijn-redactie perse voor de camera wilde niet…
Kijk, ik weet natuurlijk zelf ook wel dat ik niet zo camerageniek ben. Ik ben nou eenmaal niet moeders mooiste. Ik kan het ook niet helpen. Erg welbespraakt ben ik evenmin. Maar dat ik volledig ben weggeknipt, gaat wel erg ver. Té ver! Dat doet enorm pijn. Ik voel me nou ernstig in mijn eer aangetast. Ik durf de straat niet meer op. Hoe kan ik in vredesnaam vrienden, bekenden en familieleden nog onder ogen komen? Dít gaat alle perken te buiten. Dít kan toch niet waar zijn! Evenals die arme Syriër die er onlangs door PowNed zo schandalig is ingeluisd, voel ik me door de VARA ook ernstig misleid.
Stiekempjes en tegen beter weten hoop ik daarom op een telefoontje dat ik nooit ga krijgen van Channa Samkalden. Deze geslepen advocate slaagde er voor de rechtbank in Amsterdam toch maar mooi in een schadevergoeding voor die arme Ahmed los te peuteren. Een alles behalve misselijk bedrag. Liefst 2500 euro! Als je dan nagaat wat die stakker in al zijn vermoorde onschuld allemaal geroepen heeft, eh pardon, waartoe PowNed hem dwong, dan had ik voor de camera van de VARA waarschijnlijk ook Jan en alleman moeten beledigen. Uiterst lucratief. Voor een zakcentje van die hoogte wil ik ook best op aandrang van een advocate in de slachtofferrol kruipen.
Echt, ik verbaas me onderhand bijna nergens meer over. De wereld staat compleet op zijn kop. Gemeenten steken miljoenen in bodemloze putten en wielerbanen. Wethouders praten recht wat krom is. Rechters belonen kwaadsprekerij. We worden aan alle kanten belazerd en moeten alles maar slikken voor zoete koek. Het wordt steeds gekker. Beangstigender ook.
Iedereen verkneukelt zich dan wel over die Omnisport-soap. Met het verdoezelen door overheden en het afgeven van verkeerde signalen door kromme rechtspraak worden véél kwalijkere grenzen overschreden. De gebeurtenissen tijdens Oudejaarsnacht in Köln vormen het ontnuchterende bewijs.
Het kan niet waar zijn, maar het is het wel. Ik wens iedereen in 2016 veel wijsheid toe.
© RK