Vandaag 32 jaar geleden
Go Ahead Eagles doet in de aanloop naar het seizoen 1984-1985 mee aan de Intertoto. Het is ingedeeld in een poule met Standard Luik, Eintracht Braunschweig en het Deense Odense BK. De ‘Europese’ ontmoetingen doorbreken hoe dan ook de monotonie van een gebruikelijke seizoensvoorbereiding. Buitenlandse tripjes spreken logischerwijs meer tot de verbeelding dan nikszeggende oefenpotjes in Twello, Almen of Emst.
Met name de uitwedstrijd in Luik mag zich op een grote belangstelling verheugen. Standard behoort aan het begin van de jaren ’80 tot de Europese top. In 1982 en 1983 pakken les Rouches de landstitel, in 1982 behalen ze zowaar de finale van de Europa Cup voor bekerwinnaars (2-1 nederlaag tegen Barcelona). Een omkoopschandaal luidt in 1984 het einde van de glorieperiode in. Boegbeelden als Gerets, Tahamata, Meeuws en keeper Preud’Homme worden allen geschorst omdat de landstitel van 1982 zou zijn gekocht. Enkele dagen voor de EC2-finale wordt tegenstander Waterschei betaald om het rustig aan te doen in het competitieduel tegen Standard. Het bedrog komt uit. Vanwege de schorsingen die erop volgen moeten de gekortwiekte Luikenaars gaan bouwen aan een compleet nieuwe ploeg. Met uitgerekend Go Ahead Eagles als één van de eerste tegenstanders.
Vanuit Deventer gaat er een volle supportersbus mee. Vanuit Apeldoorn gaan we met een mannetje of vijftien met de trein. We vertrekken op de bewuste zaterdagochtend al voor dag en douw. Een enerverende reis. In Venlo schieten Duitse douaniers compleet in de stress wanneer iemand op het perron een rotje tot ontploffing brengt. De dader zal nooit gepakt worden. Aan het begin van de middag stappen we uitgerust en goedgemutst uit op station Liège Guillemins.
Het is een stralende dag. Naar verloop van tijd stuiten we in de binnenstad op de groep uit Deventer, wiens bus inmiddels eveneens op de plek van bestemming is aangekomen. Zo zijn we al met al met een leuk groepje. In totaal een mannetje (en een enkele vrouw) of 60. Voor die tijd een behoorlijk aantal. We genieten met volle teugen van de Luikse gastvrijheid. Jammer dat die sympathieke Walen het verdommen om Nederlands te spreken. Slechts wanneer er iets afgerekend moeten worden, beheersen ze het ‘Vlaams’ ineens perfect en accentvrij.
Het oude Sclessin, het stadion van Standard, verkeert in 1984 al in verregaande staat van ontbinding. Instortingsgevaar dreigt. Wát een ouwe baggerbende! De afrastering is ook niet bepaald je van het. Zo kan het maar zo gebeuren dat een twintigtal supporters van Go Ahead Eagles de warming-up van dichtbij gaat bekijken. Óp het veld. Geen politie, suppoosten of stewards die het uitgelaten gezelschap een strobreed in de weg legt. Er wordt zelfs in een van de goals een groepsfoto gemaakt met de spelers van Go Ahead Eagles! Met zoiets hoef je vandaag de dag niet aan te komen. Ik denk dat de UEFA Go Ahead Eagles in zo’n geval minstens vijf uur zou uitsluiten van deelname aan Europees voetbal. Tweeëndertig jaar geleden kan het, kraait er geen haan naar.
Druk is het trouwens niet in de Luikse bouwval. De Intertoto spreekt bij het verwende Luikse publiek niet tot de verbeelding na de successen van de jaren ervoor. Go Ahead Eagles stelt zich tevreden met een 4-2 nederlaag. Mike Small verdient met zijn goede spel zelfs een transfer naar de tegenstander.
Als afsluiting van een onvergetelijk dagje belanden de Apeldoornse supporters in de Deventer supportersbus. Omdat de situatie na afloop nogal dreigend wordt en het enigszins uit de hand dreigt te lopen met onze sympathieke Waalse vrienden, krijgen we een lift uit Luik. De boys van de zogenaamde Hell-Side van Standard zijn zo flink om de Deto-touringcar met takken te bestoken. Indrukwekkend, zóveel spontaniteit en gastvrijheid. De ruiten overleven het. Wanneer we ons rond middernacht laten afzetten in Valkenburg, is iedereen al lang en breed weer van de schrik bekomen.
7 juli 1984 Standard Luik – Go Ahead Eagles
I was there…