Vandaag 22 jaar geleden
World Cup USA94. De dag van de halve finalewedstrijd Brazilië – Zweden begint bij de Alamo-vestiging op het vliegveld van Los Angeles. Om een nieuwe voorband te laten zetten op het Mazdaatje waarmee we al drieënhalve week door de VS toeren.
De wedstrijd begint om half vijf ’s middags. In ons hotel in downtown LA bekijk ik met Eduard en De Kleef eerst de andere halve finale die in New York gespeeld wordt. Italië verslaat Bulgarije met 2-1 en plaatst zich als eerste voor de eindstrijd.
Via de Interstate 110 rijden we in noordelijke richting naar Passadena, waar het Rose Bowl stadion zich bevindt. Van kaarten hadden we ons al voor vertrek uit Nederland verzekerd. Nota bene via een Zwitsers reisbureau! Toegangsbewijzen worden trouwens op bijna elke straathoek te koop aangeboden. Zwarthandelaren beleven een zwarte dag. Prijzen zakken zienderogen. Dat de handel slecht loopt blijkt wel uit de vele lege plekken die de enorme betonbak bij aanvang van de wedstrijd telt. Pas halverwege de tweede helft zijn de tribunes redelijk volgestroomd.
De wedstrijd valt behoorlijk tegen. De Brazilianen, die Nederland in de kwartfinale naar huis hebben gestuurd, winnen met het kleinst mogelijke verschil. Romario kopt zijn land hoogst persoonlijk naar de finale. Gooooooooaaaaaaaal! Romariooooooooooo!
Om eventjes voor achten stappen we de vlak bij ons hotel gelegen Burger King binnen. Net op tijd om nog wat vettigheid naar binnen te werken. Klokslag acht uur sluiten ze de tent en haasten de medewerkers zich naar huis. Na het invallen van de duisternis kom je in downtown LA bijna niemand meer tegen op straat. Anno 1984 is dat té gevaarlijk.
1994 Brazilië – Zweden
I was there…