Vandaag 10 jaar geleden
Een onvergetelijke trip met neef Huub naar Barcelona. Bestemming niet Camp Nou, maar Espanyol tegen Schalke 04. Voor een plekje bij de laatste zestien in de UEFA Cup. Gespeeld in het Olympisch stadion op de berg Montjuïc.
Het aanvangstijdstip staat vastgesteld op half tien ’s avonds. Alsof dat nog niet laat genoeg is, wordt het begin van de wedstrijd om een mij onbekende reden ter plekke nog maar eens met bijna drie kwartier uitgesteld. In plaats van laat wordt het dus érg laat.
We zitten in het uitvak. Gol Sud Inferior. Weggestopt in een hoek achter één van de goals. Een mannetje of tweeduizend in totaal. In het vak naast het onze dient een groot zeil met reclameteksten als buffer naar de tribunegedeelten met Spaanse supporters. Veel helpen doet de afscheiding nauwelijks. Al vanaf het moment dat we ons vak mogen betreden, beginnen Espanyol-aanhangers uit te dagen. Ze halen hun hele repertoire uit de kast. Aanhoudende scheldpartijen. Obscene gebaren. De Hitlergroet ontbreekt evenmin. Bij voortduring gaat de rechter arm gestrekt de lucht in om de Duitse gasten te tergen.
Een blinde kan zien aankomen dat het misgaat. Dat gebeurt dan ook, al ruim voor de aftrap. Wanneer een aantal S04-hooligans de provocaties niet langer pikt en over het zeil ‘afdaalt’ naar beneden, vallen er rake klappen. Stewards en politie zijn in geen velden of wegen te bekennen. De ordetroepen arriveren pas nadat de Spaanse schreeuwerdjes al lang en breed het hazenpad hebben gekozen.
Tijdens de wedstrijd blijft het verder rustig. Alle aanwezigen in het Schalke-vak laten zich nergens meer door afleiden. Ze hebben het te druk met juichen… Na de 2-1 zege een week eerder in Gelsenkirchen volstaat een overtuigende 3-0 overwinning ruimschoots voor plaatsing voor de volgende ronde.
Achteraf bekeken is het niet zo slim dat ik de kaarten via Schalke 04 heb geregeld. Na afloop worden we meer dan een uur vast gehouden in ons vak. De politie neemt het zekere voor het onzekere. Om verdere confrontaties te vermijden moeten eerst alle Spaanse toeschouwers van de berg af. Pas ver na middernacht mogen wij het Estadi Olimpic verlaten. Op de Plaça d’Espanya aangekomen zijn de rolluiken bij de toegangen tot het metrostation omlaag, er rijden op het late tijdstip geen metro’s meer. We hebben mazzel dat we een nachtbus kunnen pakken naar het centrum. Pas na tweeën bereiken we het pensionnetje op de Ramblas waar we overnachten. Al komt er van slapen weinig meer terecht, omdat we een kleine drie uur later al weer richting vliegveld moeten.
23 februari 2006 Espanyol – Schalke 04
I was there…
